Het is meer dan een jaar geleden dat ik nog eens meer dan twee uur aan een stuk heb geslapen, realiseer ik me.
Ik realiseer me ook dat ik geluk heb met de tweeling en ik ben dol op ze, maar de hormonale bescherming tegen vermoeidheid geraakt ‘op’ en ik weet soms niet meer waar mijn hoofd staat.
Ik ben helemaal pro borstvoeding, maar nu ik er aan denk te stoppen omdat ik uitgeput ben en omdat ik mijn add-medicatie terug wil opstarten om weer wat grip te krijgen op het leven en op mezelf (mijn hoofd is mijn grootste vijand bij momenten, en dat is heel naar), galmen zinnetjes uit het borstvoedingsboek van Stefan Kleintjes door mijn hoofd. Ik vond het trouwens een heel slecht gestructureerd boek met ‘valse’ beloftes. In het hoofdstuk over borstvoeding aan tweelingen staat bijvoorbeeld niets over borstvoeding aan tweelingen, maar wel over prematuurtjes. Anyway. Ik heb een aantal keer een lactatiekundige geraadpleegd, en ook daar heb ik gemengde gevoelens bij, want ze zijn een soort advocaten van de borstvoeding. Dat je nooit eens langer dan twee uur weg kan, en nooit langer dan twee uur kan slapen en dat over een best lange periode (intussen ongeveer 5 maanden) wordt niet echt in rekening gebracht. En ook niet dat borstvoeding een soort alles-of-niets is. Je kan geen dagje vrij nemen.
En eerlijkgezegd ben ik met twee baby’s, na een heel heftige zwangerschap en met een moeilijk te reguleren kindje waardoor mijn dagen allemaal onvoorspelbaar zijn, wel eens toe aan vakantie. (En rara, wie kwam er nadat ik deze zin typte een portie melk halen en weigerde weer in haar eigen bed gelegd te worden? Ze schrijft nu mee.)
Zolang het goed gaat, is heel die borstvoedings-propaganda ondersteunend. Je krijgt er een trots gevoel van, want je doet het toch maar even. Elke druppel telt wordt je toegefluisterd. Blinken van trots. Intussen heb ik al die propaganda geïnternaliseerd en weet ik niet meer of ik ook weer kan stoppen. Stoppen lijkt het egoïsme ten top.
Ik heb een ongezond eetpatroon, van vermoeidheid. Ik ben zo fucking moe dat ik de hele dag zin heb in eten. Ik heb vanochtend tegen de Man gesnauwd omdat hij de kamer binnen kwam waar ik me heel even verstopt had toen ik iedereen gevoed en gesust en afgeschud had. We hebben al de hele dag ruzie omdat ik zo ‘uit mijn plaat ben gegaan’ om met de mooie uitdrukking van de buurvrouw te spreken. Ik heb vaak geen energie meer om ’s avonds een verhaaltje voor te lezen. Ik ben nooit meer alleen, op een kortstondig toiletbezoekje na. De baby’s bijten op mijn tepels. Ik slaap niet langer dan twee uur per keer en maximum vier uur per nacht, en dit al maanden. Mijn hoofd is een soep en mijn leven (huis, werk, inbox) is een soep geworden door de combinatie tweeling, (op dit moment dus onbehandelde) ADD en slaaptekort. (Zonder ADD-medicatie is mijn zelfbeeld echt verwoest. Ik kan niets meer starten en niets meer afwerken, ik stel echt niets meer voor. Wie was die vrouw die vroeger een 0,9 fte baan combineerde met een goedlopend bijberoep? Soms lijkt het alsof ik alles kwijt ben.) Ik weet niet meer wie ik ben en wat ik wil. Ik ben elke dag bang voor de dag dat ik weer naar kantoor moet en ik heb geen idee hoe ik er dan aan toe zal zijn (zoals het er nu uitziet: een wrak met een relatiecrisis en een huis in puin). Ik lust geen thee meer omdat ik er drie liter per dag van moet drinken. Ik ben vaak duizelig van uitdroging omdat ik geen thee meer lust en omdat ik al dat drinken ook wel beu word. En ik had ‘ik word’ met dt geschreven. Dat zegt genoeg.
Dus.
Dus ik weet het even niet meer.
De baby’s wel. Die weten elke drie uur perfect wat ze willen. En dan zoom ik uit en denk ik: wat zijn die maanden nu op een mensenleven? En ook: elke druppel telt.
