(geschreven in de herfst)
Hoe laat het is, vraagt hij, als ik de slaapkamer weer binnen kom.
Vijf uur, zeg ik. En ik ben zwanger.
Het blijft even stil in het donker. Daarna slaat hij zijn armen om me heen en liggen we samen wakker.
Even terugspoelen naar de avond van tevoren.
Ik ben huilend terug gereden van het werk. Ik ben doodmoe van al meer dan een week ’s nachts wakker te liggen. Mijn borsten staat op ontploffen. Mijn buik rommelt. Ik vrees dat ik weer ongesteld ga worden en ik heb een crisis waar ik later op de avond ook zelf even mee moet lachen. Ik ga met hangende ogen en schouders de deur uit, leve koopavond, om progesteroncreme, want als ik een PMS heb van dit formaat, moet er dringend iets aan gebeuren. (En dan heb ik het even ook niet over de constipatie enzo gehad.) Anyway, ik had het kunnen weten, maar ik weet het pas om vijf uur ’s ochtends op vrijdag als het tweede streepje heel langzaam en schuchter inkleurt.
En dan is er een rare mix van blijdschap en angst. Blijdschap om wat dat streepje betekent en angst om het weer kwijt te geraken. Ik besluit om niet bang te zijn. Mijn lijf werkt behoorlijk hard voel ik, om zwanger te zijn. Maar ondanks dat zijn er ook dagen waarop ik twintig keer per uur naar toilet loop om te kijken of er bloed is.
Nog 7 weken voor we aanmeren bij ‘safe’ en ‘legitiem blij’.
En dan nog. Legitiem blij. Ik ken te veel mensen waar het geen mogelijkheid is (geworden), en waar verdriet is. Ik ben een overloper. Eerst was ik alleen en behoorlijk in trouble, en nu ben ik happy met twee. Ik ben niet vergeten hoe het voelde aan de overkant, maar ik kijk er nu wel vanuit een luxe op terug. En eerst was ik verdrietig en ziek na een heftige miskraam en daarna nog een heel vroege, en nu ben ik zwanger en ontploffen mijn borsten. Ik weet nog hoe het verdriet voelde, maar ik ben intussen wel aan de overkant. Vooralsnog.
Soms is blijdschap erg complex.
En ze leefden nog groen en gelukkig 
oooooooo!
Proficiat!!!!!!
Proficiat! 👏
’t Lijkt me zalig daar aan die overkant …
Ik vermoedde iets toen je in een vorige blog over vermoeidheid sprak 😀.
Van harte gefeliciteerd!!
Dikke proficiat!
Geweldig! Van harte.
whaaauw !!!
proficiat !
Proficiat! Wat een mooi nieuws voor jullie allen!
Heerlijk 🙂
De allerbeste wensen!!
En dat laatste zinnetje is ontroerend en heel erg waar.
Inderdaad…die ongelooflijke vermoeidheid in je vorige post verklapte het al 🙂 Zo blij voor jullie viertjes, ook al is het complex.
Wow, proficiat! Hopelijk gaat alles goed! 🙂
Gefeliciteerd!! Wat een prachtig nieuws in het nieuwe jaar. Hopelijk voel je je ondertussen al wat beter?
Het is heel heftig (geweest). De misselijkheid is nu wat beter, maar heb bekkenpijn en ben erg moe. Ik heb een aantal posts geschreven de voorbije weken die hier ook aan bod komen, over de mix tussen blijdschap/dankbaarheid, maar ook de realiteit van het ziek zijn, en de depressieve gevoelens waar ik tegen vecht. Ik weet mentaal dat ik enkel dankbaar mag en moet zijn, maar het is alsof ik mentaal en fysiek in een soort gedeprimeerde stand ben gegaan om de zwangerschap een optimale kans te geven. Het is dus iets fysieks/hormonaals en heeft volgens mijn antroposofisch arts een goede reden (me namelijk zo kalm mogelijk houden), maar het is best pittig. Ondanks de blijdschap. Heb wel besloten de stukjes te publiceren omdat ik zelf ook steun ervaar als ik elders lees dat het soms gewoon niet makkelijk is tot en met het punt dat je in coma zou willen gaan om de volgende uren niet te moeten doormaken – zo’n ellendig gevoel.
