Appie denkt aan prinsessen met keuzestress

Ooit had ik een bon van HelloFresh, helemaal aan het begin van de ‘hype’. Enkele weken op rij stond ik uit te kijken naar de man met de witte camionette die keurig op het afgesproken tijdstip een doos met vers voedsel naar mijn keukentafel droeg. Heerlijk! Er waren geniale recepten bij, maar de hoeveelheid was altijd een beetje wankel voor ons a-typisch gezin, en de gerechten waren ook niet echt kids-proof. Nu lusten mijn jongens natuurlijk ook helemaal niets. Maar toch. Bovendien heb ik een afkeer ontwikkeld voor eieren en in de veggie box leek nu wel elke week een omelet te zitten. En 40 euro lijkt een koopje, maar het was even slikken toen ik 40 euro maal drie op de eindafrekening van mijn mastercard had.
Klaar, dus. Al had ik vaak lange discussies met mezelf over al dan niet terug starten. Al die discussies die je binnen een koppel hebt, heb ik met mezelf. Alleen daarom al wil ik een lief.

Maar het blijft moeilijk voor me: bedenken wat we gaan eten, een menu opstellen, boodschappen doen en me dan aan het weekmenu houden. Er zijn  vast genen voor organisatie en in mijn familie komen die niet voor.

En toen… Toen kwam ik bij Appie, in Nederland. En Appie bleek iets erg slims te hebben, namelijk het vers kookpakket. Ik ontdekte het per ongeluk. Gedaan met de keuzestress en de noodzaak tot plannen! Het AH-vers-kookpakket is een pak goedkoper dan de HelloFresh-maaltijden (daar tegenover staat wel dat je soms nog iets moet toevoegen). Ik stond twijfelend in mijn handen met een soep met bataat en paprika en een verse lasagna-pakket, beiden voor een bedrag tussen 3 en 4 euro. Maar ik ging naar huis met een curry madraspakket en een pakket voor tomatensoep. Zelfde prijsklasse. Bij de curry madras moest je nog kip en rijst toevoegen. Het eerste heb ik als veggie vervangen heb door enkele scheppen rode linzen en het tweede door omstandigheden door couscous. Het soeppakket was zeer volledig, al heb ik de runderbouillonblokjes weg gegeven en vervangen door groentebouillon. De kinderen smeekten om nog. Echt waar. En nee, ik had ze niet uitgehongerd op voorhand.

Deze huisvrouw is dus van haar keuzestress af en zoekt gelegenheden om bij Appie-in-Nederland langs te gaan. 

Appie, veel dank voor de stressreductie en de betaalbare en verse maaltijden. Breid de collectie uit, zou ik zo zeggen. Dat geeft weer wat keuzestress maar ik ben zo enthousiast over het concept dat ik dat dan wel weer aankan. Ik apprecieer het ook als er bio en veggie varianten kunnen komen, en daar wil ik zelfs een euro meer voor betalen. En een mooi kartonnen doosje is stijlvoller en beter voor het milieu. Ik denk maar even mee, graag gedaan.

 

 

 

Komt dat zien: een tip

Jaja, het is zover. Op deze blog die gevuld is met kommer, kwel & hersenspinsels valt vandaag een tip te rapen. Of misschien zelfs twee tips. Voor het huishouden, godbetert.

[1] Kook voor verschillende dagen

Deze tip heb ik mogelijk gejat van Dorien, die wel eens beschreven heeft hoe ze op maandagavonden de groenten van het voedselteam verwerkt, en daar nog heel de week plezier van heeft. Ik schrijf dit even uit het blote hoofd op, dus het zou zomaar ook dinsdagavond kunnen zijn. Maar het is het principe dat telt.

Ik heb gisterenmiddag vooruit gekookt. Dat leverde op:

• twee schotels lasagna
• drie schotels puree van aardappels en geroosterde knolselder + zoete aardappel (met look en goed gekruid, hm!) (het roosteren van groenten alvorens je ze in een puree verwerkt, heb ik ook bij Dorien gehaald – maakt een saai gerecht meteen een pak verfijnder en interessanter)
• een soepje van geroosterde paprika’s en wortel
• een potje pastasaus

Ok, dat ziet er niet echt heel spectaculair uit, maar ik was toch gelukkig en kan de volgende dagen thuis komen en wat in de oven schuiven in plaats van te koken met twee huilende kinderen aan mijn been.

Aandachtige lezers vragen zich vast af hoe ik dat gedaan heb, met die huilende kinderen. Daar gaat mijn tweede tip over. En die heb ik zelf verzonnen.

[2] Zoek een vriendin met andere kwaliteiten en compatibele kinderen

Ik had een vriendin uitgenodigd die er niets mee in zat mijn herstelwerk te doen (wat ik niet kan/niet wil kunnen), terwijl onze compatibele kinderen allemaal samen het huis afbraken (maar op het einde van de rit ook allemaal samen opruimden) en ik zorgde dat zij naar huis ging met een pot soep, een schotel lasagna, een kommetje pastasaus en een schotel aardappelpuree. Win-win gecreëerd. Een dagje werk en gezelligheid, en samen bergjes verzet.

Epiloog

Bij deze ben ik ook bereid toe te geven dat het niet allemaal ideaal verlopen is. Toen ik mijn kinderen met enige trots een goede lasagna met een knapperig korstje voorzette, keken ze mij beiden aan alsof ze ik hen wou vergiftigen. Dat was sneu. De blik van beiden veranderde o.a. nog in een blik alsof ze zouden gaan spugen en de typische smekende blik van hoeveel-hapjes-nog-en-ik-mag-van-tafel-en-ok-als-ik-dan-geen-dessert-krijg. Ondanks de kinderen heb ik zelf opperbest gegeten. Ik heb hun knapperige korstjes gejat.

Vandaag kwam ik thuis met de jongens en wou ik net relax een schotel puree in de oven schuiven en er vegetarische worstjes bij bakken (zoals een moeder die alles onder controle heeft, weet je wel), maar de kleinste ging aan mijn been hangen en vroeg schalks naar pannenkoeken. Ik heb van mijn hart een steen gemaakt, en mijn uitstekende, voedzame en gezonde puree in de koelkast laten staan. Morgen. Echt.