En ze leefden nog groen en gelukkig 
Bij mijn tweede kind is de BV mislukt na 2 maanden. En oh boy, wat zag ik daar vanaf … want ik bleef die zinnetjes uit die borstvoedingspropaganda maar horen in gedachten … Je vond een grotere voorstander dan ik :). Uiteindelijk op spoed beland met een baby die bijna ondervoed was. Ik heb toen nog een maand gekolfd maar daar werd ik doodongelukkig van. Tot een buurvrouw zei: “Waarom stop je niet met kolven? Aan een ongelukkige mama heeft je kindje ook niks. Het is ‘maar’ eten he, er zijn zoveel andere vlakken waarop je een goede mama kan zijn.” Toen uuuren zitten googelen naar ‘benefits breastfeeding overestimated” (blijkt echt zo te zijn, BV-mama’s drinken bv niet zo snel alcohol in de zwangerschap en dergelijke)… en de knoop doorgehakt. En ik kreeg mijn leven terug! Ik was een betere mama voor mijn baby en mijn kleuter. Dit is geen anti-BV-pleidooi, maar aan een mama die eronder door gaat hebben kindjes niks he. Ik denk dat ik bijvoorbeeld meer lachte naar mijn baby toen de voedingen vlot liepen. Ik denk dat je al SUPERtrots op jezelf mag zijn dat je nog steeds twee kindjes voedt. Dus schuldgevoelens zijn nergens voor nodig. Starten ze binnenkort niet met vaste voeding? Ik vond dat bij mijn eerste wel een verademing.
(Mijn vriendin is vroedvrouw en overtuigd pro BV, en zij zei dat de huidige kunstvoeding niet meer te vergelijken valt met die van 20 jaar geleden. Dus al die studies met de nadelen van KV zullen misschien niet meer gelden voor onze generatie baby’s)
❤️
Lieve meid wat doe je jezelf aan. Niets zo belangrijk als een goede nachtrust. Borstvoeding mag dan belangrijk zijn. Je relatie is dat ook. En je bent meer voor je babies dan een bron van voeding hoor. Liefde en plezier is ook heel belangrijk, maar als je zo uitgeput raakt is dat haast niet meer te bieden. Rust, reinheid en regelmaat creeeren lijkt mij! Samen met je man het laatste flesje geven en dan iedereen naar zijn eigen bedje. Is toch niet vol te houden zo. Laat je niet gekmaken, niet door anderen en niet door jezelf.
Een lieve groet van Jacqueline
Dankje ❤️
Lieve Prinses, ik ben een groot fan van borstvoeding, maar ook van realistisch en haalbaar leven.
Waarom jezelf zo kwellen, je doet het al 5 maanden prima, als jij er genoeg van hebt kan je toch gaan afbouwen? Krijgen de meisjes nog geen bijvoeding? Je kan daar toch al mee starten en langzaam overschakelen naar flesvoeding, als je graag je medicatie weer gaat nemen? Ik denk dat je vooral goed voor jezelf moet zorgen nu… Liefs
Ze eten s avonds een flesje want dan ben ik te moe om twee baby’s te voeden. Om 19u krijgt de ene een flesje en de andere de borst, om 22u omgekeerd. Al heeft de grootste vanavond heel de avond bij mij gedronken, dus er is nog een verschil tussen theorie en praktijk. Verder hebben ze gisteren appelmoes geproefd en vandaag banaan. Elke dag een schepje van iets om te wennen aan vaste voeding…
al kleine stapjes in de goede richting, toch?
En zoals Hanne en Jacqueline ook aangeven, niks mis met jou!
❤ ❤ ❤
grappig weetje: ik woon al meer dan 25 jaar aan zee, en wilde afspreken met mijn jeugdvriendin uit Hasselt, ergens tussenin, en dat werd Leuven. Als vegetariër ging ik op zoek naar goede adresjes in Leuven en kwam zo op jouw blog terecht en ben nooit meer weggegaan, ik lees zo graag wat jij schrijft, waarvoor een hele lieve dankjewel
Wat lief dat je dat zegt!
Och arme, lekker gaan afbouwen, die borstvoeding. Denk aan jezelf.
Mijn kinderen hebben nooit borstvoeding gehad. Simpelweg omdat ik niks te geven had.
Bij de 1e werd me dat ook niet in dank afgenomen. Mijn kind verhongerde bijna. Bij de 2e weigerde ik het programma borstvoeding. Ik heb 2 gezonde kinderen . Veertigers ondertussen. Gewoon op je strepen staan dus. Ik vind het sowieso al een prestatie om een tweeling de eerste jaren door te krijgen. Zeker als je er nog kinderen boven hebt die ook aandacht behoeven.
Het is mooi geweest hoor! Nu weer snel de oude worden en plezier in je kinderen krijgen.
Sterkte en hou je taai!
Je schrijft dat je het niet meer weet, maar ik denk dat je het wel weet. Deze situatie gaat niet meer; dit is te zwaar en te veel. Dus schakel rustig over, slaap een beetje meer en je gaat je hopelijk snel beter voelen.
Oh prinses. Ik leef met je mee.
Ik geef al meer dan 4 jaar borstvoeding aan 2 eenlingen. En ik ben nog niet meteen van plan om te stoppen. Velen rekenen me dus tot de Borstvoedingsmaffia.
Maar.
