Behaaglijk

Het volle leven

Zullen we
zei ze
samen
in een groot bed
in een hotel-
kamer
gaan liggen
met pyama’s
aan en
dan de knecht
taart
laten brengen?

Judith Herzberg

Wat ik het moeilijkste vind, is genieten. Meestal werk ik (werken is hier breed opgevat) of lig ik uitgeteld op de bank, maar veel daartussen bestaat er niet.

Dirk leerde het me. Hij leerde me dat het mocht. Op de bank liggen met een dekentje en een glas wijn terwijl hij in de keuken stond te koken. Koffie drinken in bed bij het krieken van de dag. Je een half uurtje buiten warmen aan de zon tijdens de lunchpauze. In het gras liggen en tomaatjes eten. Het hoefde nooit wat te kosten, behalve tijd.

(Had ik hem maar kunnen leren wat werken is. Haha.)

Elke keer (dus bijna nooit) als ik even onder een dekentje zit en er een kopje koffie en een boek bij neem, moet ik weer even aan hem denken.

Er is zo veel zwart en zeer weinig wit aan alles, maar al het slechte dat gebeurd is en al het verdriet, nemen niet weg dat mijn lijf zich herinnert hoe warm het was tegen hem aan te slapen, en dat ik bij momenten even terug ga in de tijd en me herinner hoe ongelooflijk behaaglijk het was om de krant te lezen in bed met een heerlijke kop koffie, me door hem aangereikt.

Mijn (primaire) liefdestaal is zorg. Dat vind ik een mooier woord dan dienen. Dirk sprak die liefdestaal bij momenten feilloos. Zorg voor me en ik verander in een spinnende poes.