Iets in de wereld zetten

Iets in de wereld zetten. Het is een uitdrukking die ik op een vrouwenfestival geleerd heb. Een uitdrukking die meteen resoneerde bij me, want ik vind het spannend iets in de wereld te zetten.

Ik ben daar best lang geblokkeerd in geweest en dat breng ik zelf in verband met een moeilijke bevalling waar ik hier eerder al over schreef.
Het kind is toen uit mij gehaald, ik heb het niet zelf op de wereld gezet. De jaren die daarna volgden waren niet makkelijk en ik merkte toen dat er veel was dat ik niet in de wereld kon zetten. Veel dingen die ik graag wilde en die ik gewoon niet gerealiseerd kreeg.

Na de geboorte van de tweeling, die vliegensvlug ging :), veranderde dat. Plots zette ik dingen in de wereld die ik een snelheid hadden die me soms zelfs verbaasde. Niet altijd trouwens, sommige dingen sleepten gewoon ook aan. Maar ik startte bijvoorbeeld twee bedrijven. Tot mijn eigen verbazing eigenlijk, want de meest logische weg en mijn plan bestonden er uit in loondienst te blijven.

Het is echter nog steeds een thema voor me, iets in de wereld zetten. Iets maken, creëren en het daarna ook delen in plaats van in een laatje verstoppen. Hier iets schrijven en dan op ‘publiceer’ drukken. Op LinkedIn iets delen. Een podcast inspreken en delen. Een artikel indienen als journaliste. Het gaat gepaard met allerlei gevoelens, met spanningen. Met telkens weer onzekerheid. Met een duik in mijn energie: eerst veel energie, dan een dip omdat ik bang ben.

Het went nooit.

Maar het hielp me wel de uitdrukking te kennen. Het te herkennen als gegeven. Rond me te kijken en te zien dat sommige mensen makkelijk dingen in de wereld zetten en anderen er op haperen. Om als het moeizaam gaat en ik zelf haper, te beseffen dat het eigen is aan dat proces.

Ik vertel er over in de Tiny Podcast van vandaag.

Over creativiteit en ruimte

Ik had altijd het idee dat creativiteit ruimte vraagt. Heel precies georchestreerde omstandigheden. Om te schrijven bijvoorbeeld had ik altijd al een lijstje met heel veel voorwaarden, zoals daar zijn: stilte, koffie, een geluidswerende koptelefoon, …

In deze Corona-crisis sta ik verbaasd om de creativiteit die ik overal zie exploderen. Misschien vraagt creativiteit geen ruimte, maar net beperkingen :).

Mijn gedachten daarover in de Tiny Podcast van vandaag.

Vriendenboekje

Liese bracht me op het idee met deze post. Wat zou het leuk zijn eens te kijken wie jullie zijn.

Voor mij past het niet in een soort blogplan, om bijvoorbeeld mijn verhalen beter te richten op de lezers ofzo. Ik blog planloos en spontaan. Ik vertel de verhalen van ons leven en de ontwikkelingen die we hier doormaken, en ik geniet van jullie commentaar, feedback, … Eigenlijk is mijn blog gewoon een beetje een soap, maar dan iets saaier dan ‘Thuis’ en iets authentieker dan ‘Familie’.

Ooit vergeleek ik het bloggen met een soort biechtstoel. Je vertelt je verhaal opener en bloter dan je het zou doen in real life, want er hangt een soort gordijntje tussen jezelf en de lezer, waardoor het makkelijker is ‘echt’ te vertellen hoe het gaat, wat je denkt, wat er leeft.

Intussen zijn er al verschillende mensen achter het gordijntje komen piepen. Via de soepactie bijvoorbeeld. Met een aantal lezers ben ik beginnen mailen* en zijn er wat ontmoetingen gevolgd. Bijzonder & verrijkend!

(*) Er zijn veel mailtjes onbeantwoord gebleven van mijn kant. Dat is geen desinteresse, maar de wens er niet vlug-vlug maar degelijk op in te gaan. En vervolgens is er een gebrek aan tijd…

Maar nu lijkt het me dus erg leuk te weten wie jullie zijn. Ik dacht meteen aan de vriendenboekjes van ooit, die we tot in den treure hebben ingevuld. Wil je in de comments mijn vriendenboekje invullen? 🙂

1. Hoe oud ben je?
2. Waar woon je?
3. Wat doe je in het dagelijks leven?
4. Met wie leef je? (Partner, kinderen, …)
5. Hoe ben je op deze blog terecht gekomen en wat zoek/vind je hier?
6. Wat zijn je hobby’s?
7. Heb je bijzonderheden te delen?
8. Wat is je lievelingskleur, lievelingsdier, lievelingsfilm, lievelingsboek?
9. (en dan de goede oude…) Wat wil je later worden?  🙂

Benieuwd :).

Tussendoortje: artikel in psychologies magazine

Een tijdje terug kreeg ik de vraag van een journaliste of ik wou meewerken aan een stuk voor psychologies magazine, over persoonlijke blogs. Want eigenlijk is het toch best eigenaardig: je zielenroerselen op het internet gooien en toelaten dat onbekenden het lezen…!

Ik beantwoordde netjes haar vragen, en vandaag kreeg ik dit linkje toegestuurd: http://www.psychologies.be/nl/_/samenleven/maatschappij/ik-blog-jij-blogt-iedereen-blogt-r2070?category=85.
Dat ik naast mijn grote idool uit de blogwereld word geciteerd (Kelly van talesfromthecrib!) was leuk om te zien ;).

Naar aanleiding van de vragen die de journaliste had gestuurd, tikte ik zelf eens een stukje over waarom ik blog. Dat kan je hier terug vinden: waarom ik blog.