Borstvoeding geven komt aan een hoge kost. Dat is zo en daar moeten we niet onnozel over doen. Ik denk niet dat ik ooit een hogere prijs betaald heb voor iets. En dan spreek ik over 2 eenlingen met 3j tussen. Niet over een tweeling met nog twee oudere broers. Als de kost voor jou te hoog wordt dan is het jouw volste recht om dat zo te zeggen. Dat maakt jou niet zwak of egoïstisch.
Dan dat slapen. Slapen is het ALLERBELANGRIJKSTE in de wereld. Veel belangrijker dan borstvoeding. Als je nu effectief maar 4u per nacht slaapt en dat kan beter zonder borstvoeding dan is het de beste keuze om onmiddellijk te stoppen. Zonder twijfel.
Ook los van de borstvoeding lijkt het me een goed idee om eens te bekijken met de man hoe je je aantal uren slaap omhoog kan krijgen.
Leestip: Why we sleep. De auteur legt heel duidelijk uit wat slaaptekort doet met je lijf en je hoofd. De klachten die je hier beschrijft passen akelig goed in dit rijtje (of misschien net niet akelig, want ze krijgen een hele logische verklaring).
Het gezondheidsaspect is hierboven al enkele keren aangehaald. Kunstvoeding is minder voordelig op dit vlak, maar het verschil is inderdaad eerder klein. Zo klein dat ik dit op zichzelf geen goede reden vind om borstvoeding te (blijven) geven. Daarvoor zijn de kosten te hoog. Voor mij is het emotionele aspect vele malen belangrijker. Daar wordt veel minder over gesproken waardoor het soms ondergesneeuwd/weggerationaliseerd raakt. Het lijkt me de moeite om voor jezelf even stil te staan wat borstvoeding voor jou betekent en hoe zwaar je dit wil laten meewegen in je beslissing.
Ik hoop dat je snel kan bijslapen en dat de rust raad zal brengen.
goeie reactie vind ik!!
Ik heb 4 kinderen en 2 hebben borstvoeding gekregen en 2 niet. Ze zijn allemaal groot aan het worden.
Nummer 3 kreeg 16 maanden borstvoeding, nummer 4 kreeg de fles.
De opluchting van het stoppen was bij mij zo groot, dat weegt absoluut op tegen het schuldgevoel!
Je hebt het al super goed gedaan. Maar misschien is het nu gewoon genoeg geweest.
Je hebt al heel veel fijne reacties gehad. Zelf heb ik geen bv gegeven 40 jaar geleden, ik zag er zo tegenop en toen was er ook nog geen maffia.
Een groot voordeel is ook dat de Man dan meer kan doen voor de meisjes en jij ze weer meer met de jongens kan bezighouden, die zullen je ook best gemist hebben.
Als het met de moeder goed gaat, gaat t met de kindjes ook goed. Eerst voor jezelf zorgen, dat is t allerbelangrijkste. Je kunt alleen maar heel TROTS op jezelf zijn, dat je t zolang hebt volgehouden.
Dag Prinses, een grote borstvoedingsfa hier. Oudste kreeg 7m, toen was het op, daarna kreeg ik een premature tweeling (geboren op 33w – gelukkig waren ze prima gezond!) die ik met veel moeite uiteindelijk aan de borst kreeg. Ik herinner mij het geploeter, de nachten… tweelingbroer profiteerde telkens mee van zus (ik gaf ze zo vaak mogelijk samen borst, wat ’s nachts wel eens een uitdaging was wegens handen tekort). Ik stond er ook altijd alleen voor, hoe hard mijn man zijn best deed, hij was aan het werk, bezig met de oudste en was ’s nachts niet beschikbaar (gezondheidsredenen). Op 8m dronk broer zijn laatste borst en toen ging het voor zus ook bergaf. Flesjes dus. Ging prima. Maar ik vond de nachten nog helser: nu moest ik kleintjes stil houden terwijl ik 2 flesjes tegelijk proveerde te maken ofwel moest ik er op verschillende mome ten uit: lees: elke 2u. Dus slapen, tja ik moet er geen tekeningetje bij maken. Doorslapen hebben ze maar gedaan vanaf een jaar of 2. En wat ik mij het meeste herinner is de berg flessen die ik moest afwassen, man daar had ik zo een hekel aan! Ik was teleurgesteld in mezelf, ik wou graag lang voeden (veel allergieën in de familie), en ik kon het niet (met langvoeden bedoel ik tot 2jr minstens…). 3,5jr later werd onze jongste geboren, en ik heb hem 4,5jr mogen voeden. Was ik heel blij mee.
