(Haha, de man in het filmpje heet Dirk ;)!)
Fibrowatte?
Fibromyalgie. Een soortement vuilbakdiagnose, in verband gebracht met emotionele problemen, psychosomatische dingen, CVS, reuma, … In mijn lijf erg aanwezig door spier- en gewrichtspijn. Als ik het niet meer uithoud, of als mijn bekken weer paraplu staat, klop ik bij de osteopaat aan. Die zet mijn bekken recht en maakt de spieren los. Ooit had een reumatologe me naar de yoga en het zwembad verwezen. En de osteopaat had zich daar tot mijn grote spijt bij aangesloten. Hoewel mijn eerdere ervaring met yoga wisselend was (een flatulente yogajuf… I kid you not), was het kronkelen van pijn vorige week erg genoeg om te besluiten maar eens iets te doen, behalve hopen dat ik op hetzelfde moment een afspraak bij de osteo én een babysit kon krijgen. Gelukkig was er babysitsponsoring, dus vandaag trok ik naar de yogaschool.
Yogaschool
Ik heb ooit yoga beoefend in de bibliotheek van een kasteel waar hippies samen wonen. Daar was ik de jongste en de stramste. Het was goddelijk om sneeuwvlokjes langs de Belle-en-Beest-achtige kasteelramen te zien dwarrelen tijdens het brengen van de zonnegroet of het doen van ‘de kat’, of de zon te zien opkomen (ochtendyoga, de beste!).
Een andere niet te vergeten ervaring, was de yoga in het bedompte studentenkamertje met vijf zwangeren en een flatulente yogajuf. Mijn zwangerschapsmisselijkheid die net voorbij was na 17 weken 24/7, kwam prompt terug terwijl ik met mijn neus dicht de liefde door mijn schouders naar mijn baby probeerde te laten stromen. Eén keer en nooit meer.
Toen was er postnataal de yoga op zaterdagochtend in een heel klein zaaltje, waar allerlei hippe vijftigsters vonden dat ze recht hadden op de beschikbare plaats omdat zij al lang aan yoga deden, en dat de nieuwelingen maar op de gang moesten. Ook één keer en nooit meer.
En nu dus, een grote lichte zolder. Een stralende yogajuf. 15 dames en één heer. Matjes in de aanslag. Go!
Breathing in, breathing out
Het begint altijd met ademen, en ik kan dat niet goed. Ik probeerde moedig buikademhaling toe te passen, maar het leek alsof ik in een harnasje zat en/of een ijzeren hand me in zijn vuist hield.
De eerste vijf minuten dacht ik: ‘Nee, nee, niets voor mij. Proefles, prima. Zou het opvallen als ik me voortijdig naar de uitgang begeef?‘? Maar de strenge prinses in me vond dat ik moest blijven en pas na de les een oordeel mocht vormen.
De 50 minuten die volgden waren nogal intens. Ik plooide me alle kanten op, maakte duizend fouten omdat ik vergat te spiegelen bij het nadoen van de yogajuf waardoor ik mijn linkerelleboog achter mijn rechteroor plooide in plaats van omgekeerd. Op minuut 47 stond ik te trillen op één been met een ander been trillend in de lucht.
En ergens vanbinnen leken de emoties er maar even gebruik van te maken los te komen, aangezien de spieren die ze heel hard vast klemden alle kanten op gerokken werden.
Mokerslaggevoel 1: ‘Ik zit zo ontzettend vast in mezelf, met dat verdomde verdriet.‘
Mokerslaggevoel 2: ‘ Wat heb ik slecht voor mijn lichaam gezorgd.’
Mokerslagggevoel 3: ‘Wat is het belangrijk om dit te doen. Wat doet het me deugd.’
Ergens in al dat yoga doen, heb ik me zelfs twee minuten erg mild en begripvol ten opzichte van Dirk gevoeld. Geen idee waar dat vandaan kwam, maar het ging gepaard met een golf van verdriet omdat de dingen gegaan zijn zoals ze gingen.
