Het was een omstreden blog om te delen, deze. De reacties druppelden binnen en gaven me een gevoel dat ik niet meer op deze plek wou zijn. Deze plek, mijn blog. Ik liet het even voor wat het was. Wrang gevoel.
Ik hoef me niet te verdedigen.
Het is makkelijk iets dat je niet kent in een categorie te plaatsen en er allerlei oordelen aan te knopen. Goed bedoeld, vast. Maar how eens even.
Ik ben geen willoos iemand die zich zeer heeft laten beetnemen door een foute man die me helemaal naar beneden trekt. Hoe komen jullie erbij? En hoe durf je zoiets te zeggen?
Ik ben erg moe en verdrietig geweest door een miskraam die volgde op jaren die te veel van me gevraagd hebben. Er zijn maanden geweest van me niet goed voelen, fysiek en mentaal. Ik ben een labyrint in gegaan, naar de kern gelopen met veel omwegen. Hoe dichter bij de kern, hoe lichter het werd. Dat licht heb ik mee naar buiten genomen. (Nee, dit is geen metafoor voor drugs gebruiken maar voor de weg die je aflegt in een bepaalde periode van je leven.) Intussen ben ik aan de uitgang en het gaat goed. Ik heb grote besluiten genomen, ik heb een liefdevolle, warme relatie met een goede man. Mijn kinderen zitten helemaal goed in hun velletjes en genieten van het contact met hem. We engageren ons naar elkaar toe. We praten, veel. We kiezen voor elkaar. Hij laat me heel, hij kijkt waar hij me kan helpen of steunen. En ik ben tegelijkertijd wijs en kalm en dartel.
In die periode hebben we twee keer mdma gebruikt. Op een moment dat de kinderen er niet waren. Op een moment dat we de volgende dag niet moesten werken. Met mandarijntjes en water bij ons. (Dus niet met andere medicatie en ook niet met alcohol.) Het is voor mij als het gebruik van ayahuasca, waar ik over gelezen heb en waar ik zelf geen ervaring mee heb. Niet iets dat je elke dag doet, laat staat elke week of elke maand. Een therapeutisch iets. Ik verzet behoorlijk wat werk als ik in die ervaring ben, en dat hoef ik niet te vaak te doen want het is intens. Ik weet waar het spul ligt, en ik heb geen enkele neiging (ook hij niet) om het te gebruiken. Ik verlang er niet naar, ik snak er niet naar. Ik ben op geen enkele manier verslaafd. Het is ook niet verslavend. Het is een middel dat we twee keer gebruikt hebben, niet misbruikt. Ik weet niet of en wanneer we het nog eens doen. We zullen wel zien, doesn’t matter.
Het is een middel dat door therapeuten (experimenteel) gebruikt is om mensen met ernstige trauma’s te helpen. (Ook slachtoffers van de holocaust/shoah bleken in de jaren na de oorlog baat te hebben bij therapie met lsd tot op zekere hoogte.) Doordat je mildheid en compassie ervaart en minder last hebt van angst, kan je dichter komen bij wat pijn doet en dat helen. Ik zie zelf geen enkele link met partydrugs, tieners die wiet roken, heroïne spuiten of wathever.
Ik ben heel en ok. Ik ben niet (en was nooit!) willoos. Ik ben niet meer gevoelig voor manipulatie. Ik ben sterk en heel. Ik heb een fijne, mooie, compassievolle man, die me liefheeft en waardeert, zoals ik hem. De kinderen floreren erbij. De laatste woedebui is hier intussen alweer maanden geleden. En ik ben voldaan door het leven met mijn mannen, door simpele dingen als naar zee fietsen en samen eten en met M. een kopje thee drinken op de bank nadat we de kinderen in bed hebben gestopt. Ik ben gezonder en sterker dan ik vroeger was.
En ik wens iedereen een open mind toe. Natuurlijk is niet alles zomaar goed. Maar er is zo veel grijs tussen het zwart en het wit. In dit geval is er een hemelsbreed verschil tussen gebruik en misbruik. Dingen in een categorie plaatsen en daar allerlei clichés en oordelen aan koppelen is zo jammer. Ik heb authentiek een heel bijzondere ervaring gedeeld die zonder meer goed was. Dat is alles. Calm down en laat deze plek een shelter blijven. Een plek waar alle tinten grijs mogen bestaan. Een plek van nuance en echte verhalen.
