De goed-nieuws-show

Ik las een boek waarvan de boodschap min of meer was dat de mogelijkheden niet ophouden bij het onmogelijke. Dat je meer bent dan je denkt.

En jeetje, wat confronterend. Ik voel me vaak zo beperkt door mijn gevoeligheid en intense beleving, maar het is waar dat ik me daar niet volledig door moet laten bepalen. Of er moedeloos van worden. Hoe ik het wel moet aanpakken, is mij niet geheel duidelijk, maar bij deze alvast een goed-nieuws-show. De dingen die wel goed gaan.

• Ik heb bijna een vriendin. Een mama van de school met drie kinderen. We dronken een keer koffie samen, dan nodigde ik haar een keer uit met de kinderen en we hebben koekjes gebakken en versierd, en gepraat. Ze is erg aardig en ze heeft leuke kinderen en ik voelde me precies een normaal mens, zo met een tafel vol kleintjes die dino-vormpjes uit deeg zaten te drukken.
• De Man en ik hebben een mooi gesprek gehad. Hij kwam ’s ochtends in het halfduister op bed zitten en zei dat hij niet heel goed meer wist hoe het met ons moest, als ik me niet zo gelukkig voel zoals in het weekend. We spraken en intussen had ik het inzicht dat het waarschijnlijk nu eenmaal zo werkt dat ik dingen expliciet moet vragen en aangeven, in plaats van te verwachten dat hij dingen aanvoelt en dan teleurgesteld te zijn als dat niet zo is. Waardoor hij zich aangevallen voel en ik de hele nacht airbnb’s zoek op mijn telefoon om weg te kunnen gaan. We zeiden sorry tegen elkaar, en we knuffelden, en de voorbije dagen hadden we best veel grapjes en ook veel leuke dingetjes.
• Ik heb een opleiding gespot die ik wil doen. Wat betekent dat ik mogelijk in een klasje terecht kom voor een avond om de twee weken gedurende drie jaar. En zo ga ik vrienden maken. Gezien de aard van de opleiding vast geitenwollen sokken-types. Net iets voor mij.
• Ik heb bloemen gekocht en een Flow over boeken. Altijd goed.
• Ik heb eindelijk wat spaargeld op mijn rekening, voor het eerst sinds jaren. Niet veel, maar iets.
• De Man en ik zijn gaan eten in een nieuw restaurantje. En jeetje, wat is gevulde pasta met peer en een soortement heerlijke Italiaanse kaas verrukkelijk.
• Heel mijn hoofd en schema is in de soep gedraaid omdat ik totaal nooit kan inschatten hoeveel tijd dingen mij kosten en wanneer ik wel of geen energie heb. De nood is nu even acuut zo hoog (lees: van alle kanten wordt er aan mijn mouw getrokken) dat ik weer eens energie heb om bergjes te verzetten. En plannen om dat vol te houden.
• Ik heb een nieuwe huisarts. Ze is antroposofisch. Haar kamer ruikt naar hout en er hangen allemaal van die antroposofische kunstwerken. Ik ging met haar praten over stoppen met mijn medicatie (mijn hartslag is toch vrij hoog met die rilatine en ik heb een soort bijgeloof dat een hart maar een beperkt aantal slagen kan maken en dat ik dus mijn leven drastisch inkort door het gebruik, bovendien zijn mijn kaken in een soort permanente kramp) en hoe ik mijn hoofd dan een beetje gemanaged krijg, en ze stelde voor een soort oliebehandeling te ondergaan, twee maal per week, waarbij ik ingepakt wordt door een verpleegster in warme doeken. Hell yeah. Zo kan ik contact maken met mijn kern. Zelfs als het niet werkt, blijf ik het doen. 🙂
• De kleine zoon zei: soms ben ik zo blij dat mijn ogen nat worden.

 

Vullen jullie aan met jullie goede nieuwsjes?