Het is zaterdagochtend.
Net zeven uur geweest.
Buiten is het nog donker.
In mijn kantoortje branden de lampionnenlampjes, het kacheltje en een bureaulamp.
Ik heb werk te doen, gedachten te ordenen, koffie te drinken.
Ik wil graag schrijven en ik schuif het werk even aan de kant om dat te kunnen doen.
Ik denk dat het zes jaar geleden is dat ik hier begon te bloggen.
Het kan ook langer geweest zijn.
Er was de fase van het alleenstaand ouderschap.
Er was de fase van het verhuizen naar Nederland en het opbouwen van mijn relatie met de man.
Er was de fase van het zwanger zijn van de tweeling en de geboorte van de tweeling.
Er was de fase van het verliezen van werk en van het opstarten van mijn eigen bedrijf.
En tijdens die laatste fase verloor ik de tijd en mentale ruimte om hier te schrijven.
En nu voel ik dat er een nieuwe fase moet komen.
De fase van wat meer evenwicht.
Van niet meer zo monomaan loeihard werken en al de rest even op hold te zetten.
En dat is niet zo makkelijk, want ik ben een beetje alles-of-niets.
En tegelijkertijd wil ik graag uit die cyclus van heel intens creëren naar doodmoe op de bank. En weer terug.
Ik wil graag de dingen die dagelijks onderhoud vragen, zoals deze blog, het huishouden en het onderhouden van vriendschappen, aangaan.
Ik wil me niet voortdurend schuldig voelen.
En tegelijkertijd ben ik bang.
Ik ben bang om mijn bedrijf wat losser te laten.
Ik ben bang om te weinig te verdienen, om de rekeningen niet te kunnen betalen. Ik ben bang dat ik nooit dat stadium bereik waarin het niet voortdurend in mijn hoofd gaat over het uitbreiden van mijn publiek, zodat de dingen die ik in de wereld zet ergens terecht komen waar ze gewaardeerd worden en bijdragen.
Kalm, zeg ik tegen mezelf.
Kalm.
2/3 van mijn cursisten komt terug voor nog een cursus en nog één en nog één.
Dus er is al kwaliteit.
De kwantiteit komt wel.
Kalm.
Kalm.
Kalm.
En ze leefden nog groen en gelukkig 
Erop vertrouwen!
Nu weet ik niet zeker of ik al zes jaar meelees, maar zeker al best wel wat jaren. En ik denk dat je gelijk hebt: kalm, kalm, kalm. Het zit helemaal in jou om dingen te bereiken, dus dat komt goed. ook als je eens even gaat zitten voor andere dingen komt dat goed.
Echte dingen staan er niet meteen, echte dingen groeien.
En groeien heeft tijd nodig.
(En ook: wat tijd gehad heeft om te kunnen groeien, dat duw je niet zomaar omver.)
Jij hebt iets te bieden waar veel mensen naar op zoek zijn, dus maak je inderdaad maar niet teveel zorgen. Als je blijft focussen op de mensen en op de inhoud, dan bouw je volgens mij vanzelf een trouw publiek op.
❤
De waarde van jouw bedrijf ligt in het feit dat jij zo écht en begaan bent, Hade. Zolang deze basis blijft, zal je bedrijf blijven. Het is het fundament. Wees niet bang om de frequentie of kwantiteit van bepaalde aspecten in je bedrijf wat te matigen*. Als dit nodig is om er met je aandacht écht te kunnen blijven zijn voor je cursisten, zal dat de kwaliteit alleen maar versterken. Cursisten, luisteraars blijven owv je echtheid en authenticiteit, niet omwille van kwantiteit. Ik vind het zo mooi en waardevol wat je doet! Je zal je evenwicht wel vinden!
(* indien financieel haalbaar)
oie Hade, je bent er weer. Je stond nog in mijn favorietenlijst maar omdat het al zolang geleden was dat je schreef keek ik niet meer en ik hou niet van e-mails krijgen om te volgen.
Je cursussen zijn niets voor mij want ik werk niet meer, hoef me niet te ontwikkelen verder, of het moet een cursus “”hoe ga ik dood zijn. (-:
In nog een antwoord op je vorige blogje, iToen ik het zo moeilijk had financieel na scheiding had een collega/kamergenote die betaalde altijd de koffie op kantoor, was elke keer maar 10 cent maar inderdaad dat kan het verschil maken
Mild zijn voor jezelf Prinses
Dat denk ik als ik je lees. Je lat ligt zo hoog voor jezelf.
En proficiat met wat jij allemaal al bereikte, deed, doet en nog zal doen.
Oh wat leuk dat je terug schrijft!! Een kort blogje over veel, ik pik er 1 dingetje uit: ik herken de neiging niet zo goed aan mentaal multitasken te kunnen doen.
Elke vrijdagavond denk ik: als er een systeem bestond van 7 dagen werken en dan 5 maanden verlof, ik zou daar waarschijnlijk nog redelijk goed in meedraaien. Het constant switchen van rollen maakt me onzeker, kost veel energie en ik heb het gevoel dat ik nooit helemaal grip heb op de zaken. Tegelijk zou zo’n systeem me natuurlijk doen crashen, en voel ik zeker sterk de behoefte om te kunnen rusten en zaken even te kunnen lossen.
Als je almaar doorgaat en jezelf niet af en toe wat rust gunt, dan crash je. Ga je daarmee je rekeningen betalen?
Dus: kalm, kalm, kalm. Zoetjesaan, dan breekt het lijntje niet.
Gelukkig nieuwjaar!
Ik blijf hier komen kijken en hopen op een nieuwe post. Groetjes!