En ze leefden nog groen en gelukkig 
Ik heb even de reacties nog een keer gelezen. Ik denk dat je het echt negatiever opvat dan het bedoeld is. Daarnaast is het een blog waar je reacties op kan verwachten. Ik vond je schrijven toen erg goed. En ik zou trots zijn dat je het zo goed neerzet. Maak je niet zo druk alsjeblieft. Liefs,
Je hebt gelijk. Er was veel liefs en betrokkens bij, maar het toontje dat ik manipuleerbaar ben en weer eens een foute man had gekozen hakte er nogal in. Omdat het niet waar is :). Dan zou ik immers niets geleerd hebben van de voorbije jaren.
Je weet zelf wie je bent. En volgens mij heel goed bezig. Liefs,
Heb ook de reacties gelezen, en die opmerking van 10b was er inderdaad compleet over. Ik begrijp heel goed dat je daarvan onder de indruk was. De andere reacties waren echter vooral bezorgd en ondersteunend, heb ik de indruk. Ik zou er vooral van opgekeken hebben als iedereen was beginnen juichen over het feit dat M. je drugs aangeboden heeft en jij erop in bent gegaan. (Want laten we een kat een kat noemen: dat is uiteindelijk wat er gebeurd is.)
Ik vind het super dat je daar hier zo eerlijk over durft te zijn, en op geen enkel moment heeft het mijn appreciatie voor jou of voor M doen dalen. Maar het is niet meer dan normaal dat mensen die om je geven je dan waarschuwen. Want wij geven om je. En drugs zijn gevaarlijk, dat is gewoon zo. Ontkennen dat iets verslavend kan zijn, lijkt mij zelfs de enge eerste stap naar verslaving. Je kan aan ALLES verslaafd raken.
Anyway, ik ben ervan overtuigd dat de meesten onder ons wel een of andere manier hebben om onszelf te drogeren. Zelfs videogames, verliefdheden en lange-afstandslopen kunnen manieren zijn om in een roes te komen en kunnen onze relaties schaden. Om nog maar te zwijgen van sociaal aanvaard alcoholgebruik. De meeste mensen doen aan automedicatie, zoniet iedereen.
Dus waarom zou jij je moeten verdedigen voor iets wat bijna iedereen doet?
Don´t worry, prinses.
Blijven schrijven.
En bedenk u: als er niemand meer “pas op!” roept, dan is dat geen goed teken 😉
🙂 Dank voor de nuances. Ik denk inderdaad dat er roesmiddelen te over zijn. Meestal vinden we dingen onschuldig, zoals alcohol. Maar mdma is dan schuldig, terwijl het beperkt gebruik misschien minder schadelijk is dan wekelijks flink doordrinken. Anyway. Ik weet van mezelf dat ik weinig neig tot verslaving en dat ik geen enkele neiging voel om het te gebruiken gewoon omdat het kan. Dus ik maak me geen zorgen over mezelf hierin. Het is niet zoals bij een doos chocolaatjes in huis hebben, wat me heel de tijd ‘aantrekt’. 🙂
😀
There´s no drug like chocolate!
❤ Jouw blog, jouw keuzes… Jouw nest, jouw shelter. En dat vereist respect. Laat je niet kisten! Xxx
Hier sluit ik volledig bij aan ❤️
+1
Iedereen zijn mening natuurlijk, maar om nu ineens te stellen dat M. een slechte man is omdat hij een keertje samen mdma wil nemen dat is toch wel kort door de bocht.
Ik heb zelf ook al drugs gebruikt, heel sporadisch, op voorstel van mijn vriend. Echt geen slechte kerel hoor. Ik weet hoe zalig het is om even alles los te laten, even niet alles overdenken, even niet doodop van alle emoties, indrukken,vragen, twijfels,… even gewoon ‘zijn’.
Ik weet ook wel dat het heel fout kan lopen en als je iemand aan de drugs ten onder hebt zien gaan kan ik begrijpen dat je heftig reageert, waarschuwen mag, oordelen is niet nodig.
Het leven heeft je niet gespaard, ik ben zo blij dat er nu zoveel vreugde is om van te genieten. Soms groots en meeslepend, maar veel vaker allicht in klein en puur contentement. Koester het en wie je geworden bent dankzij jezelf en ondanks de erwt(en) onder je matras ♥
❤
Zoals je zelf zegt: je hoeft je niet te verdedigen. Al denk ik dat de meeste reacties idd goed bedoeld zijn. Maar je hebt alle recht om in je blog geen remmingen te ervaren. En ik begrijp wel dat je dat nu misschien wel zo aanvoelt. Doe vooral verder zoals je bezig bent. Je doet het goed.
Liefs, Lisse
Ik ook! Lezen en laten lezen … jij bent sterk!