Op mijn kop
En aldus staat Prinses fysiek en emotioneel even op haar kop. Angst en geen-zin in nog, want het is weer iets waar tijd en geld voor gemaakt moet worden en het is best een intense ervaring, loskomen all over. En tegelijkertijd verdomd goed weten dat ik hier beter van ga worden, op alle fronten.
Kan iemand me een pakje moed sturen en een schop onder mijn kont? Richting dat lichte zoldertje, ja. Dank!
Hebben jullie ervaring met yoga? Wat zijn de effecten, mentaal, fysiek, emotioneel? Iemand nog goede (niet te dichtbevolkte) yogascholen in de omgeving van Leuven aan te raden?
En ze leefden nog groen en gelukkig 
Ik heb geen ervaring met yoga, maar wel met de (emotioneel) helende effecten van sport/fysieke inspanning in het algemeen (in mijn geval: hardlopen/fietsen). Sport is niet alleen goed voor het lichaam, maar zeker ook voor de geest… Het helpt om te ontstressen, om te relativeren. Dus ik hoop dat je de moed en tijd (en veel babysitsponsoring ;-)) vindt om ermee door te gaan…
Bij deze, een schop onder je kont. Boek subito presto voor elke week een babysit op het yogamoment. De kans dat je die op het laatste nippertje nog durft af te bellen is misschien klein? Gevolg: je gaat naar het zoldertje. (Wie weet werkt zo’n strategie wel…)
Ja, ervaring met yoga.
Hier zit het helemaal anders in elkaar, het is ’s avonds in een donkere zaal. Je voelt je niet bekeken, en de lesgever drukt ons voortdurend op het hart dat yoga geen sport is, dat het geen competitie is, dat we al de hele dag “moeten” van onszelf, en dat in onze yoga niks moet. Dat we houdingen waarbij we pijn hebben of ons ongemakkelijk voelen niet mee moeten doen. Dat hij de perfect afgetrainde lichamen die zich in de onmogelijkste bochten wringen enkel kent van in de boekskes, maar nog niet in zijn lessen zag ;-)))
Het laatste deel is diepte-ontspanning. Dan gaan de lichten helemaal uit, op een kaarsje na. (Enige storende element zijn mensen die echt in slaap vallen en dan luid snurken)
Wat dit soort yoga voor mij doet:
– Wij leven zo hard in ons hoofd dat we vaak vergeten dat we een lichaam hebben. Dat wekelijkse uurtje voel je een keertje alle spieren passeren waar je tijdens de week geen aandacht aan besteed.
– Diep ademhalen, wat ik tijdens de week evenmin doe. Ik vraag me soms af wat al dat gejaagd, oppervlakkig en onregelmatig ademhalen doet met mij (en de zuurstoftoevoer naar mijn hersenen ;-))
– Soms lukt het me totaal niet om te ontspannen, maar dat gebruik ik dat laatste deel juist om ongestoord diep na te denken en alles eens op een rijtje te zetten. (Zal wel niet de bedoeling zijn, maar aangezien niks fout is, waarom niet?)
– Kleine onderdelen kan ik toepassen in het gewone leven, (letterlijk) afkoelen door een bepaalde ademhalingstechniek, als de slaap niet komt eens alle lichaamsdelen apart opspannen en ontspannen enz…
Hoi Prinses, ik probeer sinds september wekelijks mijn Club Yoga te doen.
Hierin doen we eigenlijk oefeningen uit verschillende strekkingen. De opwarming is bv altijd volgens Tai Chi, we doen altijd een zonnegroet (my favorite) en er zitten ook Pilatesoefeningen (eentje voor buik, eentje voor rug), “heupopeners” en stretchoefeningen in. Het laatste nummer is ook altijd een ontspanningsnummer waarbij je stil op je matje ligt in het donker en je lichaam bewust ontspant. Na zo’n uurtje ben ik helemaal zen 🙂 Het helpt ook dat de muziek geen “zweverig” gedoe is, maar rustige, moderne nummers, zoals bv Dotan of Coldplay.