Mijn punt: doe gewoon wat je denkt te moeten doen. Als het voor jou genoeg is geweest, stop er dan mee, of hou nog even vol tot ze wat meer vaste voeding krijgen. Het is zoals je zegt: elke druppel telt. Maar dat betekent niet dat je je schukdig moet voelen als dat niet meer gaat/jij het niet meer ziet zitten. Je bent sowieso een supermama, borstvoeding en een tweeling, geen simpele combinatie met nog 2 andere kinderen. Waar ik nog aan denk: ben je heel zeker dat je medicatie niet kan met borstvoeding? Lactatiekundigen/LLL weten vaak veel beter dan artsen hoe dat zit. Daar bestaan wetenschappelijk onderbouwde studies over, waar veel artsen vaak niks over weten. Zij geraken vaak niet verder dan de bijsluiter, die altijd liever zegt dat het niet kan. Misschien het uitzoeken waard?
Ik had geen medische redenen om te stoppen, maar zoals ik het lees jik mosschien wel. Ook iets om goed te overwegen. Zorg vooral goed voor jezelf, alleen zo ben je de allerbeste mama voor je kindjes. En die borstvoeding, tja dat is 1 van de vele facetten van opvoeding hé. Ik ken genoeg ouders die grote fans eijn omwille van de borsrvoeding,maar die na die periode hun kinderen ineens vanalles voorschotelen. Dan vraag ik mij af wat voor zin het heeft gehad. Voeding blijft belangrijk, ook na de borstvoedingsperiode. Je maag me altijd contacteren als je graag wil weten hoe ik het anders zou gedaan hebben met de tweeling, ik heb daar wel wat ideetjes rond na het zo lang bv geven aan onze jongste. Maar echt: dat moet niet! 5m is al fantastisch, dat hebben ze maar mooi gehad! Heel veel moed, en ik wens je zo hard wat slaap toe!
Die uitputting en twijfel om te stoppen is heel herkenbaar, van bij mijn tweede kindje. Toen ben ik echt over mijn grenzen gegaan en heb een jaar lang amper geslapen. Het heeft lang geduurd eer ik daar zowel fysiek als mentaal van gerecupereerd was. Maar ik hoorde ook verhalen van vriendinnen die er wel in slaagde borstvoeding vlot vol te houden maar die kinderen aten overdag goed vaste voeding en sliepen snachts door. Ik geef nu terug borstvoeding maar heb voor mij zelf op voorhand uitgemaakt dat ik het anders zou aanpakken. Zo eet de jongste (nu bijna 6 maanden) overdag groenten en fruit zodat ik kan gaan werken zonder te kolven en mijn man en ik al eens een dagje met ons twee erop uit zijn geweest. Hij krijgt nu wel nog nachtvoedingen maar ik had net vannacht voor mij zelf uitgemaakt dat ik daarmee ga stoppen. Ik ben ervan overtuigd dat hij ze niet meer nodig heeft als voedingsbron en ook zonder borstvoeding nu snachts getroost kan worden (en dus ook door iemand anders). De productie zal verminderen maar ik geef nu al een melkpapje van kunstvoeding savonds bij (hij weigert flesjes) en vind het niet erg om dat te blijven doen. Zo hoop ik het beste van borstvoeding (de antistoffen, dat is volgens mij het enige grote verschil met kunstvoeding) te combineren met blije mama en baby 🙂
Ik ben een grote voorstander van BV, al is het maar omdat je via moedermelk antilichamen meegeeft. (Bovendien is je hormoonbalans anders wanneer je BV geeft, waardoor je dieper en sneller slaapt, dus het is nog maar de vraag of moeders die KV geven werkelijk meer slapen.)
Maar je moet ook voor jezelf zorgen, want het belangrijkste wat een kind nodig heeft, is een moeder die okee is. En vijf maanden borstvoeding, dat is al zeer behoorlijk, lijkt mij. Daarmee hebben ze al een goeie basis. Bovendien is het een TWEELING! Is het werk wat jij de laatste vijf maanden geleverd hebt niet het equivalent van tien maanden borstvoeding aan een eenling? Tweelingen moeten véél delen, maar krijgen daar ook heel veel voor terug.
ook: ik hoor niet graag dat woord “borstvoedingsmafia”. In mijn meest paranoide momenten vraag ik me af of de voedingsindustrie daar niet lekker in meespeelt. Want borstvoeding is gratis en dus grote concurrentie voor een paar van die grote merken die massa´s omzet draaien op kunstvoeding.
Zelf hou ik het liever op: borstvoeding is het beste wat er is. Maar we zijn allemaal mensen en we kunnen ons niet altijd het beste veroorloven, niet voor onszelf, en ook niet voor onze kinderen (en dat laatste is nog het hardste). Legio zijn de voorbeelden waar ik mijn kind niet het beste van het beste heb kunnen geven, wegens mijn eigen financiële / psychologische / emotionele / praktische / … beperkingen.
En dat is okee. Wij zijn geen supermensen, en onze kinderen geen superkinderen. Als we allemaal maar een beetje gelukkig kunnen zijn, van dag tot dag. En kunnen denken: “Dit of dat zou ideaal geweest zijn, maar kijk, het is zoals het is.” En dan de schouders ophalen. En gewoon verder gaan.
Goede moed, lieverd.