Je hoeft je toch niet te verdedigen? Als jij dat ok vindt is dat je volste recht.
Het niet ok vinden is ook een volste recht en getuigt niet onmiddellijk van het niet hebben van een open mind. Meningen verschillen en ik ben echt oprecht bang van alles wat maar naar drugs neigt en ik zou heel hard gaan lopen van iemand die me dat aanbiedt.
Zoveel mensen, zoveel meningen ….
Ik reageer eigenlijk nooit als ik het niet eens ben omdat je nooit het hele verhaal kent en het geschreven woord, hoe hard je ook probeert, toch altijd nuances mist.
Maar van die blog was ik heel hard geschrokken en was mijn reactie sneller dan mijn verstand.
Ik vind het nog altijd niet ok, maar dat is mijn waarheid en die hoefde misschien niet geventileerd te worden.
Fijn dat je wat meer uitleg geeft bij mdma, want ik had echt geen idee. Op het internet vind je de gekste dingen hierover.
Verder zijn de meesten hier toch enkel maar bezorgd om je? En toch ook best wel open minded, vind ik.
Ik zit hier met een traan in mijn ooghoek te lezen! Zoveel respect hoe je dit kan delen.
De dingen die je zegt over “oordelen” en mensen een “open mind” toewensen maken heel wat los!
Het is zo belangrijk, maar iedereen staat altijd “al dan niet goed bedoeld” met een oordeel klaar, en zo dikwijls zonder een open mind. Het maakt zoveel stuk…
Een warme groet!
weer een krachtige blog,
ik neem je even graag mee naar je intuïtieve, omdat ik weet dat je vandaar uit mooie en wijze beslissingen neemt en verder gaat nemen!
probeer even de grijswaarde van het leven toe te laten en je zal zien dat de ‘open mind’ heel open kan worden, nog verder dan dat je verwacht.
en voor de rest, leef uw leven!
de rest is niet echt het belangrijkste !…
ik ga even heel eerlijk zijn,
ik heb verschillende mensen gecoacht die ervaringen hebben met dat wat je beschrijft. Mensen die iets heel heftigs meemaken zoals een verlies van zwangerschap, gaan opzoek, dat is een hele natuurlijke manier van zelfbescherming en nieuwsgierigheid. Natuurlijk helpt het als je er bewust mee omgaat. na wat sessies in de natuur en door de natuur van zichzelf, ontdekken ze meestal een natuurlijk gegeven dat heel sterk is – intuïtie – en dat is de natuurlijk heling van alle vrouwen (en mannen).
ik heb ook even de reacties terug gelezen, en ja je hebt veel reflectie gekregen, dat is goed, maar nu minder geschikt voor je, je kan je namelijk niet verdedigen tegen reflectie…
het ging voor jou voornamelijk over de nuance leggen van het dagdagelijkse leven dat je zo aanvoelt en beleefd – en dat is het leven beleven ! –
schrijf je blogs, ze zijn krachtig ! blijf schrijven vanuit je shelter !
Voor een keertje vind ik dat je zelf nogal kort door de bocht gaat in je reactie op de reacties… Die waren behoorlijk mild, maar vooral: bezorgd.
En dat er gevraagd werd of je het toch voorzichtig deed, en niet in combinatie met die medicatie waar je enkele maanden geleden zo lyrisch over was… Tja, dat is toch ook gewoon omdat wij enkel uitspraken kunnen doen obv wat jij schrijft? Ik moest ook meteen aan die medicatie denken: je was er toen zo enthousiast over, dat ik er ook vanuit ging dat je die nog steeds nam. En dat leek me niet zo’n strak plan in combinatie met drugs.
Maar kijk, goed dat je achter die ervaring staat. Goed dat je achter je man staat. Goed dat het prima gaat met jullie allemaal. Natuurlijk hoef je je niet te verdedigen. Dus hoef je ook niet zo defensief te zijn 😉
Ik neem de medicatie inderdaad nog steeds, maar dat wil niet zeggen dat ik dat tegelijk heb genomen.
Ik had zo’n bericht wel verwacht na je vorige bericht en de reacties daarop. Beetje jammer wel dat je je zo aangevallen voelt, ik denk dat de reacties vooral uit bezorgdheid kwamen. Je kan ook niet verwachten dat je op elk bericht enkel maar positieve reacties krijgt. Misschien heb je uiteindelijk ook meer aan wat kritischer reacties dan de vijfentwintigduizendste “wat ben je sterk”, “ik vind je zo moedig”, “hoe erg dat je dit moet meemaken”, … Niettemin is het een klassiek probleem bij bloggen: Dat negatievere reacties er heel hard in kunnen hakken. Laat het je niet tegenhouden om verder te doen.
