Zoals je kan zien, is de buik nu een volwaardige tafel voor bordjes met gebak. De kleinste zoon had het geniale voorstel te vieren dat hij groter wordt, en iets vieren met taart vind ik nooit zo kwalijk. We aten taart in mijn bed-op-de-babykamer waar ik het grootste deel van de dag doorbreng tegenwoordig. En de nacht.
De nachten zijn nog steeds niet om over naar huis te schrijven. Ik heb op enkele weken tijd de vijf seizoenen van Call the Midwife er doorheen gejaagd (ja,die had ik allemaal al gezien, maar een mens moet wat). De laatste nachten heb ik ook Splitting up together gezien, een grappig-geniale serie over een koppel dat uit elkaar gaat en in één huis blijft wonen. De variaties op de situatie dat één van de twee seks heeft met een ander en de ander dat ontdekt/observeert, zijn nogal talrijk, maar daarnaast zijn er ook heel veel heel ‘echte’ situaties die zowel voor gêne als voor een glimlach zorgen.
(Bericht aan Netflix: graag seizoen 6 van CtM en het tweede seizoen van Splitting up together. Dank!)
En een twee- tot drietal keer per week komt de crisisdienst langs. Wat een lieverds zijn dat toch. Tijdens zo’n bezoek praat ik alle verwarde gedachten uit mijn hoofd (ik hoor dan zelf best dat ik sommige gedachten misschien wat te ver doorontwikkeld heb), wordt me keer op keer uitgelegd dat ik met slapeloze nachten + ADD + hormonen + altijd pijn + zwangerschapsdepressie + fysieke beperkingen niet van mezelf kan verwachten dat ik mijn postcode nog weet (kuch), en dat het echt heel logisch is dat ik de draad van de elektrische tandenborstel heb gesmolten in de tosti-machine (de Man had daar minder begrip voor). Ik voel me echt altijd beter als ze geweest zijn, omdat ze me een beetje uit de spiraal halen van mijn eigen gedachten, en de muren die hier op mij afkomen wat op afstand houden. Soms he, lijkt het alsof er nooit baby’s gaan komen. Het is zo abstract, hoewel ik ongeveer bezwijk onder het gewicht van mijn eigen buik, omringd ben door babyspullen en allerlei trapjes voel in mijn buik.
Wordt vervolgd.
Ik denk zo vaak aan je…en bewonder jouw moed, het komt echt allemaal goed, dappere Dodo.
Dikke dodo ☝️
Dappere dikke dodo!
Nou die baby’s komen wel als ze zien dat er zulke lekkere taart is.
Leuke foto. Succes!
Nog vier dagen en wat zal het apart voelen als die buik in de wieg ligt!
Het kan nu niet meer lang duren. Ik wens je een voorspoedige bevalling.Heb zelf ook een meisjestweeling gekregen, vele jaren geleden. Maar door jouw zwangersschapsverhalen komen weer alle gebeurtenissen naar boven drijven. Succes en dat de baby’s nu maar snel mogen komen.
O, wat bijzonder! Ging dat goed?
Heel veel succes met de naderende bevalling! Xxx
Mooi taartje, heeft zoon goed uitgekozen.
Schrijven gaat je nog wel heel goed af, dus zo warrig ben je dan niet
Dat wou ik ook zeggen, als je nog kan schrijven zodat ik er om kan gniffelen (iets met heel logisch en draad verbrand), dan valt het niet tegen met dat hoofd.
Houd vol!
in ieder geval een heel mooi taartje!
fijn dat de crisisdienst toch wat verlichting biedt.
sterkte maar weer.
Sterkte voor de laatste loodjes. Ik tel mee af. x
Heel veel moed en kracht en zelfvertrouwen gewenst. En draadjes smelten overkomt mij ook weleens hoor met technies beroep 🙂
Pakketjes met goede moed blijven jouw kant op gestuurd worden vanaf hier.
En wat heerlijk dat de crisisdienst de muren én de gedachtenspoken wat voor je op een afstand kan houden.
Taart is altijd een goed idee! Succes!
We wachten en duimen met velen met jou mee. Veel kracht gewenst!
Wist eigenlijk niet dat zo’n dienst bestond. Het gebakje staat je mooi. Veel succes. 👍
Dat taartje ziet er heerlijk uit! Nog even volhouden, Prinses!
misschien ben je nu keihard aan het bevallen….
Maak je geen illusies. Ik lig gewoon in bed as usual.
ik wacht nog even en dan post ik nog es 😉
En nu misschien??? 😸
Nee hoor. Ondanks alle 🍍.