Dagen voor alles en niets
Prinses moddert wat aan
Toen ik recent ontdekte dat ik een aantal vakantieuren was vergeten opnemen, en toch al opvang had geregeld voor deze dagen voor de kindjes, besloot ik vrij te nemen en de opvang te houden.
Wat ik gisteren heb gedaan, kan ik me met moeite herinneren. Euhm, even kijken. Een boodschappenlijstje gemaakt, door wat kookboeken gebladerd, een uurtje gestreken en naar een luisterboek geluisterd, rustig geluncht, broccolisoep gemaakt en risotto, een ongestoorde douche genomen. Vandaag heb ik boodschappen gedaan, alles thuis rustig uitgeladen (en daarbij maar liefst drie potjes laten vallen, met uiteraard olie in – wat ik aldus drie keer rustig kon opkuisen – hopelijk brengen scherven geluk, dan zit er wat aan te komen!), diepvriespizza gegeten als ongestoorde lunch, wat rondgeklikt op internet, blogs gelezen, en dan het geweldige cadeautje van Fieke opengemaakt. Nog eens dankjewel, Fieke, voor het boek Grow, eat, share. Het was een écht kerstcadeautje… (Zie: give-away van Fieke)
Geen me-time, geen quality-time, maar rommeltijd!
Rommelen als zeldzame luxe
Het is geen me-time, want ik zit niet te poedelen in pad, bij de kapper, in de sauna of bij de schoonheidsspecialist (ter info: daar zit ik eigenlijk nooit, zelfs de kapper is meer dan een half jaar geleden). Het is geen quality-time, want ik doe niets bijzonders, heb geen uitzonderlijke gesprekken, maak geen prachtige wandeling of heb geen geniaal etentje.
Het zijn gewoon rommeldagen, rommeluren. Dagen waarin je wel wat doet, maar op ’t gemakje, geen haast. Dagen waarin je tijd hebt voor een kopje koffie en een ferrero rocher op de bank. Dagen om wat te mijmeren, wat uit het raam te kijken, wat te verdwalen in gedachten, en vooral innig tevreden te zijn.
Sinds ik kindjes heb, en zeker sinds ik alleen ben met de kinderen, zijn mijn rommeldagen/rommeluurtjes erg beperkt. Er is altijd wat te doen, mijn kinderen lijken heel vaak op twee vandalen die ik in toom moet houden en moet animeren. Er moet gewerkt worden, gepoetst, opgeruimd, gekookt, … En alles liefst zo efficiënt mogelijk.
Nu ik twee rommeldagen heb, merk ik weer eens hoe hard ik dat eigenlijk nodig heb. Dat gevoel van niets te moeten en vanalles doen. Dat gevoel wat rond te scharrelen. Een beetje alleen zijn met mezelf en mijn gedachten. Lekker.
En ze leefden nog groen en gelukkig 
Hoe fijn, even niet moeten maar mogen !
Heerlijk hé? Geniet er van!
Leuk te lezen dat je wat tijd voor jezelf hebt, welk etiket je er dan ook op wil plakken.
Trouwens, bij de zin “dat gevoel wat rond te scharrelen” zag ik spontaan een kip voor me die wat op de grond zit te vegen met haar poten en wat graantjes pikt, hihi :D. Niet te zeggen dat je ‘een kieke’ bent, uiteraard 😉
Ja, die rommeluurtjes zijn soms broodnodig. De kindjes zijn even het huis uit (logeren bij oma) en mijn dagen zijn ook gevuld met rommeluurtjes. Thuiskomen na het werk, gewoon in de zetel gaan zitten, wat prutsen, wat kleine dingen in orde brengen maar daar veel langer over doen dan noodzakelijk is, wat rondlopen, wat ongestructureerd aanmodderen, een mail beantwoorden, een kapot magneetje herstellen, nog gewoon wat hangen in de zetel met de radio op. Luxe!
Geniet van het rommelen!
En van het pakje :-). Blij dat het goed is aangekomen!