Ik vind het afschilderen van M. als “de nieuwe Dirk” en “gevaarlijk voor jou” ook te ver gaan, het is onmogelijk om die conclusie te trekken met hetgeen we hier lezen, maar vind die reacties ergens wel begrijpelijk.
Ook wel jammer dat dat “open minded” er bij moest. Ik vind dat zo’n dooddoener in discussies. Altijd makkelijk om jezelf als open minded te zien en iedereen die je mening niet deelt af te schrijven als narrow minded. (wellicht is dat niet wat je wou zeggen maar zo komt het wel een beetje binnen)
Waar ik wel mijn wenkbrauwen een beetje bij frons is het goed nieuws verhaal dat je hier vertelt. Dat staat in contrast met heel wat uit je eerdere berichten, of toch met de indruk die ze bij mij achterlaten. Maar natuurlijk des te beter voor jou dat alles beter gaat. 🙂 En mij en de rest van je lezers hoef je nergens van te overtuigen, je moet vooral jezelf mee hebben.
Mijn blog zit wat achter op mijn leven.
ik denk dat dat veel verklaart. jij hebt blijkbaar de afgelopen maanden een enorme ontwikkeling doorgemaakt, waar wij als lezers nog niet helemaal in mee zijn. maar prachtig natuurlijk!
verder heb je me serieus aan het denken gezet over mdma gebruik. na jouw bericht was ik echt flabbergasted, dit staat echt zo ver van mij af. Door je heldere uitleg is mijn blik serieus verruimd. ik voel zelf geen enkele aandrang tot gebruik, maar ik zal minder snel oordelen over diegenen die dat wel soms doen
Onlangs las ik een artikel in Eos over therapeutisch gebruik van lsd. Eénmalig gebruik onder wetenschappelijk verantwoord toezicht bood maandenlang en in sommige gevallen zelfs permanent soelaas bij mensen met chronische depressie, angst, (oorlogs)trauma. Mensen die uitbehandeld waren.
Waarmee ik het niet goedpraat maar wel een tegenwicht hoop te bieden in deze discussie.
Voor de geïnteresseerden: https://issuu.com/elsverresen/docs/eos1610-ipad blz 23
Dank je voor deze toevoeging. Ik denk dat veel dingen in het leven op twee manieren kunnen gebruikt worden: gebruik en misbruik. Het is bv bekend dat marihuana een vrij natuurlijke pijnstiller kan zijn voor mensen. Sommige mensen drinken wel eens een glas voor de gezelligheid. We nemen allemaal wel eens een pijnstiller bij hoofdpijn denk ik. Ook van middelen die in de categorie ‘slecht’ zitten is het dus heel denkbaar dat er ook een goede, gecontroleerde toepassing is. En dat blijkt in therapie dus zo te zijn met lsd en mdma. Blijkbaar zijn slachtoffers van ernstig (seksueel) geweld er bij gebaat om verwerking ‘haalbaar’ te maken omdat je in het trauma kan gaan met mildheid en liefde in plaats van met angst. En zo voelde ik het ook. Ik voelde zo veel liefde en compassie voor mezelf op een moment dat ik me zo schaamde en zo alleen voelde. Dat heeft me enorm geholpen.
Maar zou je dat dan niet op een begeleide manier kunnen doen? Is daar in België en/of Nederland geen mogelijkheid toe?
Nog niet. Doordat het ‘gekaapt’ is als onderdeel van partydrug mdma is het omstreden geworden. Er zijn wel nieuwe onderzoeken naar de werking.
Wie weet, over een paar jaar… fingers crossed. X
toevallig kwam ik vandaag deze video tegen uit de jaren 50 over een het allereerste wetenschappelijke experiment met een vrouw die LSD neemt… everything is so beautiful > http://www.openculture.com/2014/10/woman-takes-lsd-in-1956-ive-never-seen-such-infinite-beauty.html
Fascinerend. Ik zou het niet willen uitproberen omdat ik de controle altijd in handen wil houden, maar dat beslist ieder voor zichzelf vind ik 🙂
lieve prinses. Ik denk dat er voor elke vorm van drugs voor- en tegenstudies kunnen gevonden worden. Mijn idee: het is een vlucht uit de realiteit. Wat je daar merkt/ziet is niet de realiteit. Verlies je kritische geest niet en laat je niets anders wijsmaken…
Pingback: Connectie | En ze leefden nog groen en gelukkig