Passie

Ik keek snel even op mijn routeplanner en zag dat ik dertig minuten te vroeg zou arriveren op de plek van mijn eerste afspraak. Dus ik remde, en tot grote ergernis van de bestuurder achter me liet ik de liftster instappen, vroeg haar waar ze heen wou en besloot haar even te brengen.

Het contrast tussen ons was enorm. Zij een rugzak, ik een handtas. Zij kleurrijke kleding, ik een net jurkje. Zij een dreadlock en een warrig kapsel, ik opgestoken haar. Zij liftend, ik in een leasewagentje met mijn Iphone ingeplugd. Ik zo efficiënt mogelijk naar mijn bestemming, zij blij met een lift.

Ze vertelde me dat ze yogajuf was. Ze bleek vijf jaar ouder te zijn dan mij, maar ze zag er tien jaar jonger uit. Dat kwam door de yoga, vertelde ze. Ze woonde in een chalet in het bos. Ze straalde terwijl ze over haar leven vertelde. En ik dacht: ‘O, wow, iemand die haar hart heeft gevolgd! Iemand die van het pad durft af te wijken, iemand die ergens vol voor gaat, iemand die kiest voor wat bij haar past.’

Ik reed naar Nederland. Achtereenvolgens had ik een kennismakingsgesprek met een leidinggevende over haar nieuwe functie en wat ik aan ondersteuning kon bieden; een gesprek waarin we een antwoord op een organisatieprobleem gingen bespreken en de daarbij horende omkadering; een gesprek over borging en beleid met een leidinggevende die op een gegeven moment begon te snikken omdat het haar te veel was – we spraken alles even rustig door; en een tussentijdse bespreking van een groter project waarbij de opdrachtgever vroeg of ik soms tachtig uur per week werk. Nou nee, eigenlijk. Maar blij dat ik die indruk wek :). (Of misschien kreeg ik gewoon de subtiele hint dat ik er totaal overspannen uit zie, dat kan ook.)

Ik reed naar huis, haalde de kinderen op, we aten, ik stopte ze in bed waarbij ik innig genoot van voorlezen en knuffelen. (Zij hopelijk ook.)

Daarna zette ik een kopje koffie, maakte ik een opzetje voor een presentatie die ik moet geven en blikte ik even terug op de dag. ‘Wow,’ dacht ik, ‘ik heb mijn hart gevolgd.’