Femma is een eigentijdse en eigenzinnige vrouwenorganisatie met een duidelijke visie op mens & samenleving. Femma praat mee over wat vrouwen vandaag denken, voelen & beleven. Femma verdedigt de belangen van vrouwen met minder kansen en in het bijzonder alleenstaande vrouwen. De organisatie ijvert voor emancipatie van vrouwen en gendergelijkheid, o.a. via het informeren en sensibiliseren van vrouwen, beleidsmakers en andere actoren.
Ik ben vereerd dat ik voor Femma tweewekelijks een blokstukje mag schrijven. Onderstaand stukje is geschreven voor Femma en verschenen op hun website.
Meer over Femma? Neem hier een kijkje!
One of the guys
Op het werk ben ik one of the guys. Als ik met mijn collega’s op tweedaagse moet, ben ik de enige vrouw in het gezelschap. Op de werkvloer bij ons nemen de vrouwen de telefoon op, of brengen de broodjes en koffie op de vergaderingen waar de mannen zitten. Vaak in pak. De mannen en ik dus. Want ik neem geen telefoons of en breng geen broodjes, maar ik zit in de vergaderingen.
Ik ben daar goed in, one of the guys zijn. In deze baan heb ik ontdekt dat ik een haantje ben. Als ik samen met een collega op een locatie werk en we rijden elk in onze eigen auto terug naar kantoor, speel ik haasje over op de autostrade om eerst te zijn. Mijn bloed gaat dan pompen. Als het gaat over het halen van targets, ben ik akelig gedreven. Dat leidt niet tot immorele acties, maar ik zit wel eens met enig genoegen de cijfers van onze afdeling te bekijken en op een kladje uit te rekenen hoeveel procent van die omzet ik heb gedraaid.
Een haantje is per definitie mannelijk, en het gedrag dat ik op het werk vertoon, wordt maatschappelijk ook vaak als mannelijk gepercipieerd.
Daarnaast vind ik dat ik thuis een soort überkip moet zijn. Het nest warm en schoon houden, achter die twee kuikens van mij aan, hen op tijd sappige wormen voorschotelen, of de veggie variant.
De realiteit is dat ik geen goede kip ben. Ik vind alles wat in deze maatschappij als meer vrouwelijk wordt gepercipieerd, behoorlijk complex. Uiteraard kan ik al die huishoudelijke vaardigheden als activiteiten best aan. Maar het geheel overzien en volhouden? Puh. En ik heb wel ergens een moedergevoel om op te vertrouwen, maar dat laat me akelig vaak in de steek. Ik ben gewoon meer een haantje dan een kip. En daar krijg ik commentaar op. Want sommige mensen vinden dat vrouwen met kinderen zo kippig mogelijk moeten zijn. Een haantje kan toch geen moeder zijn?
One of the guys, Peter, en ik zaten na te praten na een middag samen werken. We zijn zo’n team waarin iedereen getest is op zijn kwaliteiten. Dan ben je een bepaald type, of een mix van een aantal types. Ik ben analytisch en verbindend. Maar ik ben niet resultaatgericht, efficiënt en ik werk niet met kracht en durf. Ik vroeg Peter hoe ik dat kon ontwikkelen. Durf, kracht, efficiëntie. Hij legde me uit dat ik daar veel energie aan ga verliezen. Dat ik beter een gebalanceerd verbindend en analytisch iemand kan worden, dan dat ik veel moeite ga stoppen in proberen zijn wat ik van nature niet ben. ‘Maar’, vroeg ik hem, ‘voor de taken die ik te doen heb is het toch beter dat ik al die facetten ontwikkel in mijn persoon? Zo maak ik toch het meest kans om de dingen goed te doen?’
‘Nee,’ zei hij. En hij legde me uit dat ik beter een samenwerkingsverband kon aangaan met iemand met durf, kracht en efficiëntie. Dat hij in organisaties op die manier teams samenstelt en eventueel ook nieuwe vacatures plaatst. Door mensen in juiste verbanden samen te brengen kan iedereen een zo goed mogelijke versie van zichzelf zijn en behoudt iedereen energie.
Plots snapte ik wat er met me aan de hand is. De überkip proberen zijn thuis maakt me doodmoe. In mijn huishouden draait er altijd wel iets in de soep, en ik ben geen gezellig waggelende moeder die altijd tegen het gekwetter van dat stel kuikens kan. Ik ben gewoon meer een haantje, wat ik thuis vreselijk onderdruk omdat het niet bepaald past in het maatschappelijk plaatje van hoe een moeder zich behoort te gedragen. Resultaat? Mijn kinderen hebben nogal vaak een gestreste kip als moeder. Misschien moet ik gewoon proberen meer een haantje te zijn. En een teampje samen te stellen met iemand die het nest warm wil houden.
Ik geloof dat ik een vacature heb (*).
(*) Kandidaten? Graag een M met talent.
En ze leefden nog groen en gelukkig 