Ik was zo misselijk dat ik ook alleen maar wou slapen… en dan kwam mijn man liefdevol naast me zitten om over mijn haar te strelen en dan joeg ik hem gewoon weg. Want alleen als ik sliep voelde ik de misselijkheid niet. Heftig inderdaad! En daar hoor je niet zoveel over he. Het gaat vooral over die ochtendmisselijkheid. Maar bon, misselijkheid is blijkbaar een goed teken (hcg …) .. en na 16 weken had ik een droomzwangerschap. Hopelijk jij ook!
🙂 Zeer herkenbaar. Dag en nacht misselijk. Wekenlang elke nacht om 3 uur wakker geworden van extreem misselijk en extreem hongerig. Een lege maag was de garantie op ellende.
Waauw, proficiat zeg!
Proficiat!!!! Ik dacht het ook al toen je in de vorige post sprak over die extreme vermoeidheid!
Proficiat!
Gefeliciteerd!
Ik kon niet meteen een andere reden bedenken voor die vermoeidheid uit je vorige post 😉
Laat je omringen door lieve mensen die goed voor je zorgen, en dat alles goed mag gaan!
Proficiat. En heel veel goede moed xxx
Nou ja!! Gefeliciteerd !! Wat geweldig! Las in de comments dat het best pittig is tot nu.. mentaal en fysiek … praat, rust, huil en laat het over je heen komen.. komt wel goed schatje! Maar … gefeliciteerd !! Xx
Jij bent mijn groot voorbeeld al weken. 😉.
😘😘
Wat fijn zeg. Gefeliciteerd!!!
Oef, ik kom hier zomaar via via binnenvallen…. Lees dat je zwanger bent, gefeliciteerd! Ik ben ook in verwachting van spruitje 2 en over 4 weken uitgerekend. Wij zijn niet via de normale weg zwanger geworden, maar wij raakten ook 2 x aan de overkant nu…. En ik kampte ook tot 2x toe met depressieve gevoelens. In deze zwangerschap moest ik zelfs opgenomen worden. Niet door misselijkheid, maar echt een full blown depressie. Gaat nu gelukkig heel erg goed, maar ben zwaar allergisch voor hormonen lijkt het.
Ik wil zeggen; je bent niet alleen, er zijn er zoveel…. praat er over, is niet erg. Ik wens je heel erg veel geniet-tijd in trimester 2, toch de leukste tijd, als je het mij vraagt.
Groetjes.
Heel hartelijk gefeliciteerd.
Ook heel duidelijk als je je ziekmeldt.
Heb veel recuperatie kunnen nemen voor eerder gewerkte tijd op vrije dagen. Nu rustig aan 😊.
Jeej, proficiat!
Wauw, wat fijn voor jullie! Het is geschreven in de herfst dus ik neem aan dat je nu de 12 weken gepasseerd bent?
Klopt. 🙂
Prachtig nieuws. Proficiat!
Proficiat!!! Ik had ook al een klein vermoeden 🙂 Hier de eerste drie maanden ook depressieve gevoelens en doodmoe maar nu zijn de hormonen omgeslagen en straal ik van het zelfvertrouwen (het is echt door zwanger te zijn dat ik een job heb!) heb ik energie voor twee en is mijn eetlust geëxplodeerd. Ik wens je ook een fijn tweede trimester toe!
Ik duim dat je tweede trimester veel beter wordt dan het eerste! Bij mij duurde de ganse-dag-door-misselijkheid bij de oudste helaas tot maand 6 en was ik liever in winterslaap gegaan, maar bleef ik voortploeteren omdat ik niet wist dat dat er niet altijd bij hoort (in mijn tribe was ik als eerste zwanger). Ik vind het dan ook knap van je dat je je grenzen aanvoelt én respecteert, zelfs al is dat niet makkelijk.
Niemand verwacht dat beren een stralend humeur hebben als je wekt uit hun winterslaap, dus waarom zou jij geen grumpy/sad mommy bear mogen zijn zolang je lichaam je zegt dat je het héél rustig aan moet doen?
Heerlijk nieuws, al vond ik zwanger zijn ook een behoorlijke klus. Maar toch goed om te lezen, zo’n vertrouwen in de toekomst. Sterkte dus ook maar vooral FIJN!
Mooi nieuws, gefeliciteerd. En wat dankbaar kun je dan zijn voor een klein leven dat in je mag groeien. Heb vertrouwen in jullie allemaal samen! Sterkte met al dat er moet zijn en waar je van zult leren.
Nogmaals, gefeliciteerd!
Proficiat!
Pingback: Op de valreep… 2019 | En ze leefden nog groen en gelukkig