Hoi Kathleen. Dank voor alle nuances! Ik begrijp dat je het woord BV-maffia in vraag stelt. Ik heb echter een ervaring nu dat sommige BV-problemen die vrouwen ervaren, onder tafel geschoven worden. Niet genoeg melk hebben is een probleem dat veel vrouwen ervaren, en wordt in het nieuwe BV-boek afgedaan als iets dat niet kan. Ook dat je ’s avonds weinig melk hebt: daarover wordt geschreven dat de melk die je dan wel hebt lekker veel voedingswaarde heeft, maar eerlijk gezegd was het soms sneu hoe mijn baby’s op een lege borst zaten te sjokken. Ik denk niet dat zij echt akkoord waren met de stelling dat de druppel die er misschien kwam dan toch lekker vet was en genoeg om hen de nacht in te sturen. Ik sta ook aan de BV-kant, maar het is fijn als ook de problemen waar sommige vrouwen tegenaan lopen, ernstig genomen worden.
wat zeg je dat mooi en waar, Kathleen, ook buiten de BV-context geldt het voor zovele dingen in verband met onze kids …
die van mij al wat groter, maar ik neem je woorden mee voor andere situaties…
Ik denk dat je pas kan ervaren hoe fel die BV-maffia bestaat als je zelf geen BV wil/kan geven.
Ik kon omwille van medicatie geen borstvoeding geven, maar de opmerkingen die ik daarover heb gekregen kan je echt niet vatten. Ik moest maar stoppen met mijn medicatie, want BV is beter voor de baby. Neen, een levende en gezonde mama is beter voor de baby, punt.
Probeer maar eens info te krijgen in een ziekenhuis over kunstmelk, dat is 1 klein papiertje, want kunstvoeding mag niet gepromoot worden, terwijl je ook daar evengoed uitleg kan geven over voeden op vraag, clusteren, … want dat was evengoed bij ons het geval. Kunstvoeding wordt soms door mensen beschreven als gewoon een fles in een mondje duwen, maar dat is helemaal niet zo, en onze flesjesmomenten waren ook soms zeer intens.
Niet twijfelen en doen wat voor jou het beste werkt. Happy mama = happy baby, en alle respect dat je het al 5 maanden hebt volgehouden
Hey An,
waw, amai, daar verschiet ik van… Ik wist niet dat er echt zo fel op gereageerd wordt op vrouwen die geen BV kunnen/willen geven…. Ik weet dat de vroedvrouw hier in het dorp dan wel wat nukkig wordt, maar voor de rest had ik daar dus nog niet zo´n sterke opvattingen als jij aangeeft over gehoord. Dan klinkt het woord “maffia” inderdaad al meer gerechtvaardigd. Zeker als je medicatie moet nemen, dan moeten mensen toch begrijpen dat het beter is geen borstvoeding te geven?
ZO rot dat mensen je daar slecht om hebben doen voelen. Het laatste wat je als kersverse moeder kan gebruiken is een schuldgevoel. Die mensen zouden moeten begrijpen dat het belangrijkste voor een baby een gezonde, gelukkige moeder is. Haar stresshormomen de hoogte in helpen is waarschijnlijk nog veel erger dan geen borstvoeding geven…
Alles is gezegd denk ik. Vertrouw op jezelf, aan je schrijfsels te lezen weet je dondersgoed de voors en tegens tegen elkaar af te wegen. Ik denk dat jij eigenlijk je beslissing wel genomen hebt maar dat je daarmee niet aan je eigen idealen voldoet. Ga terug naar je kern, wie ben je, wie wil je zijn en waarvan is dat afhankelijk. Is nog langer BV geven ( hoe pro ik ook ben hoor!) echt dit alles waard? Sterkte, je doet het zooooo goed!!
Dag prinses,
Ik sluit me aan bij bovenstaande reacties. Borstvoeding is goed en fijn. Maar niet als het ten koste gaat van moeder en daardoor de andere gezinsleden.
Je hebt al een bovenmenselijke prestatie geleverd. Dus: stoppen en wel direct is mijn advies…
Ps ik lees al jaren je blog met veel plezier en interesse. Je bent een kanjer…
Groet,
Willy
Ik had niks te geven,dus ik heb mijn drie dochters niet zelf gevoed. Na een kleine teleurstelling ben ik daar ook vaak heel blij mee geweest, wat een druk om het te laten slagen is er daarmee aan mij voorbij gegaan. Ik vind vijf maanden een tweeling voeden een prestatie van formaat!nu je andere kindjes en hè relatie er onder beginnen te lijden (als ik jouw woorden goed interpreteer, excuses als ik dat niet goed doe) hoop ik dat je jezelf de ruimte gunt om verder te kijken. Een goede moeder kan je op heel veel manieren zijn
Ik zit met dezelfde worsteling, en ik ken in feite alle pros en cons en toch is stoppen erg moeilijk hè. Het is precies een nieuw stapje in je kind loslaten (ook al weet ik rationeel wel dat je natuurlijk een even liefde volle band houdt), en het vergt enorm veel moed om te stoppen, en een soort mild heid voor jezelf. Ik hoop dat ik in de kerstvakantie kan stoppen, dan is mijn man thuis, want dat doe je best samen denk ik, wij hebben hier een flessen weigeraartje jammer genoeg, dus dat wordt nog heftig. Dus ik zou zeggen, twijfelen is OK, er is geen eenduidige weg, het is gewoon een constante zoektocht. Veel moed en zo hard dankjewel om hierover te schrijven.
