Moeder zijn.
Er zijn die momenten, als ik veel te moe ben om nog een straaltje licht in mijn hoofd binnen te laten.
Er is het op toilet zitten en proberen niet op de peuterarmpjes te plassen, aangezien hij die in groot enthousiasme elke keer als je op toilet zit tussen bil en bril komt wringen.
Er is het schaterlachen met de kleuter die zegt dat een vliegtuig door een potlood bestuurd wordt.
Er zijn de mopperdagen, en de knuffelochtenden.
Er is de slappe peuterlach als je aan de peutervoetjes ruikt en een vies gezicht trekt.
Er is de trots, als de kleuter een aardbeving kan uitleggen.
Morgen denk ik in het bijzonder aan alle moeders die niet gezegend zijn met kinderen. Mijn hart bloedt als ik daar aan denk.
En ze leefden nog groen en gelukkig 
Er zijn natuurlijk ook vrouwen die bewust géén kinderen willen, al is dit eerder zeldzaam… en wellicht is het ook een beetje een taboe. Maar in onze maatschappij kan die keuze dus óók.
Ik wens je een gelukkige moederdag toe met een knuffelochtend en veel geschaterlach 🙂 Dank je voor de schrijfsels die over je kinderen gaan, ik word er regelmatig door ontroerd…
Ik ook.
Dat is inderdaad een niet in woorden te vatten gemis denk ik. Alsook het gemis van mama’s die een kind verloren hebben. Ook niet te vatten.
Ik wens je een dag vol mooie momenten met die twee mannekes van jou. En daarna nog heel veel andere mooie dagen. Gewoon, omdat je een kanjer bent!
Helemaal mee eens. Je bent een supermama!
Alle bloemen bloeien vandaag speciaal voor jou!
Ik zou het toch ook niet kunnen missen hoor. Ook al zijn het hier veel mopperdagen tegenwoordig. Maar knuffelochtenden gelukkig ook.
Het mijne ook. En het bloedt ook voor alle kids die geen mama hebben op moederdag…