Ik maak een recept uit het mooie kookboek ‘Veg!’. Tussendoor kijk ik even op mijn i-Phone*. Door het raam zie ik mijn nieuwe wagentje* staan. Er piept wat. Een mail van het werk, die ik even lees terwijl de keuken steeds sterker naar look begint te ruiken. Feedback van een collega op een interne presentatie die ik gisteren hield. Er wordt enthousiast op gereageerd. Ik heb het gevoel dat ik meteen goed gestart ben in de nieuwe baan en dat het effect heeft: de projecten waar ik aan werk lopen zeer goed. In een teamvergadering werd ik zelfs even als voorbeeld aangehaald. Ik, het groentje.
Mijn hoofd stroomt over van de ideeën. Ik schrijf mijn whiteboard vol en hoop dat ik tijd en energie en moed blijf houden zodat ik alles ook kan uitvoeren. (Tegelijkertijd is er ook een stroom onbeantwoorde e-mails, onopgeruimde hoekjes in dit huis etc. Tja, denk ik dan. Ooit lukt het me wel eens.)
Het tij is gekeerd. Ik kan zelf amper geloven hoe gelukkig ik ben geworden.
Onthecht comfort
Hierboven vermeldde ik de i-Phone en het leasewagentje dat ik intussen rijd. Het is maar een telefoon, het is maar een auto. Beiden zijn niet van mij maar van de baas (*) en dat weet ik donders goed. Ik ben er de persoon niet naar status te ontlenen aan spullen, maar ik probeer wel oprecht dankbaar te zijn om het comfort dat ze bieden. Een auto waarvoor ik niet bij vrienden moet gaan lenen om hem te laten herstellen. Een telefoon waarmee ik veilig kan bellen en rijden tegelijk. En kan facetimen met mijn kinderen. Dat kon met die oude Nokia niet.
Transformatie, tot in de rechtbank
Tegelijkertijd markeren de auto en het wagentje de transformatie. Als ik een foto uit mijn geheugen opdiep van vorig jaar deze tijd, dan zie ik mezelf staan in het bos met een zware bakfiets, huilend omdat ik het ding niet vooruit krijg. Twee kindjes er in waarvan ik me afvraag hoe ik de avond met hen nog ga doorkomen. Ik was zo moe en zo ellendig en zo alleen en zo verlaten. Intussen zit er vaart in alles. Het gaat hard en het gaat lekker. Het hoofd bruist, de kinderen bloeien, de moeder huilt niet meer, we snorren met het wagentje rond, het gaat lekker. En binnenkort sta ik voor de rechter, want in alle stilte zette ik de voor mij enorme stap om Dirk voor de rechter te dagen. Daarom ook het bijberoep. Advocaten zijn niet gratis. Vroeger zou ik hier om gehuild hebben: dat ik in bijberoep moet werken om mijn advocate te kunnen betalen. Nu geeft het me het heerlijke gevoel dat ik mijn leven in de hand heb.
Herprogrammering
Vroeger had ik veel downs, maar ook ups. Nu is het anders geworden, stabieler. Ik heb mijn hoofd geherprogrammeerd, door yoga te doen. Die eerste yogales heeft mijn leven op zijn kop gezet, de boel weer doen stromen. Intussen lees ik her en der artikels over hoe yoga de hersenen beïnvloedt, verandert, stimuleert. Dat kalme, gelukkige en energieke is dus geen toeval.
Ik lees ook het boek ‘Blijven ademenhalen’ van Hedi de Vree. De ondertitel is: ‘wat yoga mij over liefde, verdriet en het leven leerde’. Bij elke zin die ik lees, denk ik: had ik dit maar geschreven. Hm. Boek schrijven. Misschien iets voor op het white board.
P.s. (1) Ik kan niet op mijn handen staan, hoor.
P.s. (2) Een artikel, ook over meditatie, vind je hier.
En ze leefden nog groen en gelukkig 
Prachtig. Ik ben blij voor je en je verhaal geeft me hoop!
Ik kan een deel van je blogpost niet lezen wegens een wit kader dat over een deel van je tekst staat. WordPress doet wel erg vreemd de laatste tijd. Maar wat ik las, maakt me blij. Ik ben ontzettend blij dat het jou zo goed gaat prinses.
Hee Myriam, probeer eens te kijken naar het linkje dat ik in PS post. Gaat ook over meditatie en zal je vast interesseren!
Dank je wel prinses 🙂
Mmmh, boeken schrijven. Gewoon doen!
Ik vind het erg fijn voor jou maar ook wonderbaarlijk dat yoga zo’n effect op je heeft.
Ge zijt echt een moedige vrouw! Succes met alle stappen die je neemt.
Hoi Els. Dank :). Heb intussen wat gelezen over effecten van yoga op hersenen, en ik denk dat het effect dus ook wetenschappelijk te onderbouwen is ;).