Ik wilde ook, ten koste van veel, lang BV geven. Maar pendelen, kolven op het werk, korte nachten,… begonnen hun tol te eisen. En ik merkte dat ik mentaal vaak niet echt aanwezig was want ik moest op tijd thuis zijn/uit een vergadering zijn voor die BV. Na veel gesprekken met mijn lief besloot ik om enkel nog ’s ochtends en ’s avonds BV te geven. En daarin vond ik veel gemoedsrust: mijn kind kreeg BV, ik kreeg wat meer ruimte en mijn lijf kreeg wat recuptijd. Of dat hoopte ik toch, een paar weken later moest ik om medische redenen (bij mij) stoppen met BV. Erop terugkijkend, heel rationeel, had ik niet zo ambitieus moeten zijn, beter sneller met BV gestopt maar toen wist ik nog niet dat er een chronische ziekte door mijn lijf raasde. Ik ben er zelf echt van overtuigd dat je kinderen vooral nood hebben aan een moeder die de fysieke en emotionele ruimte heeft om er te zijn om te spelen, te lachen, te leven,….en niet alleen zich door voedingen en noodzakelijk troosten te worstelen. Knuffelen, lachen en koesteren zijn in mijn visie levensnoodzakelijk, ook voor de broers al zijn die wat ouder.
Mijn vroedvrouw/lactatiedeskundige vertelde me trouwens dat die norm van 2 jaar iets wereldwijds is en dus levensreddend is in landen zonder zuiver drinkwater, hier is het een heel ander verhaal.
Dus is het sop de kool waard? Moeilijke vraag. Als alles super vlot gaat: ja, anders denk ik dat je je moet afvragen of het draagbaar is.
Lieve prinses,
Je noemt verschillende redenen om eventueel te stoppen met borstvoeding. Onder andere medicijnen en vermoeidheid door hoge frequentie en slaaptekort. Medicijnen kan ik niet wat over zeggen. Kan me voorstellen dat als uitputting minder is het dingen voor elkaar krijgen ook al iets verbeterd?
Is afbouwen naar borstvoedingshoeveelheid voor 1 kind anders een stap om te kijken of dat werkt? Dat je tot ritme probeert te komen waarin beide dames (kleinste misschien net wat meer) een deel borstvoeding en een deel flesvoeding krijgen? Dat je er geen 2 na elkaar aan de borst hebt maar 1 aan de borst en 1 aan de fles en op ander moment omgekeerd? Dat is misschien al wat minder uitputtend en beide dames hebben dan ook de voordelen van borstvoeding nog. Als het alsnog niet werkt is het stap in afbouwproces naar volledig flesvoeding en anders misschien de oplossing waardoor je weer kracht en energie kunt krijgen.
Zelf voed ik er momenteel 1, inclusief nog late voeding. Merk dat ik door ‘voor te slapen’ in de avond een blok slaap pak. Of ‘ s middags als dochter op school is. In totaal kom ik dan op rond de 5,5 tot 7 uur slaap. Maakt het stuk werkbaarder dan de 4,5 waarop ik eerst uitkwam…..
Heel veel wijsheid. En wat anderen ook noemden: de kids (4) hebben meer aan een fitte(re) mama dan aan een mama die het helemaal niet meer trekt.
Liefs, W.
De mama is belangrijker dan de melk, ook al is het héél gemakkelijk om dat uit het oog te verliezen. Ik ging bij de oudste ver over mijn grenzen omwille van de melk en dat is het enige wat ik anders zou doen moest ik terug kunnen gaan in de tijd. Als er melk is kun je effectief onder druk gezet worden door mensen die je zouden moeten helpen, de grens tussen met je mee supporteren voor de goede zaak en je extra druk opleggen zodat je vooral niet zou stoppen werd in mijn geval meermaals overschreden. Wat niet echt behulpzaam is wanneer je je fysieke grenzen al achter je gelaten hebt en je tegen de mentale aan knalt. Soms zelfs integendeel.
Wat je ook doet, stoppen of voortdoen of minderen of combineren of weetikveel, ik hoop dat je dat ene zinnetje kunt laten meespelen in je beslissing. Want de mama is belangrijker dan de melk. Altijd.
