Soms komt het allemaal zo mooi uit.
Dan heb je het laatste potje van de zelfgemaakte confituur van de buurvrouw omgespoeld, en komt er een vriendin langs met twee potjes home-made verrukkelijke rabarber-aardbei-confituur.
Dan heb je net bedacht dat Babybroer te weinig pyjama’s heeft, en ga je op bezoek bij vrienden die een tasje kleedjes in de gang hebben klaar gezet met – jawel hoor – een paar prachtige pyjamaatjes en precies zijn maat. (Met ééntje erbij dat licht geeft, yihaa!)
Dan staan er twee kommetjes soep in de koelkast, en belt er een hongerige vriend aan.
Dan heb je nog steeds geen winterschoenen, en heeft de tweedehandswinkel betaalbare en leuke laarzen, en ja, hoor, maatje 39!
Dan ben je verpletterd door vermoeidheid, en slapen de mannetjes netjes tot zeven uur.
Dan rijd je langs velden, beschenen door een magische winterzon, en doet de radio je dit cadeau:
(Kippevel!)
Dan ga je de jongens naar bed brengen, en kijkt de vriend die op bezoek is je aan en zegt: ‘ik word altijd zo blij van je kinderen’.
Dan durf je te denken dat alles je gegeven wordt op het juiste moment, als je maar open staat om het te ontvangen. En die gedachte koester je, ook al is ze zweverig. Dan weet je dat geluk je helemaal kan vullen, dat het niet wacht op de ideale omstandigheden of oplossingen of inzichten of grote stappen. En dat… Tja, dat is leuk om te weten.
En ze leefden nog groen en gelukkig 
Tof dat je ook stilstaat bij de kleine gelukjes, want die zien we veel te vlug over het hoofd, spijtig genoeg!
die kleine vleugjes geluk maken dat je ook de mindere momenten sterk doorkomt. fijn om even zo te kunnen genieten!
Schoon ! Dat er nog veel (spreekwoordelijke en echte) confituur mag komen !
Mooie muziek trouwens, ik kende het niet !
Die kleine dingen die ons gelukkig maken ook daadwerkelijk communiceren d.m.v een blik, een woord,… :-)instant-warm-gevoel-gelukkig-makers…
O ja, mooi. Ik kan ook zó genieten van dingen die me toevallen. Zoals toen ik vanuit Groningen (helemaal in het noordoosten van Nederland) mee mocht rijden tot bijna thuis (in het zuidwesten). Voor het laatste stukje had ik de trein nodig, die op dat moment van de avond 2 x per uur rijdt. Na een autorit van meer dan 2 uur word ik afgezet op het station en vijf minute nadat ik het perron op ben gelopen, vertrekt de trein. Dat voelt als een cadeautje.
Dit blog doet me ook denken aan een cursus die ik ooit volgde. Bij een van de oefeningen stonden we allemaal in een kring, met een kleine bal in onze hand. Op de maat van de muziek moesten we die doorgeven van de ene hand naar de andere en dan naar de buurman of buurvrouw.
Daarbij konden we ervaren hoe belangrijk het is dat je verantwoordelijkheid neemt voor het GEVEN. Voor het ONTVANGEN moet je zorgen dat je ervoor open staat – in een dichte hand kan iemand anders geen bal leggen. Verder mag je dat dan in vertrouwen loslaten.
Hier word ik helemaal blij van, zie! Bedankt! 🙂