Het is alweer een tijdje geleden, maar het was een keer vaderdag. Er werden dubbele werkjes gemaakt hier. En ik schreef dit voor de Man.
Dingen gaan hier wel eens stroef. Waar niet? Het is niets verontrustends of ongezonds, het zijn dingen waar je elkaar op moet aanspreken en waarbij je moet blijven werken. Het is wakker zijn, en naar jezelf en de ander kijken. Jezelf en de ander erbij houden. En soms eens heel hard botsen.
However. De vanzelfsprekendheid waarmee de Man vroeger stopt met werken om de jongens op te halen, blijft magnifiek. Ik vind het al vervelend om het voor mijn eigen kinderen te doen, en hij doet het voor die van mij. En bij vriendinnen hoor en zie ik nog wel meer plusouderliefde om een puntje aan te zuigen.
Vaderdag 2017
Vader zijn
is niet één keer
op het juiste moment
op de juiste plek zijn.
Het is
samen koffie maken
kleine tandjes poetsen
een jasje toe ritsen
een peperkoekje smeren.
Het is
toezien op
schoenen uit
mondje schoon
bordje leeg
en moeke blij.
Het is
nog een blik werpen
voor de nacht begint
op de slaap
van het kind.
En zo nu en dan
of telkens weer
een stoeltje in de gang zetten (*).
Dus
vader zijn
is elke dag
op het juiste moment
op de juiste plaats zijn.
(*) De kleine man is een beroerde eter. Hij geeft volledige shows om maar niet te moeten eten. Jammer genoeg moeten we regelmatig een stoeltje in de gang zetten zodat hij zonder publiek kan eten.
En ze leefden nog groen en gelukkig 
Een stukje dat raakt. Mooi hoor.
Zo ontroerend…
❤
Mijn dochters hebben ook een plusvader. De ene vindt die belangrijker dan de andere, de andere was ook jonger (9j) toen de echte vader wegviel. De plusvader vertrekt zaterdag voor 4à5 weken op vakantie met de fiets. Ik weet hier eentje dat veel moederliefde zal nodig hebben!
Mooi geschreven. Dat zal hij gewaardeerd hebben.
een ‘sprekend’ versje – geschreven met warme, dankbare gevoelens van de mama naar de papa.
fijn!
Mooi gedicht.
En bij eten zonder publiek denk ik aan mezelf: als ik heel vol zit met indrukken, dan past er soms niet zo gemakkelijk ook nog eten meer bij. Op die momenten zou ik het heerlijk vinden, een stoeltje op de gang en zonder verdere input eten 🙂
Of iets daarvan ook voor jouw jongetje opgaat, weet jij uiteraard alleen, wilde alleen die interne zucht van verlichting die ik slaakte bij het beeld van het stoeltje op de gang om te eten, met je delen.
Wat kan jij goed omdenken en meedenken :).
Dank je. 🙂