Ik ging er mee stoppen. Dat dacht ik verschillende keren. Waarom zou ik verder schrijven? Erg gezellig was het niet meer op mijn webplekje. Ik ben volwassen genoeg om te weten dat mensen hun mening mogen uiten en ventileren, maar het ging pijn doen en dat voelde vaak ongenuanceerd of onterecht. (Zonder de boel weer in de fik te willen steken, verwijs ik voor wat nuances naar dit.)
Toch voelde stoppen niet eerlijk. Voor mezelf zou het een verlies geweest zijn, want ik moet schrijven. Schrijven om mijn kop te ordenen, na te denken over dingen. Mijn eigen introverte manier van in de wereld staan. Met deze webplek kan ik in de wereld zijn. Maar eventueel kon ik ook wel een dagboek met een slotje er op kopen en dan was alles opgelost. Of gewoon elders opnieuw beginnen. Haha.
Maar het voelde niet eerlijk. Stoppen. Het offline- of delete-knopje zoeken. Omdat, zo besefte ik toen de lucht hier weer wat klaarde en toen een aantal mensen me hadden verteld dat ze iets hebben aan deze webplek, het hier een gemeenschap is. Een plek waar mensen komen lezen, zich betrokken voelen, reageren op mij of op elkaar, of gewoon wat gedachten meenemen in hun eigen leven. Een keer mailde iemand me dat deze plek een reminder was om te waarderen wat ze heeft, ook al was ze haar man en kinderen soms eens vierkant beu. Zoiets vergeet ik niet. Een andere keer smste iemand me over een stukje dat ik geschreven had toen mijn jongste naar school moest voor het eerst. Ze had er aan gedacht toen ze haar jongste kind voor het eerst naar school bracht. Schoon is dat. Ik had er kippevel van toen ze het me liet weten.
Een gemeenschap, dus. Eén waarbinnen ik weet dat ook de scherpste reacties, of misschien zeker de scherpste, voortkomen uit geraakt zijn, betrokken zijn.
En dan denk ik terug aan waarom ik met deze plek begon. Om een verhaal te schrijven dat ik zelf had willen lezen toen ik alleen was en verdriet had. En daarom schrijf ik verder. Omdat ik niet alleen de taaie jaren, maar ook de vonkjes happily ever after wil delen. Die behoorlijk alledaags en gewoon kunnen zijn. Maar saai, lieverds, wordt het nooit.
En ze leefden nog groen en gelukkig 
Blijf gerust schrijven, ik reageer niet vaak, maar lees vaak mee. Ik lees ook heel graag mee. Geen zin om te veroordelen hier, ik blijf graag neutraal in de materie. Je lijkt me nuchter genoeg om de gevolgen van je keuzes en je keuzes zelf in te schatten. Just be you! 🙂
Goed gezegd. Niet iedereen kan dezelfde mening toegedaan zijn en dat is iedereen zijn goed recht. Als jij iets doet en JIJ kiest daar voor, prima. Het is toch niet zo dat je zegt dat iedereen hetzelfde moet doen? Ik stoorde me een beetje aan de reacties, en heb ze dan ook niet meer gelezen. Het is nog altijd jouw leven en ik vind het toevallig enorm verrijkend om te lezen hoe jij met alles om gaat, hoe je naar oplossingen zoekt. Hoe je soms struikelt – of zelfs keihard op je bek gaat – en hoe menselijk je bent, en eerlijk. Dat vooral. Dat je niet bang bent om je kleine kantjes te tonen. Merci daarvoor.
Goed zo! Ik lees heel graag verder mee 😊
Dit is de eerste keer in twee jaar dat ik reageer op één van je posts. Deze webstek is één van mijn favoriete blogs, net omdat het allemaal zo echt is: niet alleen de “Instagram- of Facebook-waardige” thema’s en momenten krijgen hier een plekje. Ik lees heel graag mee, en soms helpen de onderwerpen die je aansnijdt me te reflecteren over mijn eigen leven. Dank je wel daarvoor!
Blij dat je blijft ❤️
Ik reageer bijna nooit, omdat ik vind dat mijn mening niet van belang is. Omdat ik graag en heel geboeid meelees, je me doet nadenken over wie ik zelf ben,… Bedankt, ik waardeer je manier van schrijven en openheid.
Ha, fijn. Lees graag wat je schrijft. Het laat me nadenken, op een fijne manier.
PS. Is het pakje aangekomen? Ik stuurde het naar je adres in België.
Yep, dank :).
Mooi. Mocht het zo uitkomen, dan houd ik me aanbevolen 😉
Ik ben blij dat je blijft prinses. Je winterslaap vond ik al zo erg…
Je schrijft heel goed en wat de inhoud ook is, ik geniet van elk bericht met gans mijn hart, hoofd en lijf
Ik ben blij dat je blijft schrijven. Je zet me regelmatig aan het denken. Ik apprecieer je openheid heel erg, en hoop dat je even ongecensureerd en eerlijk zal blijven schrijven. Je blog heeft absoluut een waarde en zeker niet alleen voor jezelf. Je schrijft ook zo ontzettend mooi, het zou zonde zijn dat te beperken tot een dagboek met een slotje erop.
Ik kan me helemaal aansluiten bij de reacties hierboven!
Jeeeej 🙂
Ik wil heel graag blijven lezen! Ben zo benieuwd naar je verhuis en je nieuwe leven!!!
Blij dat we jou kunnen blijven lezen!! #zaligeerlijk
Voor mij zou het ook een verlies zijn. Fijn dat je blijft!
(En dat is al mijn 2de reactie in 1 week na heel lange tijd enkel meelezen… dat wil wat zeggen!)
Ik ben ook blij dat je blijft. Ik vind jouw stukjes altijd heel doordacht. Je bent een wijze dame. Ik denk vaak terug aan dat je ooit schreef dat huishoudelijke taken (propere kleertjes, een opgeruimd huis, vers eten) ook een vorm van liefde zijn. Zo had ik dat nog nooit bekeken en die gedachte helpt me om die onophoudelijke stroom vol te houden. Dankjewel!
Fijn dat je blijft!
Ik ben niet de meest regelmatige lezer en nog minder een regelmatige reageerder (onbestaand, maar zeer duidelijk woord, als je ’t mij vraagt), maar als ik op jouw blog langskom lees ik met plezier je schrijfsels.
Je hebt een goeie pen en vaak een frisse kijk op de dingen.
Hoop dat er nog vele mooie dingen op je pad (en in je blog) komen!