Blogverlof

Niet echt natuurlijk.

Maar.
Het is donker.
Koud.
Alles kost meer moeite.
En dus merk ik dat het schrijven even niet meer komt.

Het komt wel terug. Het komt altijd terug.

Ik heb een baan en een bijberoep die doorgedreven planning en organisatie vragen. Ik kan dat nog steeds niet, in die mate dat ik denk dat ik het nu one more chance geef, en anders ontslag ga nemen. Omdat het me zuur opbreekt, de onregelmaat, het om vijf uur opstaan om mails te beantwoorden die ik niet kan beantwoorden als ik een hele dag op afspraken en in de auto zit. Anyway. Heb laatst zelfs een kwaad mailtje gestuurd aan iemand die zeurde dat ik iets nog niet doorgestuurd had en dat ze het ‘zeker op zondag verwachtte’. Heb haar op haar plek gezet. Wat denken mensen eigenlijk wel? Ik doe wat ik kan in de tijd die ik heb en ik kies zelf wel of ik in het weekend wil werken.

Bloggen is iets dat volledig buiten planning en organisatie moet blijven. Als ik goesting heb, schrijf ik. Soms drie stukjes na elkaar, soms één stukje op drie weken. Ik programmeer de publicatie alternerend op zondag en woensdag waardoor er toch een ritme in lijkt te zitten, en zodoende.
Maar als de inspiratie even op is, dan valt er dus een gaatje. Blogverlof.

De laatste tijd wou ik schrijven over BdP. Maar hier was alles al gezegd! (Ik sta ZO achter dat stuk he.) Alleen heb ik geen dochter, maar twee zonen. Hoe voed ik hen op tot respectvolle mannen, als ze nu al rijmpjes zingen over meisjes met rokjes aan en de-mannen-zijn-sterker-en-de-meisjes-slapper?

De laatste tijd wou ik ook schrijven over de wonderbaarlijke return van de papieren agenda met weekoverzicht, om de dagen echt uit te tekenen. Al dat digitale is zo vluchtig soms. Dus nam ik mijn toevlucht tot papier en zowaar kwam ik dagenlang overal op tijd en voorbereid aan.

Ik zou ook schrijven over het mooie boek Thuiskomen van Dorien en het goede boek van Eva Brumagne.

Maar dit alles dus wordt vervolgd.

Eerst de regen en de kou trotseren en zorgen dat ik vandaag op tijd op school en op het werk ben. Met een beetje een humeur dat toonbaar is.