Liefs ❤
een aangrijpend verhaal! en oh zo waar. Ik heb geen tweeling, wel twee kindjes. De oudste kreeg 5m borstvoeding, de jongste bijna 3 jaar. Beiden aten ze de eerste maanden vaak (minstens 15 keer per dag) en dat was doodvermoeiend. Bij de eerste kende ik onvoldoende over borstvoeding en ben ik (op aansturen van Kind en Gezin) gestopt met borstvoeding. Daar heb ik later veel spijt van gehad, vandaar dat ik bij de tweede wel de correcte ondersteuning zocht (en vond – geen lactatiekundige trouwens, maar eerder La leche leage en andere voedende mama’s, ervaringsdeskundigen dus). Wat ik daaruit vooral geleerd heb is dat babys (en kinderen) een gezonde mama nodig hebben, in lichaam en geest. Dus als jij het op dit moment nodig hebt om meer tijd (slaap) te krijgen en daardoor de borstvoeding deels of volledig stopzet, dat is dat in het belang van jezelf èn je kindjes. En wat ik ook wel merkte bij de tweede is dat vanaf een maand of 5-6 het precies allemaal wat beter ging: de voedingsfrequentie daalde (nog maar een keer of 10 per dag), vooral ’s nachts werd er iets meer tijd tussen gelaten, en het begon te lukken om droomvoedngen te geven. Goede moed! wat je ook doet, je doet goed!
Het moet erg moeilijk zijn om zo’n kwetsbare, eerlijke blogpost te schrijven en ik kan je dan ook enkel bedanken voor je oprechtheid. Ik herken je proces en de worsteling. Achteraf gezien ben ik zelf ook veel te diep gegaan. We zijn nu twee jaar verder en ik merk nog steeds dat mijn batterij nooit meer terug oplaadt zoals tevoren en dat ik nog steeds af en toe te diep in mijn reserves ga. Eigenlijk is alles al gezegd, maar toch nog een aantal zaken die ook voor mij eye-openers waren:
1. Stefaan Kleintjes is een man. Weten die veel 🙂 (oké dit is ongenuanceerd, maar stiekem putte ik daar wel kracht uit)
2. Mensen die heftig reageren doen dit vaak vanuit een eigen kwetsuur. Ik heb gemerkt dat de meest fanatieke borstvoeders (ja, ik heb hen ook als ‘maffia’ ervaren) soms zelf heel nare ervaringen achter de rug hebben en zo voorbij hun eigen grenzen zijn gegaan dat fanatisme hun go-to-emotie is geworden. Ik dacht dan steeds: zou ik bij eender welk ander probleem advies aanvaarden van deze mensen? Het antwoord was ‘neen’, dus waarom zou ik het dan wel doen over thema’s die gaan over het welzijn van mezelf en mijn eigen kind?
3. Iemand anders benadrukte het al: voeding in het algemeen is belangrijk. Ook al zou je volledig stoppen met borstvoeding, je zou verantwoorde keuzes blijven maken voor je kinderen. Met de juiste flesvoeding, de juiste prakjes, hapjes, tussendoortjes,…
4. Misschien ken je het al, maar het boek ‘De Melkfabriek’ vond ik echt een verademing. Geschreven vanuit het motto “prima als het lukt, ook helemaal goed als je niet wil of kan voeden en dan zijn dit je alternatieven”.
Veel sterkte prinses. Je weet echt wel wat het juiste is voor jou en de zusjes!
Goed dat je dit aankaart. Benieuwd naar het vervolg, want het belangrijkste lijkt me dat je hier zelf in kan kiezen.
Ik heb zelf echt lang bv gegeven en eerlijk is eerlijk: ik zei zelfs toen al dat ik geen flauw idee had of ik dat opnieuw zou doen. Ik vond het een heerlijk gevoel om de voedings’maffia’ een loer te draaien en melk grotendeels zelf te voorzien. Ik vond het ook heerlijk overal te kunnen voeden. Maar het meest praktische argument over waarom ik zo lang ben blijven voeden is wat jou zo moe maakt: voor mij kwam het bijzonder goed uit om een eenling te voeden ipv op te moeten staan om flesjes te warmen.
Maar het was ook fokking zwaar om na een **-zwangerschap nog heel veel maanden te blijven vertoeven in die fase van geen of weinig lichamelijke privacy. Dat is ook iets waar bijna niemand iets over durft te schrijven: borsten.zijn.ook.erogeen. Niet alléén, maar zeker wel deels. Die functies met elkaar verzoenen vond ik zo moeilijk, zeker in aanwezigheid van zoveel mensen tegelijk (gijzelf, uw kind, uw partner, uw buurvrouw, God en klein Pierke: iedereen heeft zijn noden, verwachtingen en mening, en eigenlijk is de baby de enige die niet dubbelzinnig is in wat ie wil).
Veel van de lieve reacties hierboven doen me wat denken aan mijn blogje van pril ouderschap van onlangs: veel van wat dat eerste jaar zo belangrijk lijkt, blijkt relatief snel een veel minder centrale plaats te krijgen, en de focus verlegt zich voortdurend. Ik vind dat zelf wel een geruststellende gedachte.
