Wat een lieve reacties op mijn vorige post.
Blij mee. Opgelucht.
En tegelijk is het een worsteling.
Ik weet gewoon niet zeker of het een goed idee is. Zelfstandige zijn. Het hier delen. En ik merk dat ik vrij ongelukkig word van het social media-gebeuren.
Even terug.
Toen ik ontslag nam, leek het heel logisch. Om zelfstandige te worden.
Ik was al een aantal jaren freelance journaliste naast mijn baan. Dat had ik dus al. (Ik schrijf vooral voor Psychologies en voor Femma.)
Ik schreef hier al een aantal keren over twee kanten in mezelf. Ik ben met een nette leuke Man samen en we wonen met onze kindertjes in een leuk huis in de binnenstad van Haarlem. Maar net zo goed was ik geëindigd met een geitenwollen sok in een Yurt. Beiden zitten in me. Ik ben jaren een nette onderwijsadviseur geweest en in de avonduren was ik met allerlei thema’s bezig die daarin geen plaats hadden, als journaliste. Dan testte ik een tantramassage uit. Een feministische cursus. Een stilteweek. Ik schreef over rituelen. Over hoe mensen betekenis geven aan wat hen overkomt. (…)
Soms moet ik wel eens lachen. Dan zie ik mijn dochters en zie ik die tweedeling. De jongste is een pittig klein spook, die alles wil voordat ze het kan. En de oudste (17 minuten ouder dan haar zus is dat) is een gezapig, rustig kind die liefst boekjes leest en eet.
Die tweedeling loopt dus ook in het starten als zelfstandige.
Ik had zelf veel aan The Artist’s Way gehad, had er als journaliste onderzoek naar gedaan (artikel in Psychologies) én had een cursus gevolgd bij iemand die het prima deed, maar waar ik merkte dat ze vooral kunstenaars-skills had en minder facilitator-skills. Na jaren voor groepen te staan, had ik die wel verworven. Dat zette me op het spoor om The Artist’s Way zelf te gaan aanbieden, aan groepen. Maar ook in een online cursus. En ik ben de voorbije maanden heel veel bezig geweest met het bijwerken van het programma, omdat er een heel spirituele toon in zit die niet altijd makkelijk is voor mensen, en ook omdat het programma dertig jaar oud is en op sommige vlakken wel wat opgefrist kan worden.
Dat doe ik dus.
En de andere kant van de tweedeling heeft te maken met mijn adviseurschap. Ik heb de voorbije jaren als adviseur gezien dat je in organisaties met de mooiste stappenplannen en rapporten kan komen, maar dat je pas iets kan veranderen als je in de onderbuik van de organisatie aan het werk gaat. Daar waar de pijn zit. De angst. De kwetsuren. De onzekerheden. Potentieel zelfs trauma.
Maar ook: de wijsheid. Het waarom. De mooie en krachtige dingen.
Ik ging vaak bij mijn baas aankloppen met voorstellen om mij te scholen in wat ik intuïtief al deed: naar die onderbuik gaan en daar iets faciliteren. Hij zag de noodzaak niet zo. Toen ik ontslag genomen had, heb ik een vermogen aan cursussen gevolgd. Transactionele analyse. Maar ook en vooral: deep democracy.
Deep democracy gaat over de wijsheid van de minderheid. Het gaat over wat er in de onderbuik van een organisatie of samenleving gebeurt (dat heet dan ‘onder de waterlijn’). Het is een methode die tools aanreikt om écht te luisteren. Om in conflict te gaan (sitting in the fire vind ik zo een mooie uitdrukking) en om het conflict vruchtbaar te laten zijn. Om gedragen besluiten te nemen als groep of team of organisatie omdat je niet gewoon met de stem van de macht of de meerderheid aan het werkt gaat (met als gevolg dat er al dan niet intentionele sabotage ontstaat), maar omdat je de wijsheid van de minderheid implementeert in het besluit van de meerderheid. Het gaat voor mij om echte gesprekken voeren. Echt luisteren en niet alleen met je oren. Om empathie.
(Meer kan je vinden hier. )
Ik geloof echt met mijn hart en ziel in die methode, in mijn vermogen om facilitator te zijn voor organisaties als er bijvoorbeeld weerstand is, conflict, een blokkade.
