De pijnplekjes

Het is een wonder dat ik hier al jaren blog.
Het is een wonder dat ik al sinds het begin van de Corona-crisis (ik ben zo gedesoriënteerd in de tijd – geen idee hoeveel weken het alweer is) elke dag om zes uur ga werken.

Er zijn nog wel meer wonderen.

Ik kan vrij goed met dingen beginnen. Ik heb wel vaak ideeën en ook een mate van impulsiviteit. Maar volhouden? Doorzetten? Vastshouden?
Dat is echt een uitdaging voor mij.

Eens de energie van de start, van het nieuwe weg is, word ik overvallen door de complexiteit van dingen. Door het feit dat er ook negatieve kanten aan zitten. Vervelende reacties. Een mate van saaiheid. …

Het proces van loslaten gebeurt dan niet bewust, maar onbewust. De zin is weg, de energie. En dan glipt het door mijn vingers en ben ik het plots kwijt. Alleen bungelt er dan nog ergens een los eindje. Een pijnplekje.

En zo heb ik er helaas meer dan ik zou willen.

In de Tiny Podcast deel ik drie strategieën om (toch) door te zetten.