Een (goede) dag in mijn zwangere leven

(Herfst. 7 weken ver.)

07u00
Ik voel me goed. Ik ben vannacht niet op de bank gaan liggen omdat ik niet kon slapen en wakker werd van misselijkheid. Top! Opstaan.

07u05
Kreun. Daar is het weer.

07u15
Ik moet eten. Ik voel me nooit beter als ik niet eet. Sojayoghurt dan maar.

08u15
Ik sta ongewassen op school na een lastige ochtendspits. We zijn wel op tijd. Elke beweging zorgt voor een golf misselijkheid. Ik wou dat ik muisstil op de bank mocht blijven liggen vandaag. De juf aan de schoolpoort vraagt of alles wel ok is met mij. Euh. Ja. Nee. Hoe kunnen mensen dit 12 weken verborgen houden?

08u45
Soep. Ik moet tomatensoep hebben. Ik eet tomatensoep uit een doos. In de koelkast staat verse preisoep en verse linzensoep. Ik moet ze weggooien, ik kan niet verdragen dat ze bestaan.

10u30
Paar uur gewerkt. Honger. Noodles! Perfect. Noodles uit een pakje. Jeetje. Ik eet echt alles wat ik niet lust.

11u00
Douchen. Naar het werk rijden voor wat besprekingen. O, mijn maag voelt zo wee. Tomatensoep, ik moet tomatensoep drinken voor ik vertrek.
In  de auto heb ik een zak zuurtjes liggen. Die helpen ongelooflijk goed. Ik drink kleine slokjes cola. Ik lust geen cola. Behalve nu.

15u00
Ik kom de besprekingen door. Een collega wil de lezing die ik morgenvroeg moet geven overnemen. Ik vertel hem en de organisatie eerlijk wat er aan de hand is.

15u30
Onderweg naar huis eet ik zuurtjes, drink ik slokjes cola en eet ik zoute crackers. Thuis moet ik tomatensoep hebben. Twee borden.

17u00
Ik heb nog een tekst gemaakt. Fiets naar de schoolpoort. Mijn maag zwalpt. We gaan langs de Albert Heijn. We hebben drie dingen nodig. We komen buiten met een tas met 22 dingen. Ik heb alle soorten vegetarische worstjes gekocht, veldsla, vinaigrette, sorbetijs, 6 potten sojayoghurt en vooral geraspte knolselder in glazen potten. En spinazie.

19u00
Op de bank met sorbet na een bevredigende maaltijd van spinaziepuree, vegetarische worstjes, veldsla en vinaigrette. Ben misselijk.

20u00
Nog wat werk te verzetten. Moeilijk om er aan te beginnen maar het lukt. Waarom hebben we niets meer met prik in huis?

21u15
Bedtijd. Ik kan niet meer. En er is geen tomatensoep in huis. Hoe zou het morgen gaan?

18 gedachtes over “Een (goede) dag in mijn zwangere leven

  1. Ik begrijp vooral niet waaróm zoveel mensen zoiets gigantisch levensingrijpends fantastisch – met alle gevolgen vandien – precies 12 weken “verborgen” houden. En kijk, door bijv. zwangerschapsmisselijkheid kan je soms toch niet anders dan vertellen wat er speelt, of moet je je bezig houden met verzwijgen of leugentjes wat het nog eens extra ingewikkeld maakt? Ik begrijp dat echt intrinsiek niet, die waarom. Ik snap wel de standaard uitleg die men meestal daaraan geeft en waarom ze die grens nemen, maar eerlijk gezegd stemt me dat immens triest. Het blokkeert de weg naar compassie, medeleven, begrip. Wàt er dan ook verder gebeurt, die drie dingen kan je altijd gebruiken. Kindjes gaan maken, vond ik zelfs al goed nieuws dat ik overal wou uitschreeuwen. Overigens: jezus, zo’n misselijkheid kan ik me gelukkig niks bij voorstellen, heb dat zelf niet gekend toen, lijkt me verschrikkelijk balen, fieoew.

  2. Ik vertelde dat altijd zo gauw ik het wist. Moest ook wel, in mijn job ivm moederschapsbescherming. Geen nachten meer doen, daar alleen voor zou ik ook uitschreeuwen dat er “misschien wel een kindje in de maak was, maar nog niet 100% zeker”.
    Anders had ik het gemakkelijk heel lang verborgen kunnen houden. Behalve die sloten tomtatensoep, hier ook. Met balletjes, van unox. En nasi goreng met currysaus, elke dag liefst 😛
    Gelukkig gaat dat allemaal voorbij. Die verse soep, je leert dat echt terug apprecieren hoor!
    Liefs x

  3. Wow, al die zure dingen! (tomatensoep, vinaigrette, zuurtjes)
    Ik at op den duur alleen nog zoete dingen, omdat dat iets minder “erg” smaakte als ze er terug uitkwamen…
    Bitter is nog erger dan zuur, gemengd met gal is dat dubbel bitter.
    Choco rice krispies , ik kan me de smaak zo weer voor de geest halen.
    Bah, blij dat dat lang geleden is!

    Hopelijk gaat het al veel beter ondertussen.

  4. Mijn zwangere refluxmaag huivert bij al die zure zaken. Hier al acht maanden elk huismiddeltje aan het proberen om “het zuur” tegen te gaan, maalox aan het drinken en sinds kort ook overstag gegaan voor maagzuurremmers omdat het niet meer te harden is. Maar kijk, de eindmeet is in zicht :-)! Proficiat met je zwangerschap. Ik hoop van harte dat je je intussen beter voelt. En zo niet, dan hoop ik dat je je kan optrekken aan het Perzisch gezegde dat mijn man me troostend zei “this too shall pass”.

  5. als ik dit lees, weet ik weer waarom in nog eens zo graag zwanger zou willen zijn… ik ken nog alle plekjes waar ik onderweg niet anders kon dan mijn maag te ledigen uit mijn hoofd en telkens ik er nu passeer denk ik: oh wat zou ik nog eens zwanger willen zijn… maar wellicht is dat omdat je na 17,13 en 11 jaar al die dingen romantiseert zeker 😉 – en natuurlijk wil ik ook nog eens gewoon voor een goed doel minstens 3 keer per dag curryworsten, hamburgers van de Quick (en neen, om 7.00u ‘smorgens waren die nog niet beschikbaar 😦 ) en vuile frisdrank drinken

Geef een reactie op prinses op de kikkererwt Reactie annuleren