En tegelijkertijd vind ik het moeilijk te geloven in het zelfstandig ondernemerschap. Want als werknemer van een grotere organisatie, ging alles toch min of meer vanzelf :). En ik geloof dat de standaard manieren van marketing een mismatch zijn met wat ik doe en aanbied.
(Hier zijn tips heel welkom. Ik geloof in wat ik doe, maar ik weet nog niet zo goed hoe ik het in de wereld zet.)
Ook kreeg ik wel eens een aanbod om makkelijk te scoren (een soort onderaanneming met opdrachten), maar besloot ik bij mijn authenticiteit te blijven. Maar dat maakt het niet persé makkelijker. Ik verkoop als adviseur geen trucjes, maar ik wil de wereld verbeteren en heb een heel eigen idee hoe dat eruit kan zien.
Mijn eigen leven is natuurlijk een soort van rommelig geweest de voorbije jaren. En ik heb echt veel werk gehad aan mezelf. Dat brengt me ook wel eens tot de vraag wie ik ben om… Wie ben ik om anderen mee te nemen in een proces, om dingen te faciliteren, … ?
En tegelijkertijd denk ik dat ik door de voorbije jaren in mijn leven, heel veel aan nuance gewonnen heb. Dat ik de complexiteit van situaties heel goed kan aanvoelen. Dat ik zelf weet wat het is om een minderheid te zijn. Of hoe het is om om te gaan met het contingente van het leven.
En tegelijkertijd. Tegelijkertijd heb ik een deel van mijn opleiding gevolgd bij iemand die meer dan de helft van zijn leven verslaafd was geweest. Ik denk dat ik hem authentieker vind dan als hij een soort van smetteloze goeroe was geweest. Dus dan kan ik ook wel in mijn eigen authenticiteit blijven staan. Toch?
Maar ik dwaal af.
Wat wil ik zeggen?
Wat ik doe. Waar ik in geloof.
En wat ik moeilijk vind.
En dat ik twijfel. Altijd blijf twijfelen.
En dat die dubbele beweging in mij vermoeiend is. Het vooruit willen en het krachtig iets willen neerzetten. En het stukje in mezelf dat permanent de poten van onder mijzelf zaagt.
En ze leefden nog groen en gelukkig 
Volgens mij ligt in jouw twijfel ook je kracht want je bent in staat de problemen van meerdere kanten te bezien en aan te pakken. Echt luisteren en empathisch zijn: dat zijn eigenschappen die weinig mensen hebben. Koester ze en zet ze in, daarmee help je mee aan een mooiere wereld.
O, ik vind het prachtig om te lezen. En persoonlijk vind ik het dus heel stoer als mensen durven te gaan voor waar ze in geloven, ook als dat geloof omringd wordt door twijfels, – kan dat anders dan? – echt iets waar ik naar opkijk. Ook naar hoe je schrijft trouwens.
Herkenbaar ook weer. Die hang naar groots en meeslepend en passie en doen, en tegelijkertijd naar in jezelf kruipen, kneuterigheid, lezen, rust. Maar misschien vul ik het nu te veel in hoe dat voor mezelf is. Volgens mij doe je het zo goed, fijne week!
Ik denk dat veel organisaties gebaat zijn bij meer durven praten over de dingen die jij onder de waterlijn noemt. Maar dat vergt van hen natuurlijk ook moed. En zich kwetsbaar opstellen. Vaak betekenen vergaderingen op eieren lopen en natuurlijk spelen de machtsverhoudingen ook een rol. Maar kwaliteit komt altijd boven drijven, via mond op mond reclame. En daar ben ik van overtuigd, dat je kwaliteit gaat bieden. Misschien klein beginnen, in de organisaties die je al kent of die jou kennen.
Wel wel, ik ben gelijk een believer. Maar dat ik na al die jaren nog altijd je blog volg gaf dat voor mezelf eigenlijk al aal. Ik ben wel neit zeker of de gemiddelde organisatie klaar is voor dergelijke dingen. We worden “Amerikaanser” met de dag. Eigenlijk had hier ook “Chineser” kunnen staan hoor. Daarmee bedoel ikd at naar mijn gevoel organisaties oppervlakkiger worden. Dat in de diepte gaan nog minder dan vroeger voorkomt. Al stijgt de behoefte.
