Een dag met vlaggetjes (proloog)

Een dag zonder vlaggetjes: terugblik
De eerste verjaardag van de Babybroer was, om even kort te zijn, één doffe ellende. Ik was die dag een moeder die niet de moed had om het huis te versieren of het huishouden te doen. Er was die dag een heftig conflict met Dirk. Ik heb hysterisch gehuild, in nood vrienden opgebeld en die dag met hen zitten bespreken of ze me naar een psychiatrische afdeling van een ziekenhuis zouden brengen want het ging echt dramatisch slecht in die periode. Ik was bang om alleen te zijn en om alleen te zijn met de kinderen. Ik was verdrietig. Ik kreeg niets meer voor elkaar.

Tweedehands cadeautje
Ik kan er nog steeds niet goed aan denken, aan die dag. Het meest intrieste moment was het ontbijt, waar mijn zoon van vier stomverbaasd vroeg waarom ik geen vlaggetjes had opgehangen voor de babybroer omdat die toch jarig was. Het antwoord was dat ik het toen niet kon.
De kleuter en ik hadden wel een cadeautje gekocht. In een tweedehandswinkel hadden we een muziekje dat figuurtjes projecteert gevonden (de teddy projector). Als ik dat ding zie staan, krijg ik nog steeds een krop in mijn keel. Ik schaamde me omdat ik enkel maar een tweedehandscadeautje kon geven aan mijn kindje dat één werd.

Masterplan
’s Nachts in bed, leeg gehuild en ellendig, wist ik dat ik het anders wou. Dat de tweede verjaardag van de Babymans een dag mét vlaggetjes moest worden. Ik ben nog twee weken thuis gebleven omdat ik niet sterk genoeg was om te werken, en heb een soort masterplan gemaakt met alle soorten acties die ik moest ondernemen om de boel weer wat op te krikken. Enigszins tevreden kan ik zeggen dat ik veel van de plannen in dat masterplan gerealiseerd heb of aan het realiseren ben. Ik heb een nieuwe baan, een bijberoep, een rijbewijs, een auto, mijn sociale isolement is doorbroken, ik heb oplossingen om werk en gezin beter te kunnen combineren, … Er blijven werkpunten (zoals was rust in de financiële situatie krijgen, een leuke partner vinden en een wat beter evenwicht tussen werk en rust), maar het algemene beeld is positief.

Twee kaarsjes
En nu is het zover. Babybroer blaast gauw twee kaarsjes uit. En het moet een dag met vlaggetjes worden!
Dus vroeg ik een niet nader te noemen geniaal tekentalent om een uitnodiging te tekenen voor een feestje, in het bos. Picknick met koffie, sap, taart, vlaggetjes, ballonnen en kaarsjes is het concept. Ik nodigde een massa vrienden uit, waaronder de vrienden die me vorige jaar in de dofste ellende nabij zijn geweest, maar ook veel mensen waar ik niet zo dichtbij had gestaan als Dirk niet weg gegaan was of die ik niet eens gekend had als Dirk er nog was.
Dertig mensen komen er naar het feest-met-vlaggetjes. En … toen kreeg ik faalangst. Of ik het wel geregeld zou krijgen, of het wel zou lukken. Dus mailde ik een paar vrienden met de vraag of ze in ‘team verjaardag’ willen zitten, en probeer ik me geen zorgen te maken over het feit dat ik nog niet weet waar ik het gebak ga halen en dat ik nog geen cadeautje heb. Op zo’n momenten kan mijn hoofd struikelen over onnozelheden, zoals het besef dat er iemand komt die consequent suikervrij eet en dat ik niet weet waar ik suikervrij gebak kan halen. God-zij-dank hebben twee van de genodigden aangeboden om taart te bakken, en komt er iemand die foto’s wil maken.

Traktatie
Als voorproefje op zijn verjaardag mag de Babybroer alvast trakteren in de opvang. Het huis ruikt naar cakejes. Er staat een mandje klaar met lekkers, er zit een kaartje bij voor de mensen van de opvang en in een envelopje heb ik twee kaarsjes gestopt die ze op zijn cakeje kunnen zetten. (We hebben al weken geoefend met kaarsjes uitblazen.)

Net zag ik het mandje staan (dat ik gevuld heb na een dag waarop ik om half 7 in de auto ben gestapt, 500 km heb gereden voor besprekingen en pas om 19u weer binnen stapte met twee vermoeide kinderen en rammelend van de honger) en ik dacht: wow, dat had ik een jaar geleden niet voor elkaar gekregen. Het gaat maar om stomme eenvoudige cakejes, maar het was toch een blij besef. Dit jaar ben ik geen moeder meer die het niet voor elkaar krijgt vlaggetjes op te hangen of iets lekkers te bakken…

Wordt vervolgd…