Persoonlijk ben ik echt fan van dit soort yoga omdat je kracht, evenwicht en soepelheid combineert. De concentratie die je nodig hebt, zorgt er bij mij weer even voor dat mijn hoofd een uurtje ‘leeg’ blijft van alle frustraties en vraagtekens en ook dat doet enorm deugd. Maar ik weet ook dat niet iedereen yoga-minded is. Forceer het niet, maar stel je open.
Ademhaling is heel belangrijk, maar besef dat je dat leert. Hoe beter je de houdingen onder de knie hebt, hoe beter je je kan focussen op de ademhaling.
Die emo-shock is ook niet abnormaal. De eerste sessie vlak na mijn miskraam ben ik tijdens het ontspanningsnummer gewoon beginnen huilen. Het maakt blijkbaar toch iets los 🙂 Maar het lucht enorm op ook.
Met graagte stuur ik je een pakketje moed. Die schop onder je kont heb je volgens mij niet nodig. Die geef je jezelf regelmatig 🙂 Hoop dat de moed aankomt. Al heb je ook daar héél véél van in de aanbieding volgens mij. Yoga doe ik niet. Mediteren wel. Zalig
Helemaal eens met Marjolein: in yoga moet niets, het gaat om de intentie. Een sport zonder competitie, en waar je toch zooooo deugd van kan hebben! Waarin je toch leert grenzen te bepalen, te proberen, grenzen te ontdekken, …
Hier al een stuk of 4 organisaties geprobeerd eer ik een yoga vond die me “lag” ( 😉 ) , dus het ligt ook echt niet aan jou als je niet op de gang/ donkere zolder/… les wil volgen. Voor sommige werkt het, voor anderen niet. Hopelijk heb jezelf ook nu de yoga gevonden waar je je goed bij voelt!
Ben niet verder gekomen dan de proefles. Niet te doen! 😦
Ik heb dat ook, dat het ademhalen niet zo goed lukt. Hier komt dat door rugproblemen, en daardoor stramme rugspieren. Yoga kan heel verschillend zijn naargelang de lesgever, dus ik sluit me aan bij Kita: zoeken tot je iets vindt waar je je goed bij voelt. Het belangrijkste is denk ik dat je wat tijd krijgt die voor jezelf is, waarin je niet onderbroken wordt.
Ik ben in september met yoga begonnen owv hyperventileren. Het is moeilijk te beschrijven maar het hft een serieuze impact op me. Fysieke en mentale vorderingen heb ik gemaakt. Het is soms zo spectaculair dat ik mezelf verbaas. Het geeft me innerlijke kracht. Wel moet mezelf het eerste half uur erdoor sleuren. Kathouding, zonnegroet, … Ik blijf het een beetje raar vinden. Maar mijn lichaam beweegt, elke spier wordt gerokken. En dan eindigen met een kwartier ontspanningsoefeningen, gewoon heerlijk. Echt doen en volhouden!
Fijn jullie ervaringen te lezen!
Het is Dru-yoga dat ik beoefen.
Er zijn zoveel verschillende soorten yoga. Ik heb 12 jaar Hatha-yoga gedaan. Ik heb zoveel van mijn docente geleerd, daar ben ik haar nog dankbaar voor. Drie keer in de week doe ik een kwartier de zonnegroet. Ik blijf er soepel door.
Je blog is voor mij heel herkenbaar. Ik heb cvs/me (en een onverwerkt trauma.) Voorheen was sport de rode draad in mijn leven. Nu vermoeidheid.
Via Narda kwam ik op jouw blog terecht. Je schrijft leuk, ik kom beslist vaker langs!
Groetjes Kakel
Pingback: Prinses heeft een nieuwe vriendin | En ze leefden nog groen en gelukkig
Pingback: Prinses wordt goeroe | En ze leefden nog groen en gelukkig
Pingback: Blijven ademhalen! | En ze leefden nog groen en gelukkig
Pingback: Prinses heeft coole lezers en vult zelf ook haar vriendenboekje in | En ze leefden nog groen en gelukkig
Pingback: Prinses denkt door (2/4) – over harde en zachte therapie | En ze leefden nog groen en gelukkig
Pingback: Prinses gaat uit haar dak | En ze leefden nog groen en gelukkig