Ja, en toch, bij mij heeft het nooit zo’n groot effect gehad. Deugddoend op het moment zelf dat wel maar minder effect in mijn dagelijkse leven, en dat is deels ook zo met mindfulness.
Leuk om te lezen, daar word ik blij van.
(en succes in de rechtbank, je verdient het, niet alleen de rechtbank maar ook de rest natuurlijk)
Dank. Ik probeer die rechtbank intussen niet in de tegenstelling ‘winnen of verliezen’ te zien want dat is zo een onzeker iets, maar als een belangrijke mentale stap. En zo probeer ik er kalm bij te blijven :).
Trouwens: zou jij je hersenen niet willen uitdagen met een tiental dagen yoga? Wie weet wat brengt het je :).
Een tiental dagen yoga? :-O
De redenering is: als jouw depressie veroorzaakt wordt door iets in je hersenen en het is aangetoond dat yoga/meditatie bepaalde hersengebieden stimuleren waardoor je je beter voelt, dan lijkt het me het proberen waard. Wie weet moet je dan niet meer naar de therapeut ;). Gewoon af en toe wat op één been staan enzo.
Oké, vanaf nu elke dag 10 minuten op één been staan en ik ben verlost van mijn depressie 😉
Ja, boeken schrijven! Had ik ook net een post over klaarliggen, we kunnen een schrijfclubje oprichten 🙂
Het is zo cool om doorheen je blogposts te lezen hoe je jezelf uit de put gewerkt hebt en je eigenhandig je geluk hebt heropgebouwd. Enorm inspirerend en heerlijk om mee te volgen!
Op je handen staan is nochtans heel eenvoudig: je zet je handen op de grond en je zet je voeten erop. Doe ik elke dag zo’n 10 keer 😉
Echt fijn om te lezen dat het zo goed met je gaat!
Coo-hool. Ik ben erg onder de indruk. Leest bijna als een sprookje, deze post.
Ik merk ook duidelijk een positieve trend in je blog posts, geweldig! Ik ben blij dat alles goed gaat.
Je blog hft een positieve invloed op veel mensen. Dankjewel daarvoor. En je boek … dat heb je eigenlijk al geschreven.
Raar hoe blij en enthousiast ik kan zijn voor iemand die ik niet personnlijk ken. Maar het is zo.
Zalig om te lezen en you go girl!
Prinses, je bent eens sterke madam!
goed zeg!
ik ben sinds kort ook aan de yoga, ik schreef het hier al eerder. De eerste keren was ik echt fysiek ziek erna. Nu merk ik de effecten niet zo direct iedere keer, maar de herinnering aan die eerste heftige effecten helpt het vol te houden. als ik nu mopperig, moe, boos etc ben, weet ik dat ik snel tijd moet maken voor mijn vriendin adrienne, het helpt echt.
Stoer van je dat je toch naar de rechtbank bent gegaan. Wat er ook uitkomt, een hele stap!
En over de kosten van je advocaat, heb je wel onderhandeld? Ik ben ook advocate familierecht en ik heb er best begrip voor dat het allemaal heel duur is, dus tot prijsafspraken ben ik zeker bereid en met mij de meeste advocaten volgens mij.
Hoi Pieke. Benieuwd wat je bedoelt met fysiek ziek. Kan je daar meer over schrijven?
Ik heb voor mezelf besloten na het lezen van dat boek waar ik het over heb, om ook een vaste yogales per week te nemen, omdat ik merk dat een yogales toch nog iets straffer is dan het thuis zelf aan de slag gaan met Adriene…
Heb inderdaad wat onderhandeld over de prijs en mag gelukkig ook gespreid betalen…
Ik snap je volledig dat een echte les nog fijner is. Fijn dat je er nu mogelijkheden voor ziet.
Zelf ben ik begonnen een keer per week twee uur een les Kundalini yoga. De eerste paar weken was ik de dagen na deze lessen brak en beroerd, alsof ik teveel gedronken had de avond ervoor. Ik vond het heel indrukwekkend.
Nu doe ik het naast elkaar. 1x per week les en 3 of 4 keer per week voor de laptop. De lessen geven met nog wel spierpijn, maar ziek/zwak/misselijk word ik er niet meer van. De thuisoefeningen leveren geen fysieke reactie op, maar ik merk echt dat ik er minder mopperig van wordt. Ook in de ergernissen van het dagelijks leven (kinderen die niet opschieten, gevit aan de keukentafel etc) helpt het me. Ik slaag er steeds vaker in om midden in het gewoel te denken aan mijn ademhaling, liever te zijn, me niet mee te laten slepen en de situatie om te buigen.
Hoe GEWELDIG om te lezen!
Pingback: Prinses blijft ook op de rechtbank ademhalen | En ze leefden nog groen en gelukkig
Pingback: Afscheid van de ondeugdelijke man in drie bedrijven | En ze leefden nog groen en gelukkig
Pingback: Prinses & het zwarte gat | En ze leefden nog groen en gelukkig