Prinses keek verheugd naar haar lijstje. Het zou een rustige avond worden! Slechts enkele taakjes op het lijstje, met name:
– drie mails beantwoorden uit de lijst met niet beantwoorde mails
– huishouden (15 min afwassen en keuken opruimen, 15 minuten strijken en 15 min algemeen opruimen + stofzuigen)
– rekeningen betalen
– spullen voor werk, school en opvang klaarzetten
– ontbijt klaar maken
– afval buiten zetten
– haar kleuren, nagels lakken, benen epileren en douchen
Nou. Valt reuze mee, toch? Ze sloot de computer af, ruimde de papieren van het werk op en trok dan een spurtje om de zonen op te halen met de fiets. De avond verliep probleemloos. Vieruurtje (fruit!), spelen, koken, samen eten, om kwart na zes beginnen met de avondritueel.
Om 19u15 kon ze dus al aan het huishoudgedeelte beginnen. Ze werkte stevig door en vinkte taken van het lijstje af, maar er kwamen er ook telkens bij. Bij het buiten zetten van het afval, scheurde een pmd-zak dus moest ze dat even opruimen. En het papier was zo een chaos, met al die dozen. Snel even organiseren. Ze kwam voorbij de wasmachine en bedacht dat ze nog extra luiers kon wassen. Er lag te veel fruit in de fruitmand, misschien een fruitslaatje maken voor morgen op het werk? O, er komt een mailtje binnen, meteen even antwoorden zodat die niet op het lijstje moet. En nog even bellen naar die vriendin om een vraag te stellen.
Plots is het 22u30, en branden de ogen van Prinses. ‘Moet ik echt nog mijn haar kleuren? Ik doe het lekker niet‘, denkt ze. Maar ze heeft morgen een belangrijk gesprek voor het werk en de uitgroei is te erg. O, misschien ook even schoenen poetsen! Hoewel ze had uitgekeken naar het uurtje op de badkamer, is ze zo gejaagd dat ze in ‘doen en afstrepen’-modus blijft. Snel kersenpitkussen opwarmen en naar bed! Alwaar ze met hartkloppingen en duizend gedachten ligt te wachten op de slaap die niet komt.
Dit is een beetje standaard mijn avond, sinds ik niet meer dagelijks heel vroeg ga slapen. Hoe andere mensen tijd vinden om tv te kijken of de krant lezen, is mij een raadsel.
Wil ik te veel? Maar al die dingen moeten toch gebeuren, ze niet doen zou enkel uitstel zijn.
Doe ik het op een te chaotische manier? Ik heb net het gevoel dat ik hard doorwerk.
Pak ik het fout aan? Een aantal dingen vind ik zelf heel slim, zoals de kleedjes klaar leggen, spullen voor werk en opvang, ontbijt. Op die manier zijn de ochtenden wat haalbaarder.
Heel de avond in de weer zijn, is ok. Daar kan ik mee leven. Maar dat opgejaagde gevoel als ik in bed lig, waardoor ik slecht in slaap kom en zelfs in mijn slaap gedachten blijven doorrazen, dat is erg uitputtend.
En ze leefden nog groen en gelukkig 