Ugly bujo’en // over gewoontes

Heel veel dingen hebben voor mij een drempel. Omdat ik het graag goed wil doen, dus meteen heel groots wil aanpakken. Het is een absolute denkfout. Je kan immers beter elke dag een kwartier opruimen dan een keer een grootse opruimactie plannen van een dag waarna alles voor eeuwig netjes zal zijn (die dag héb je ook nooit). Je kan beter elke dag een half uurtje mails beantwoorden dan alles eens heel grondig doen als je eens veel tijd en zin hebt.

Toen ik nog alleen was, kon ik mijn huishouden bij momenten goed op de rails houden met de FLY-lady, omdat dat net op het principe gebaseerd is dat je elke dag een beetje moet doen, ergens moet beginnen en jezelf goede gewoontes moet aanleren. Afhankelijk van mijn energie-level, kon ik het volhouden of niet. (Eerlijk: een tweeling hebben is pittig, maar na drie jaar single-mum zijn met een baan, ben ik hier prima op voorbereid. Ik geef al 16 weken om de drie uur eten aan twee kinderen, en ik ben nog lang niet zo moe als toen ik single mum was. Laatst zei de buurvrouw dat ze zo met me te doen heeft. Zij is single met een dochtertje. Ik zei dat ik met haar te doen heb, omdat zij er dus alleen voor staat. En ja, een tweeling is een 24/7-job, maar ik moet het niet alleen doen, en ik moet nog even niet gaan werken.)

Intussen is de Man de vleesgeworden FLY-lady. Ik heb gewoon de FLY-man gevonden! Ik word soms wel eens knetter van hem, maar eerlijk is eerlijk: onze keuken is elke dag opgeruimd en dat doet hij meestal. Verder houdt hij alles heel goed onder controle. Dat is voor mij nu ook een gewoonte aan het worden, dus op wat achterstallige taken na, is ons huishouden best georganiseerd.

Maar ik dwaal af. 
Ik doe dingen graag groots en goed, en daarom doe ik veel dingen niet.

Zoals een bujo.
Tot ik besloten heb toch maar een ugly bujo bij te houden. Hoezeer ik me ook kan verliezen in het scrollen door prachtige instagram-plaatjes van mensen die mooi kunnen tekenen én schrijven en plaatjes van bujo’s maken.

De ugly bujo komt met een andere tool, de purpuz-planner. ALs ugly bujo-er ga ik immers niet zelf mooie week- en maandspreads maken, ben je gek? In de planner komen de afspraken, de dagtaakjes, de doelen, de reflecties. In mijn bujo komen lijstjes met wat ik moet kopen, doen, betalen. Er zit een bagagelijst in voor als we weg gaan. Onze weekmenu’s komen er in (we eten tegenwoordig vaak uit dit boek, ook leuke ontbijt-ideeën!), en dan zijn er nog de habit-trackers.

Want ja, ik probeer mezelf weer gewoontes aan te leren. Elke dag yoga thuis, met onze goede vriendin Adriene (check youtube). De oefeningen van de fysio ook echt doen. Vitamines nemen. Vitamines aan de baby’s geven. Dertig minuten lezen, dertig minuten mailen, twintig minuten opruimen. Een wasje doen en dat ook opvouwen (zodat ik geen stapels vuile en stapels schone was heb). Wekelijks de lakens wassen van deze hele club en rekeningen betalen en weken en menu’s plannen. Het ambitie-niveau is niet heel hoog, maar ik heb een tweeling van nog geen vier maanden hé.

Er is geen enkele dag waarop ik alles kan afvinken so far, daar zorgt onze kleine girl boss wel voor. De kleinste van de dametjes is hier een kleine dictator die bepaalt of ik op een dag in de douche geraak (FYI: ik zit nog in pyjama – heb geïnvesteerd in twee flanellen pyjama-broeken en ik heb zelden iets anders aan – vast slecht voor mijn sex-appeal). De grootste is een lieverd, de ideale baby, een lachebekje. Ik vrees dat ik haar chronisch verwaarloos omdat haar zus zo’n pittig ding is.

Anyway.
Tot slot. Mijn bujo helpt me ook met het afval-plan. Mijn gewicht is gestagneerd, vijf kilo boven mijn pre-zwangerschapsgewicht. Dankzij deze geweldige blog  vond ik het Levenslank-boek, met alweer… Gewoontes. Geen gekke diëten, niet nooit-meer-suiker en nooit-meer-koekjes. Maar wel: jezelf aanleren om regels te volgen. Ik kies er elke week drie, die in mijn bujo gaan. En probeer me die dan eigen te maken. En te tracken. Zoals daar zijn: geen zoets meer (taart dus, en ferrero’s) behalve op leuke gelegenheden (verjaardagen, de buurvrouw die thee komt drinken). Eén bord en niet meer bijscheppen. Geen honing meer in de thee. En opschrijven wat ik eet, waarvoor ik dan weer de lifesum-app heb.

Mooi is het allemaal niet, maar het is houvast in deze dubbele rozige wolk, waar ik soms behoorlijk in verstrikt geraak.