Ik ga hier een paar citaten neerschrijven uit dat allereerste boek van Elaine Aron over HSP´s:
(al hou ik niet zo van dat “wij-zij” toontje dat ze gebruikt, maar laten we dat even door de vingers zien)
(ook niet de beste vertaling, heb ik de indruk, maar soit):
” Er is iets met HSP´s wat duidt op meer innerlijke bewogenheid en spiritualiteit. (…) een psychologische opvatting dat we zijn voorbestemd om de heelheid te ontwikkelen waaraan zoveel behoefte is in het menselijk bewustzijn. We hebben tenslotte een groot talent om te beseffen wat anderen missen of verloochenen…”
“We neigen ernaar mensen te zijn met een grote belangstelling voor ideeën, waarbij we ieder concept bekijken en over alle mogelijkheden nadenken. We zijn ook hulpvaardig.”
“Wij HSP´s bewijzen onszelf en anderen een slechte dienst als we onszelf beschouwen als zwak vergeleken met de strijder. Onze kracht is anders, maar vaak is die machtiger.”
“Wij wijzen de weg bij de zoektocht naar heelheid (…)
“Als onvolmaakte wezens leven we altijd slechts de ene helft van elke willekeurige tegenstrijdigheid. We zijn een poosje introvert en moeten daarna extravert worden om daar tegengewicht aan te geven. We zijn een poosje sterk; dan zijn we zwak en moeten we uitrusten. De wereld dwingt ons om op een bepaald moment op een bepaalde beperkte manier te zijn. “Je kunt niet zowel een cowboy als een rbandweerman zijn”. Ons beperkte lichaam versterkt die grenzen nog. We kunnen alleen maar zorgen dat we onszelf steeds weer in balans proberen te brengen.”
O. Slik. Dat dus.
Oh, herkenbaar. Bij mezelf en bij mensen om me heen. Ik moet direct aan twee dingen denken, die ik recentelijk hoorde en die mij iets deden (ik deel ze gewoon, maar je hoeft er verder niks mee): Gisteren hoorde ik het mantra ‘I’m both struggle and strength’. Ik blijf er maar aan denken, hoe waar dat is 🙂
En deze podcast vond ik mooi: https://robbell.podbean.com/e/a-hymn-for-the-curve/ Precies waar jij over schrijft, over dat je het gevoel hebt dat dingen in een bepaald vakgebied beter zouden kunnen en je je daar hard voor maakt. En dat dat een mooie, maar ook een hele roerige plek is om je te begeven.
Dus misschien is het eigenlijk wel prima, dat je die twee polen allebei in je hebt. Misschien mogen ze er allebei zijn en heel misschien zorgen ze er juist voor dat je de bruggen kunt bouwen die je nu aan het bouwen bent.
Dankje!!!
Hoera voor DD. Er is een klein groepje in België die bezig is met hie je DD in het dagelijkse leven kan gebruiken. Op FB one circle 4 DD. Los van het feit dat je DD gebruikt als facilitator voor je boterham. We komen ook naar de nationale DD dag van Jitske en co. Misschien zien we je daar? 🙂
Ha, wat goed om te horen! Ik zet de nationale DD-dag op mijn te overwegen-lijstje. Ik volgde zelf een deel van mijn opleiding bij Hummus en een deel bij Dialogue Hunters, dus niet bij Jitske.
Ik wil liefst zo veel mogelijk van je lezen, want alles wat je schrijft, spreekt me aan. Ben net terug uit Egypte, en wil me hier wat in gaan verdiepen. ik heb het idee dat er iets in gang is gezet, dat ik een transitie ga doormaken, maar hoe en wat en wanneer, dat is nog een mistig iets.
Dag Tiny. Als je er een keer over wil praten, mail je me maar. Veel liefs!
Zo leuk om te lezen waar je mee bezig bent!! Exact de dingen waar ik zelf ook mee bezig ben. Ik volgde je – zonder te weten dat jij het was – blijkbaar al op Instagram. Fijn om er dus ook wat beelden bij te hebben. The Artist’s Way is een hele mooie methode. Je bent goed bezig, Prinses! Niet twijfelen! x
Dat ‘voelde’ ik al :). Al lang trouwens, in je reacties.
Wat een mooie website heb je gemaakt. Ik woon niet in de buurt van Haarlem, dus een live cursus zit er niet in, maar wie weet op een andere manier. Ik zal je aanbevelen bij mijn teamleider, die zich graag wil ontwikkelen en met een ingewikkeld team (erfenisje uit verleden) te dealen heeft.
Haha, dankjewel!!!