In het ziekenhuis namen we een foto van hoe de baby’s nu in de buik zitten. De eerste (linkse) baby is ingedaald, hoera hoera. Dus die zit met haar hoofdje in mijn bekken, in tegenstelling tot de baby’s op de foto. Verder moesten er in het ziekenhuis nog twee afspraken gepland worden voor twee (wekelijkse) controles. Gevolg: tranen met tuiten. Nog TWEE weken?! We werden naar de parking gebracht door de shuttle (zo’n karretje dat door het ziekenhuis zoeft en dat mensen meeneemt die zelf niet kunnen stappen – de Man was tamelijk opgelucht dat hij de rolstoel kon parkeren en mee in de shuttle kon stappen). In de shuttle vroeg een geïnteresseerde dame mij of ik misschien een drieling krijg. (Grmbl.)
Je begeven in de openbare ruimte als je een tweeling krijgt, kent echt een omslagpunt. Tot op zekere hoogte is het leuk, maar er zijn ook gewoon dagen dat ik iedere onbekende die mijn buik wil aanraken een mep wil geven, en dat ik alleen maar in elkaar wil zinken bij mensen die kirren dat ze ook altijd al een tweeling hebben gewild. Heb recent ook iemand ontmoet die het helemaal niets vond, want zij had een kind van maar liefst 4,5 kilo gebaard, dus twee kinderen van 2,5 kilo (en groeiend!) is peanuts. Bovendien was ze graag zwanger en zou ze het zo nog tien keer opnieuw doen. Haar dokter had zelfs gezegd dat ze er een talent voor had. (Ik voelde me weer even in het derde middelbaar en gebuisd voor wiskunde.)
Intussen hebben we ook de maxi cosi’s gekocht en de isofixen en we hebben alles geïnstalleerd in de auto. Daarbij bleken we beiden de onhandigste tweelingouders ooit, want we kregen de maxi cosi’s niet meer van het onderstel van de bugaboo (stonden we daar naast de auto youtube-instructiefilmpjes te kijken) en die poot van de isofixen klapte niet uit en het inklappen van de wielen was ook maar improvisatie. Maar we hebben het uiteindelijk min of meer voor elkaar gekregen en ik had zowaar kortstondig een moment dat ik geloofde dat we ooit, any day soon, met de maxi cosi’s gevuld met baby’s naar huis zullen rijden en dat ik dan later tegen mensen op straat ga vertellen dat ik een talent had voor tweelingzwangerschappen en dat ik het zo opnieuw zou doen.
En ze leefden nog groen en gelukkig 
Ik kreeg vanaf 6 maanden zwangerschap “het is voor elk moment zeker?”, gevolgd door “oei, zó lang nog/ah, is het een tweeling?”.
Op het einde bij één keertje iemand die vlak naast me aan haar 2jarig zoontje vertelde dat “ik lang zo dik niet was als die madam daar toen ik zwanger was van de tweeling”.
De meeste mensen blijven vriendelijk, lief en vaak ook extra behulpzaam. Jammergenoeg is een dikke buik voor sommigen een excuus om al hun fatsoen overboord te gooien.
Ik duim dat je vanaf nu enkel nog fatsoenlijke mensen tegenkomt! En ook: je hebt al genoeg aan je eigen vingers en tenen om af te tellen, binnenkort heb je alleen nog vingers nodig. You go girl!
wat mensen toch allemaal maar denken te kunnen zeggen als je zwanger bent is echt ongelooflijk!
Wat vreselijk spannend allemaal. En lastig. Heel veel succes. En moed.
Zo benieuwd naar hoe de bevalling verloopt en hoe je je nadien zult voelen.
Jezus, wat mensen toch allemaal durven zeggen
Misschien een zwangerschaps-T-shirt met het opschrift: “Geen commentaar (ook niet van u)”.
Houd moed!!
ik zie dat je humor er onderhuids toch nog volop is :):):)
goede moed !
