Zo. De eerste veertig liter soep zijn geproduceerd en verdeeld. Met veel dank aan de Trouwe Vriendin, die ten huize Kikkererwt urenlang uien en wortels sneed, labeltjes plakte en opruimde, zonder mopperen. Ook niet toen de elektriciteit twee keer uitviel, en toen we – nadat ik twee keer had gezegd dat we vast 1u gingen halen – pas om 1u30 bedwaarts konden.
Babybroer is er dan in geslaagd de rest van de nacht te verpesten, net zoals de voorgaande nachten. Alles lijkt altijd zo goed geregeld in de natuur, maar die geschifte slaappatronen van kinderen onder drie jaar, doen toch vermoeden dat de natuur een steekje heeft laten vallen. Ik zou Babybroer niets doen hoop ik, maar zowel ’s nachts al overdag (want hij was natuurlijk mopperman all over, hij voelde zich vast even slecht als ik) kwamen gedachten in me op aan inruilen voor een ander exemplaar met slaapgarantie.
Soep rondbrengen was leuk. Ik ambieerde even een carrière als Soepmie. Het onthaal bij het Lampeke was trouwens warm. Wat een geweldige mensen: met beide voeten stevig op de grond en beide handen even stevig uit de mouwen. Ik was onder indruk!
Maar de rest van de dag was wat crappy. Met een leuke verrassing: twee nieuwe banden nodig op mijn auto (wat indirect Dirk zijn schuld is, I kid you not. Hij is vast ook, direct of indirect, verantwoordelijk voor de bankencrisis en de bende van Nijvel). Dat zijn nu net het soort uitgaven die niet in de planning passen en waardoor ik me realiseer dat het absurd is om als alleenstaande een auto te hebben. Moest ik hem niet hard nodig hebben voor de nieuwe taken op mijn werk die avondvergaderingen in uithoeken impliceren, zou ik back to bakfiets gaan.
Een leuk extra effectje van de autotoestand is wel dat ik eindelijk in staat ben een tip voor een trip met een vierjarige te geven. Een garage, mensen, is cool. Er hangen daar auto’s in de lucht en er zijn toestellen die veel lawaai maken, om maar te zwijgen over duistere garagisten. Maar nog net ietsje indrukwekkender is… Het schroot. Alwaar we een klein onderdeeltje voor mijn auto gingen vragen en dwaalden tussen de in elkaar geperste wagens, de wagens-na-ongeluk, de brievenbussen, fietsen, grasmachines, … Tel daarbij het bijzondere volkje dat werkt in die context en onwetende moederkes uitlacht, en je hebt echt een topuitstap voor een Kleuterzoon. Hier gaan we echt nog jaren over spreken.
En toen was er de ultracrappy avond, met kinderen die het record zeuren-mopperen-huilen-ruzieën hebben gebroken. Kleuterzoon kokhalsde boven mijn zorgvuldig bereidde maaltijd en herinnerde me er aan dat het eten hier altijd slecht is. Ik bad luidop om een keer één gezellige maaltijd met mijn kinderen, terwijl Babybroer kikkererwten richting mijn bril katapulteerde. Met Babybroer was ook echt niets aan te vangen, hij heeft vast ook zelf wat last van zijn eigen slaapstoornis. Net als ik. Dat wordt dus weer een flitsende vrijdagavond: opruimen, wassen, afwassen, strijken en bed.
Fijn weekend!
En ze leefden nog groen en gelukkig 