Prinses heeft coole lezers en vult zelf ook haar vriendenboekje in

Benieuwd
Het was een beetje een atypische post voor mijn doen, het vriendenboekje. Ik ben altijd al een beetje nieuwsgierig naar wie hier komt lezen, wat voor ‘leven’ daar achter zit, of dezelfde lezers blijven hangen, of het eerder een komen en gaan is of beiden…  Maar ik weet niet goed wat ik verwachtte van de reacties op de vraag om een aantal persoonlijke dingen te delen in de reacties.

Wow
En wow :)! Bij elke reactie, via e-mail of in de blog zelf, dacht ik: ‘wat een cool iemand! Die zou ik ook wel in het dagelijkse leven willen kennen’.

Heel leuk om te lezen wat voor verschillen er zijn tussen de lezers, wat achtergrond, thuissituatie, dromen, banen, … betreft. En zo’n originele dingen die er bij zitten! Allemaal erg veel dank om me (en elkaar) dit inkijkje te geven!

Lezers die mijn vriendenboekje nog niet hebben ingevuld, kunnen dit natuurlijk alsnog doen.

Prinses bekent lievelingskleur
En ja, ook ik zal antwoorden op de vragen die ik gesteld heb :)…

-1- Ik ben op dit moment 31 jaar oud.
-2- Ik woon in de buurt van Leuven, België.
-3- In het dagelijks leven doe ik wetenschappelijk werk en werk als adviseur.
-4- Ik leef met mijn zonen. De kleuter is vijf, de peuter wordt twee.
-5- Ik ben deze blog gestart toen mijn partner weg ging. Je verhaal vertellen is belangrijk, ontdekte ik. Het delen ook. Daarover schreef ik ooit dit.
-6- Hobby’s? Ik vind het eigenlijk zo een onnozel woord. Toe dan. Ik lees wel eens een boek (maar moet dat weer wat opdrijven…) en ik ben de laatste tijd nogal into yoga.

-7- Bijzonderheden? Nee, niet direct. Of wel: ik kan sinds deze week op mijn hoofd staan en ben daar absurd trots op. Lach maar.
-8- Ooh, de lievelingsdingen. Keuzestress! Kleur = dieprood. Dier = fluffy konijntjes kan ik nog net aan. Film. Naar ‘Alles is Familie’ kijk ik soms opnieuw, omdat dat zo een nuchtere en grappige film is waarna ik altijd wat beter met mijn voeten op de grond sta. Ik hield zelf meer van films als ‘Il y a longtemps que je t’aime’; ‘Todo sobre mi madre’, ‘Un long dimanche de fiancailles’ en ‘La meglio Gioventu’, maar de laatste tijd kan ik noch de concentratie opbrengen voor films, noch de weerbaarheid om de sérieux een beetje van onder mijn vel te houden. Voor boeken geldt hetzelfde. ‘Het verslag van Brodeck’ van Claudel staat met stip op één, maar ik kan de laatste tijd weinig aan wat lezen betreft, zowel wat thematiek als concentratie betreft.
-9- Wat ik later wil worden heeft me eigenlijk wel aan het denken gezet. Durf ik het opschrijven? En wolfsvrouw (*) met partner een heel stel kinderen, die bevlogen passioneel werkt voor de baas én voor haar eigen bedrijfje, diep geniet van het leven (en zich dus niet als een soort vermoeide schoteldoek voortsleept) en er in slaagt soms een verschil te maken voor anderen zoals anderen dat nu voor mij doen. En die een cool gezin heeft waarin de dingen anders gaan dan doorsnee. Geen tabletverslaafde kinderen, maar kinderen die mee de hort op gaan, het bos in. Gesprekken voeren. Samen wat doen voor anderen. Die dingen. En uiteraard heeft de wolfsvrouw die ik word geen financiële zorgen, altijd genoeg energie en ze weegt ook een zestal kilo minder dan ik nu. Ondanks die extra kinderen, ja. Op korte termijn moet ik daarvoor van mezelf me beter organiseren, mijn eigen bedrijfje uitbouwen en een groot project dat ik al een tijdje meedraag, waarover misschien ooit meer, uitbouwen. Op dieet en een partner vinden. Iemand ééntje op overschot?

(*) Ik was een beetje in de auto aan het nadenken over dit toekomstperspectief en toen werd ik ingehaald door een wagen met een enorm grote afbeelding van een wolf achteraan. Leuk, die knipoogjes van het universum.