1. Mensen hebben een obsessie met dik zijn – alsof het een persoonlijke verdienste is minder dik te worden tijdens een zwangerschap?? Ik heb jou zwanger gezien en je bent niet dik door iets anders dan baby’s en vocht. Vond jou toen ook totaal niet opvallend dikke buik of zoiets. Echt niet. “Fijn” dat sommige vrouwen minder “dik” zijn, maar echt, het is gewoon ook een kwestie van geluk.
2. Mensen hebben een obsessie met seks – het lot van vrouwen is precies dat zij aan heel de wereld moeten tonen dat ze, ja, stel je voor, x aantal maanden geleden seks hadden en that shows itself.
3. Mensen zijn belachelijk competitief ingesteld – sowieso zou er nog een tv-zender zot genoeg zijn om een bevalwedstrijd te organiseren of zoiets. Ik denk trouwens dat jij een talent hebt voor zwanger zijn, amai, straks ben jij de eerste tweelingmoeder die overtijd gaat 😊! Niet grappig, maar hmft, je kan voor alles een talent hebben, niet dan?
4. Wat wat zijn isofixen?? Koortsthermometers? Speelgoed? Het klinkt duur 😊
5. Elke keer ik aan je denk denk ik: nu is ze misschien aan het bevallen. Ik hoophethoophet.
Helaas. Net nog zitten huilen bij de verloskundige omdat ik nog steeds zwanger ben. Intussen in bed met mergpijpjes. Je moet wat. Een isofix base is iets waar je een maxi cosi op klikt in de auto. Wat we gedaan hebben. Geen van ons heeft echter een idee hoe we het ook weer los kunnen klikken 🙄.
Hmm, mergpijpjes… geniet ervan… en zo herkenbaar dat huilen omdat je nog zwanger bent, en bij mij was het zelfs niet bij een tweeling… mijn vroedman zei toen: “omdat je te veel wil bevallen, remt het juist af… dus niet meer aan denken”… en ik dacht toen, hoe graag ik die vroedman ook had: “hallo, ooit al eens bedacht dat je op een bepaald moment als zwangere vrouw niet meer anders kan dan denken aan: ik wil nu onmiddellijk bevallen… maar ja, als vroedman kon hij niet uit ervaring spreken natuurlijk… dus geen tips voor jou om het wachten draaglijker te maken…alleen een virtuele knuffel… en met die isofix kan ik je jammer genoeg ook niet helpen 😦
Verloskundige zei dat ik een prachtige buik had. Had echt zin om te zeggen dat ze ‘m mocht hebben 😏.
Morgen prinses, morgen!
ik merk nooit iets van de maanstanden, maar ik hoop zó dat het voor jou anders is vandaag. Sterkte!
Voorlopig geen succes. 😒
de dag is pas halverwege. Hoop zo dat je snel na de bevalling een update kan geven.
Als je nog altijd wacht…
“Awkward Black Girl” is écht een leuke serie:
– kort (10 tot 15 minuten)
– zoet en toch niet zoetsappig
– lief en toch niet naïef
– heel heel simpele verhaallijn en toch totaal niet hersendodend
– en ik vond het zelf zo ontzettend leuk en verrijkend (ik vind geen woord dat niet verschrikkelijk blank ingenomen klinkt, hmm, dat krijg je als je spreekt over raciale,etnische (wat is hier het juiste woord voor?) dingen spreekt…) dat de hoofdrolspeelster Afro-Amerikaans is en bijna al haar collega’s ook.
Kortom het perfect escapisme, echter zonder het leeggezogen gevoel dat ik achteraf ervaar.
… echt, ik zou het eens een kans geven terwijl je wacht!
(veel liefs)
Dankje. Wachten it is. Ik neem nu voor het gemak aan dat ik schijnzwanger ben.
