Oude prinses versus nieuwe prinses

‘Ik heb mijn leven veranderd!‘, dacht ik, toen ik met Studio Brussel loeihard op, zingend, in mijn auto naar de bakker reed. (Ter info: een jaar terug had ik nog nooit achter het stuur gezeten, al vijf jaar niet meer naar StuBru geluisterd en zong ik NOOIT, never.)

En terwijl ik vlotjes de oprit op draaide (*kuch*) besefte ik dat ik mijn leven niet veranderd heb, maar dat ik verander. De nieuwe prinses heeft de oude van de troon gestoten!
Die veranderingen lijken vooral mentaal. De impact op mijn leven is niet zo spectaculair op dit moment, maar stiekem schuiven er allerlei dingen in mijn levenslandschap, waardoor het uitzicht intussen al behoorlijk bijgesteld is. Er zijn nog steeds dingen die me ERG zwaar vallen, ik heb ook nog steeds meer werk dan ik energie heb en het is hier jammer genoeg nog niet elke dag feest. Maar toch.

Op dit moment merk ik de verandering vooral aan mijn denken. Ik denk anders, ik ben uit mijn gedachtepatronen gestapt. Hoe ik dat gedaan heb, kan ik jullie niet vertellen. Ik kan wel voorbeeldjes geven. En er eerlijk bij vertellen dat ik nog heel vaak ‘herval’.

Voorbeeld 1.
Situatie: Babybroer heeft een diarree-explosie om u tegen te zeggen. Dwars door zijn pamper en pyama heen, knal op de muur.
De oude prinses: jammert en denkt: ‘dat mij dit moet overkomen. Ik heb het al zo zwaar. De week was al zo vermoeiend. En nu moet ik dit nog opkuisen, en een was insteken, en het kind in bad doen, en hem troosten. En oppas zoeken, want hij kan zo toch niet naar de opvang. Komt er ooit een dag waarop het een keer gewoon goed gaat? Ik heb altijd pech.’ (Ja, ja, ik weet het. De oude prinses is een mieperd.)
De nieuwe prinses: zegt tot Kleuterzoon: ‘Hee, dat was spectaculaire diarree! Zullen we meteen het bad maar vullen?’. En tot Babyzoon: ‘Arme kleine stinkerd, kom maar bij mij, je mag mijn pyama wel besmeuren hoor. Ik maak een warm badje voor je, we stoppen je lakentjes en je pyama meteen in de machine en dan is het allemaal opgelost!’

Voorbeeld 2.
Situatie: Prinses krijgt een nieuwe opdracht op het werk.
De oude prinses: denkt: ‘O my God, ik ga dit niet kunnen. Het komt er ook nog eens bij. Ik heb hier niet om gevraagd. Ik kan dit niet. Ik heb al zo weinig energie. Het is me al zo veel allemaal. Waarom ik? Waarom deze dag? Zouden ze me dit geven omdat ze niet tevreden zijn over mij? Willen ze me testen?’
De nieuwe prinses: zegt ‘Boeiend, dank voor de nieuwe uitdaging. Ik ga aan de slag met een plan en kom bij je terug. Wanneer kunnen we een vergadering inplannen?’.

Voorbeeld 3.
Situatie: er staat een berg afwas, ik val over het speelgoed en ik moet een deadline halen voor het werk.
De oude prinses: denkt ‘ik ben zo moe. Verdorie. Zou ik het laten staan? Misschien ga ik best gewoon naar bed. Ja, ik ga naar bed, ik ben uitgeput. (…) Maar zo wil ik morgen niet beneden komen. De afwas dan maar, en dat speelgoed. Ik heb keelpijn van vermoeidheid. Ik wil niet. Ik moet ook altijd alles zelf doen. Maar ik moet volhouden, komaan. Als ik het doe, doet niemand het (…)’.
De nieuwe prinses: gaat aan de slag, maakt een kopje thee voor zichzelf en doet er nog een uurtje werk bij.

Ik eindig met een welgemeende Loesje. En aan ieder die dit leest: eigenlijk zit het allemaal in je hoofd. Echt.