Een dag zonder vlaggetjes: terugblik
De eerste verjaardag van de Babybroer was, om even kort te zijn, één doffe ellende. Ik was die dag een moeder die niet de moed had om het huis te versieren of het huishouden te doen. Er was die dag een heftig conflict met Dirk. Ik heb hysterisch gehuild, in nood vrienden opgebeld en die dag met hen zitten bespreken of ze me naar een psychiatrische afdeling van een ziekenhuis zouden brengen want het ging echt dramatisch slecht in die periode. Ik was bang om alleen te zijn en om alleen te zijn met de kinderen. Ik was verdrietig. Ik kreeg niets meer voor elkaar.
Tweedehands cadeautje
Ik kan er nog steeds niet goed aan denken, aan die dag. Het meest intrieste moment was het ontbijt, waar mijn zoon van vier stomverbaasd vroeg waarom ik geen vlaggetjes had opgehangen voor de babybroer omdat die toch jarig was. Het antwoord was dat ik het toen niet kon.
De kleuter en ik hadden wel een cadeautje gekocht. In een tweedehandswinkel hadden we een muziekje dat figuurtjes projecteert gevonden (de teddy projector). Als ik dat ding zie staan, krijg ik nog steeds een krop in mijn keel. Ik schaamde me omdat ik enkel maar een tweedehandscadeautje kon geven aan mijn kindje dat één werd.
Masterplan
’s Nachts in bed, leeg gehuild en ellendig, wist ik dat ik het anders wou. Dat de tweede verjaardag van de Babymans een dag mét vlaggetjes moest worden. Ik ben nog twee weken thuis gebleven omdat ik niet sterk genoeg was om te werken, en heb een soort masterplan gemaakt met alle soorten acties die ik moest ondernemen om de boel weer wat op te krikken. Enigszins tevreden kan ik zeggen dat ik veel van de plannen in dat masterplan gerealiseerd heb of aan het realiseren ben. Ik heb een nieuwe baan, een bijberoep, een rijbewijs, een auto, mijn sociale isolement is doorbroken, ik heb oplossingen om werk en gezin beter te kunnen combineren, … Er blijven werkpunten (zoals was rust in de financiële situatie krijgen, een leuke partner vinden en een wat beter evenwicht tussen werk en rust), maar het algemene beeld is positief.
Twee kaarsjes
En nu is het zover. Babybroer blaast gauw twee kaarsjes uit. En het moet een dag met vlaggetjes worden!
Dus vroeg ik een niet nader te noemen geniaal tekentalent om een uitnodiging te tekenen voor een feestje, in het bos. Picknick met koffie, sap, taart, vlaggetjes, ballonnen en kaarsjes is het concept. Ik nodigde een massa vrienden uit, waaronder de vrienden die me vorige jaar in de dofste ellende nabij zijn geweest, maar ook veel mensen waar ik niet zo dichtbij had gestaan als Dirk niet weg gegaan was of die ik niet eens gekend had als Dirk er nog was.
Dertig mensen komen er naar het feest-met-vlaggetjes. En … toen kreeg ik faalangst. Of ik het wel geregeld zou krijgen, of het wel zou lukken. Dus mailde ik een paar vrienden met de vraag of ze in ‘team verjaardag’ willen zitten, en probeer ik me geen zorgen te maken over het feit dat ik nog niet weet waar ik het gebak ga halen en dat ik nog geen cadeautje heb. Op zo’n momenten kan mijn hoofd struikelen over onnozelheden, zoals het besef dat er iemand komt die consequent suikervrij eet en dat ik niet weet waar ik suikervrij gebak kan halen. God-zij-dank hebben twee van de genodigden aangeboden om taart te bakken, en komt er iemand die foto’s wil maken.
Traktatie
Als voorproefje op zijn verjaardag mag de Babybroer alvast trakteren in de opvang. Het huis ruikt naar cakejes. Er staat een mandje klaar met lekkers, er zit een kaartje bij voor de mensen van de opvang en in een envelopje heb ik twee kaarsjes gestopt die ze op zijn cakeje kunnen zetten. (We hebben al weken geoefend met kaarsjes uitblazen.)
Net zag ik het mandje staan (dat ik gevuld heb na een dag waarop ik om half 7 in de auto ben gestapt, 500 km heb gereden voor besprekingen en pas om 19u weer binnen stapte met twee vermoeide kinderen en rammelend van de honger) en ik dacht: wow, dat had ik een jaar geleden niet voor elkaar gekregen. Het gaat maar om stomme eenvoudige cakejes, maar het was toch een blij besef. Dit jaar ben ik geen moeder meer die het niet voor elkaar krijgt vlaggetjes op te hangen of iets lekkers te bakken…
Wordt vervolgd…
En ze leefden nog groen en gelukkig 
Je mag terecht fier zijn op wat je in die korte tijd hebt gerealiseerd, Prinses. Veel plezier op het feestje!
Ontroerend om te lezen! ik wens jullie alvast een heel mooi feest toe 🙂
Een gelukkige verjaardag voor je peuter, hij mag trots zijn op zo’n mama!
Zo blij voor jou!
Wat een mooie vooruitgang! Wees trots op jezelf en ik hoop dat je ervan genoten hebt!