Hahaha! Dat zou pas een prestatie zijn 😅
Ja, meer dan 20 kg erbij eten op een kleine 9 maanden 😉…
Kom op meisjes, het kan nog op de 28e! Jullie kunnen je moeder in de maling nemen, maar mij niet.
Ze zitten nog steeds in de buik, de flauwerds.
De maan is nog voor 99% zichtbaar. Dus…
Sorry maar dat vond ik ff grappig. Je bent gelukkig je humor niet verloren.
Veel succes! Ik ben bij de tweede overtijd gegaan en heb de avond dat ik in arbeid ben gegaan een liter tonic gedronken ofzo. Eigenlijk geloof ik daar totaal niet in, maar een mens moet wat tijdens het wachten he :-). Ik duim dat de meisjes zich snel aandienen.
Video of the day:
https://www.youtube.com/watch?v=MSdN25AaPu0 !
😆
Wou net ontsnappen (zat moedeloos op de bank). Had bedacht dat ik naar de film kon gaan of op een bankje aan het water kon gaan zitten. Vervolgens geraakte ik niet eens recht uit mijn stoel 😬. Ik weet dat ik er flauw over doe, maar laten we zeggen dat Rachel haar humeur herkenbaar is.
Niks niet flauw. De moed vinden om op te staan en iets te gaan doen en dan niet overeind kunnen komen IS mega frustrerend!
*stuurt nog wat goede moed* (bij gebrek aan iets anders dat ik kan doen)
Ik ben in verwachting, nog twee maanden te gaan. De mensen zeggen Geniet ervan, maar ik heb veel pijn en vind het moeilijk om positief te blijven. Ik ben ook mega dankbaar maar heb al veel troost uit jouw blog gehaald, humor is jouw sterkste wapen. Maar heb je daarnaast nog andere dingen die jou geholpen hebben ? Ik vraag het ook een beetje aan alle ervaringsdeskundigen 😊. Hoe ga je met pijn om, en met de onzekerheid, zeker na hobbelig traject om eindelijk tot deze zwangerschap te geraken.
Proficiat met je zwangerschap! Hm, wat helpt. Goede vraag, ik ga er eens over bloggen. Soms denk ik dat het einde van deze verwachting ook zo lang gerokken is. Dat het niet enkel de pijn en de slapeloosheid zijn die me opbreken, maar ook dat getreuzel aan de deur van iets nieuws. Klaar zijn maar ook bang om de deur door te gaan, maar nog aan de oude kant vast zitten.
Dat laatste, getreuzel aan de deur, nog aan de andere kant staan. Ik moest denken aan de liminale fase (autocorrect wil er limonadefase van maken…). https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Overgangsrituelen
Er staat hier zelfs letterlijk de donkere tijd in de baarmoeder. Nog even volhouden en dan is deze fase voorbij. Het oude is niet meer en het nieuwe zal er nu snel zijn.
Die meisjes zijn aan het wachten tot de allerleukste verjaardagsdatum: 1 juli. Mochten jullie ooit in België wonen dan toch, want hier is dat toch al altijd de eerste dag van de vakantie geweest?
(en ik kan het weten, want ik ben op 1 juli geboren 😉
Ik vind het in elk geval knap dat je ze al zo lang kon dragen!
Gefeliciteerd! Maar de meisjes doen niet mee met jou 😒.
och och, die dames!
maar worden ze wel groot en sterk van, dat maakt het hierna hopelijk makkelijker.
sterkte met deze hitte!
Ik baar liever kleine baby’s 😉.
ik zoek naar pluspunten 🙂
Nog heel veel goede moed!! De laatste loodjes wegen (letterlijk!) het zwaarst!
Och lieve prinses, ze stellen je wel op de proef! Hopelijk komen ze vandaag. Heel veel liefs van José
Ik duim dat ze er nu snel zijn!
Morgen dan maar?