Moed, hé, en ik wens je gestolen slaapuurtjes toe (zei ik terwijl ik hier mijn eigen slaap steel van mezelf, grr, de bekorting van de avondlijke uren)
Lieve sterke prinses!
Een tweeling zelf voeden en niet slapen….geen moeder kan dat zo vol houden.
Alleen als je een poes bent met kittens en de rest van de dag voor een warme kachel kan liggen en bakjes met eten krijgt houd dat vol.
Jij bent beresterk , jou meisjes heb je een geweldige start gegeven.
Nu is het tijd om goed voor jezelf te zorgen.
Stop met de bv en je zakt zien dat de rust dan ook weer komt .
Suc6 xx
Ik wil een poes zijn! 🙂
En geloof me want ik weet het uit ervaring…..als die snotneuzen straks 16 zijn drinken ze bier, komen na 01.00 thuis en lig je dáár wakker van. En om 14.00 sta je onder aan de trap te roepen dat ze hun bed uit moeten. Meid… elke leeftijd heeft zo zijn charmes. En het beste wat jij kan doen is goed voor je zelf zorgen nu. Je rust komt pas weer als je 50 bent ( heerlijke leeftijd )
Voor nu veel poezenkopjes en schaaltjes warme melk xx
Als ik 50 ben, zijn de dochters 16 🥺. X
Dag Prinses,
Wat een herkenbare post. Mijn dochter is in dezelfde week geboren als jullie tweeling en ook ik gaf terug borstvoeding, waarvan de laatste drie maanden onder koemelkeiwitvrij dieet. Twee weken geleden besloot ik dat het goed is geweest. Hoe vlot de voedingen ook liepen en hoe hard ik ook genoot van de band die het schept. De onderbroken nachten en het schuldgevoel bij de krampen wanneer ik iets gegeten had waar nadien toch van bleek dat er een spoor van melkproducten in zat, wogen door. Even sloeg ook diezelfde twijfel toe, maar toen bedacht ik: dit is mijn beslissing. Niemand heeft hier een oordeel over te vellen en indien dit toch zo is, ga ik het mij in ieder geval niet aantrekken. En zo geschiedde het: na twee weken afbouwen, zijn we overgeschakeld op flesvoeding. En onze dochter is rustiger (hypo-allergene flesvoeding) en wordt nog 1 x wakker tussen 23u en 7u, in plaats van 2 of 3 keer. Opstaan heb ik nog niet gedaan. Elke avond zet ik een mandje aan ons bed met flesjes, een thermos met gekookt water en de melkpoeder. Ok, ik heb niet meer de hoge dosissen oxytocine die me direct weer in slaap doen vallen na een voeding, maar ik voel me veel frisser dan twee weken geleden. Wat je ook beslist, twijfel vooral niet teveel aan jezelf!
Och hemel wat pittig. Ik vond de eerst periode ook zwaar. En ik had gene tweeling maar 2 kindjes in een jaar tijd. En niet nog 2 kinderen. Kun je nagaan. Ik gaf geen borstvoeding, dat ging om medische redenen niet. Ik heb daar maar niet wakker van gelegen. Het was misschien beter geweest maar het ging niet, punt uit. En de kinderen hebben het zowaar overleefd. Ik vind het heel knap dat je borstvoeding geeft, al best lang, aan 2 kinderen gelijktijdig, maar ik begrijp supergoed dat je overweegt te stoppen. Nachtrust is zo belangrijk. En je relatie ook. ALs je zo moe bent dat je het echt allemaal niet meer weet, dan kun je onmogelijk alle ballen in de lucht houden. Ik kan je niet vertellen wat je moet doen, dat wil ik ook niet, maar het klinkt wel verstandig om iets te doen. Om te zorgen dat je er zelf weer gaat zijn en daarna vanuit je fijne zelf zo veel te bieden hebt – aan jezelf, de babies, de grotere kinderen, de man, familie, vrienden etc. Het zou toch zo erg zijn nu je zo ver bent gekomen dat je er aan onderdoor gaat, of je relatie. Het hoeft niet allemaal perfect. Het is al moeilijk geenoeg zonder perfect. De babies overleven vast wel op kunstvoeding. En echt, zorg dat je slaapt! IK heb een periode slaapproblemen gehad (niet Kinder-gerelateerd) en dat was echt het rotste wat ik ooit heb meegemaakt.
Pingback: De borstvoeding – update | En ze leefden nog groen en gelukkig
Waarom niet BV combineren met flessen waardoor je het wel langer volhoudt? En dat met die tepelverwarring, pff, bij mijn meisjes was dat helemaal geen probleem. Vermoeidheid wordt zo onderschat soms, zeker met kleine kindjes in huis.
Pingback: Op de valreep… 2019 | En ze leefden nog groen en gelukkig
Pingback: Scènes uit een tweelingleven #4 – stand van zaken | En ze leefden nog groen en gelukkig