Alright! The only way is up!
Ik hoop dat je zelf ook enorm gaat genieten van het feestje. En dit wil alleen maar zeggen dat je heel goed bezig bent. Je mag best trots zijn op jezelf.
Wauw, dat is gewoon super! Geniet ervan, jullie verdienen allemaal een geweldig feestje, babybroer (of is het ondertussen niet peuterbroer ;-)?) voorop! En … niet stressen, dat komt allemaal goed en niemand zal het erg vinden als bepaalde details niet perfect in orde zijn. Het gaat toch om het fijn samenzijn (en de vlaggetjes, haha), nietwaar? Of dat is toch altijd wat ik mezelf altijd voorhoud 🙂
Tranen in de ogen :). Je bent een heldin!
Goed gedaan! En een dikke proficiat aan babybroer! Dat hij met volle teugen mag genieten van zijn feestje, zijn cake en het blazen!
Zo’n feest: dat verdient niet alleen jouw zoon maar jij ook. Geniet ervan.
Proficiat Prinses !
Ik duim en hoop dat het een super-dag wordt. Een ziel zit er al zeker in, dus het kan niet meer misgaan, denk ik zo.
Bakken ontspant mij (of doet me vluchten?) en mocht ik wat dichter wonen, ik bracht je een taart of 5 !
Zaterdag was er hier voor de eerste keer een verjaardagsfeestje sinds mijn onwillige echtgenoot uit ons leven is gestapt. Ik heb mijn best gedaan maar het was miniem. De kindjes waren blij. Mentaal was het een heel zware dag. En een zware week. Nu de ratrace met school en werk (superdruk de komende maanden) is begonnen, vrees ik ook in een sociaal isolement te geraken… De dagen zijn te kort om alles voor de kindjes, het huishouden en het werk gedaan te krijgen, laat staan dat ik nog tijd, laat staan energie vind om nog iets anders te ondernemen. Ik ben ook wel wat een planner maar helemaal niet zoals jou, het blijft meer in mijn hoofd zitten. Ik ga een voorbeeld nemen aan jouw masterplan ! Ik heb al zoveel opgestoken van jou. Ik kijk erg naar je op.
Als het feest zo vrolijk was als de uitnodiging, dan kan het niet meer stuk! Babybroer zijn oogjes zullen nogal gefonkeld hebben! En jouw mamahart, overlopend van trots? Voor die twee ukjes, maar zeker evenveel voor je eigen masterplan, en hoe dat vlotjes loopt!
Langs deze weg twee dikke verjaardagszoenen voor babybroer, (en ook een grote WAW! voor het geniale tekentalent dat hier wellicht ook eens leest 😉 )
Ik ken je niet, maar ik voel me zo betrokken dat ik – indien een nieuw cadeautje nog altijd moeilijk ligt – graag iets schenk waar mijn dochter van 4 niet meer mee speelt. Let me know!
Een heel bijzondere verjaardag! Geniet met volle teugen van het feest. Je verhaal blijft zo sterk en hoopgevend. Op zo korte tijd uit zo’n diep dal klauteren en nu staan waar jij staat. Je bent een voorbeeld voor velen, en een fantastische moeder. Dat was je ook al toen je geen vlaggetjes kon ophangen overigens.
Je hebt op een jaar tijd énorm veel bereikt, wees daar maar trots op! Het algemeen beeld is zeker positief. Die andere puntjes komen wel in orde… Babybroer zal tevreden zijn met zo’n feest 🙂
Hele dikke proficiat! Met de verjaardag maar vooral ook met jouw veerkracht en daadkracht! Heel inspirerend om te lezen hoe jij omgaat met de uitdagingen op je pad. En het feestje, dat wordt super, met of zonder suikervrije taart. Veel plezier!
Jij hebt een geniale weg afgelegd meid. Je mag héél erg fier zijn op jezelf. Proficiat met de jarige
Gefeliciteerd, met babybroer en met de overwinningen. Een heel mooi feestje! !
Hiephoi voor de vlaggetjes ! Wat zullen die oogjes blinken op het feestje straks !
Ik wens je heel mooi weer in dat bos. (of een afdakje in geval van regen 😉
En dat je er ontspannen mag van genieten, veel belangrijker dan perfectie!
Dikke verjaardagszoen voor Babybroer.
Chapeau, veel plezier met het feest!
Chapeau, Prinses! Er zullen er niet veel zijn die het je nadoen… Je bent een inspiratiebron… Je bereikt heel sterk je doel met je blog. Je zet anderen aan om even sterk als jij voort te gaan! Dat kan alleen maar toegejuicht worden. Hopelijk hebben jij en de kids heel erg genoten van het feestje. Jullie verdienen dat. We kijken uit naar het vervolg!
Je hebt een lange weg afgelegd. En je toekomst ligt wijd open.
Drie dikke zoenen voor Babybroer (en een ‘lang-a-le-leeeeve’ van Het Patatje) alvast.
Goh en zelf cakejes bakken, straks sta je nog in de Libelle 😉
Pingback: Een dag met vlaggetjes | En ze leefden nog groen en gelukkig
Pingback: De Man die de vlaggetjes ophangt | En ze leefden nog groen en gelukkig