Laten we hopen. 😥
Ik heb de laatste dagen zoveel plezier gehad aan CharlieMag… lees jij dat nog? Of is het nu niet langer het moment om wat dan te lezen?
Het Eiland is gewoon al-tijd ZOO grappig. Vind ik. Mij helpt het echt op rotdagen van veel te warm + 3 zielen in 1 lijf. Niet dat ik met dat laatste ervaring heb.
Oh ja, het Eiland, bij mij zijn bij nummer 2 tijdens het kijken naar Het Eiland eindelijk de weeën begonnen (toen dacht ik idd even niet meer aan bevallen 😉 )
Wat vinden de meisjes van 4 juli? Onafhankelijkheidsdag in de USA. Ik zou nu werkelijk mijn gezichtje maar eens laten zien aan die dappere ouders van ze.
vandaag is het wat koeler, nu dan..?
Zet ‘m op
Voorlopig lig ik nog steeds in mijn bed te wachten. Maar de dag is nog niet om.
Pff dat wachten… is er iets dat wij kunnen doen om dat wachten wat te verzachten – ik heb er zelfs een trip naar Nederland voor over 😉
Ik durf niets meer plannen. Wat de Man onaardig van mij vindt trouwens, dat een vriendin van ons bijvoorbeeld geen dagje mag langskomen. Ik ben dan bang dat ik het bevallen ga tegenhouden omdat er bezoek is 🙄. Vanochtend in ziekenhuis opperste verbazing dat ik nog zwanger ben. Mag het laten inleiden als ik wil.
Dat is anders dan dat ik het deed, ik plande juist wel dingen om maar niet alleen maar te moeten wachten. Het restaurant wat ik bij mijn oudste voor de uitgerekende datum boekte heb ik wel weer af moeten zeggen, ze was exact op tijd 😀. Maar onaardig, dat toch niet? Iedereen doet het op haar eigen manier
Ik kan ook relatief weinig. Bv weg gaan is kort en met de rolstoel, dus als de Man er niet is, kan dat niet echt.
oh, zo spannend hé !
hou goede moed …
en laat je nog even verwennen, vooraleer jij straks twee kleine prinsesjes verwennen mag …
Ja, wat spannend! Maar toch vooral voor jou en jij moet zorgen voor de ontspanning. Laat het maar snel en soepel verlopen. Veel succes!
*Stuurt nog maar een pakketje goede moed, extra sterke deze keer.*
*Doet er een grote verpakking geduld bij.*
In het ziekenhuis in opperste verbazing dat je nog zwanger was, dat deed me wel gniffelen hoor. “Oh, mevrouw, wij zijn uw behandelde arts en hadden toch wel echt gedacht dat u die bevalling al achter de rug had hoor! We hadden gedacht dat u vandaag langskwam om ons even bij te praten over uw bevalling tja, elders”
Volgens mij zijn ze er.
Nee?
Pffffffffff het wachten wordt voor ons nu ook wel zwaar hoor!
Ik kwam ook piepen in de hoop… Hopelijk liggen jullie met z’n allen te genieten van die 2 kleine meisjes! ❤
Mocht je nog steeds liggen te wachten: Mijn vliezen braken juist toen mijn moeder en oma op bezoek waren! Bezoek van iemand die je vertrouwt kan ook juist de bevalling opwekken. Wie zal het zeggen…
Mocht je lekker liggen te genieten van je meisjes: FIJN!
Mocht het allemaal toch anders zijn gelopen dan dat jij hoopte, met inleiden of keizersnee o.i.d.: JIJ HEBT NIET GEFAALD!! (ben een beetje bang dat je het zo ziet, als de geboorte niet natuurlijk verloopt)
Ach lieveke! dit is zoveel spannender dan een voetbalmatch 🙂 🙂 denk dat we met veel lezer(e)s(sen) zijn hier die er zo over denken 🙂 🙂
❤️❤️
Pingback: Op de valreep… 2019 | En ze leefden nog groen en gelukkig