Een dag uit het leven van Prinses en cO: 5 december 2014

De laatste tijd mag ik allerlei dingen van mezelf. Zoals gaan slapen om acht uur. Of de afwas niet doen. Of filmpjes van Koefnoen kijken op youtube, en dan luidop lachen. (Echt serieus, kijk bijvoorbeeld dit filmpje – en de drie daarop volgende delen:

)

Ik mag ook geen mails beantwoorden als mijn hoofd daar niet naar staat, en thee drinken en daarbij ringling chips eten. En nee hoor, ik ben niet zwanger. Jammer. Onbevlekt werkt het dus echt niet.

De thee is normatief. Hij heet ‘even bijkomen’. Dat zou je als een bevel kunnen lezen. En verder schrijft hij voor: ‘voor een moment van rust in de middag’. En dat drink ik dus gewoon ’s avonds, mét chips erbij, terwijl ik jullie ga vertellen over mijn dag.

Elke maand zou ik één keer een dag vertellen. Dat leek me leuk. Een inkijk in mijn leven. Ik zou vertelde dagen aan elkaar rijgen, tot ik binnen tien jaar ontroerd de eerste zou terug lezen en zou denken: aaah, wat waren ze toen klein en wat hadden ze toen weinig last van hun hormonen.

De eerste vind je hier: https://prinsesopdekikkererwt.wordpress.com/category/een-dag-uit-het-leven-van-prinses-co/

De tweede vertel ik jullie nu. Wees gewaarschuwd, het was allemaal niet erg spannend.

Ochtendgloren

‘Ebah’, hoor ik. En ‘mamamamamamamama!’. Het is 06u02. Goedemorgen, Babyzoon. De nacht was weinig verkwikkend. Babyzoon had gisteren twee inentingen gekregen, en is vannacht verschillende keren huilend wakker geworden. Om 12u lag hij al bij mij in bed, en om 20u30 gaan slapen was retrospectief dus niet zo’n gek idee.
Ik blijf nog even liggen, we spelen en praten een beetje. Om 6u30 valt het maken van een flesje niet meer uit te stellen. Ik zet de verwarming aan, voed de zoon, en bij de laatste slok roept Kleuterzoon vanuit zijn kamertje. Babyzoon springt monter overeind bij het horen van zijn broer, en rent me voor naar zijn kamer. Wat die twee met elkaar hebben, ga ik nooit snappen, maar het is geniaal.

De Sint is geweest. Er stonden twee schoentjes met worteltjes in. Die worteltjes zijn vervangen door mandarijntjes (een bittere teleurstelling voor Kleuterzoon die nog even piept dat het misschien wel marsepeinen mandarijntjes zijn?), een prachtige kaart en een heel leuk boekje over een mol die op zoek gaat naar wie op zijn hoofd heeft gepoept. Als Babyzoon de kans krijgt van Kleuterzoon, zit hij geïnteresseerd in het boekje te kijken. Heerlijk.

De ochtend brengt havermoutpap met appel en gedroogde veenbesjes voor Babyzoon en ikzelf, en een boterhammetje voor Kleuterzoon. En koffie. Maal twee. Jammer dat ik daar allemaal zelf moet voor zorgen, ik moet de jongens beter opleiden.

Om half 9 zijn we op school, alwaar de spanning stijgt omwille van de komst van de Sint. Babyzoon en ik blijven nog even kijken tot de goedheiligman er is, en gaan dan naar huis. Voor koffie en duplo.

Puree en plannen

Al koffie drinkend, denk ik na over mijn storend tekort aan energie. Het is zo’n fragiel iets. Ik ben moe, laat mezelf dus toe weinig te doen, maar doordat er niets gedaan wordt en ik dus geen vooruitgang zie in de dingen, word ik nog vermoeider. Ik besluit dus een lijstje te maken met dingen die ik vandaag wil doen. Gewoon, kleine dingen. Zoals twee machines was, naar de post gaan, en de dokter bellen.

Het lijstje geeft me wat structuur. Na de bataatpuree voor Babyzoon, breng ik hem naar boven voor zijn dutje, en schiet ik in actie. Bibliotheekboeken verzamelen, pakje klaarmaken voor de post, rekening checken, wasmachine vullen, dokter bellen. Ik doe en streep, en gun mezelf een kwartiertje bad na het gedane werk. Aaah, ik voel me een ander mens.

Op stap met Babybroer de verleider

Na een lunch met homemade knolseldersoep, een broodje kaas met olijfjes erbij en een goede espresso, kunnen Babybroer en ik de fiets op. We gaan samen naar de bibliotheek, we halen diksap bij de biowinkel, brengen eindelijk een pakje naar de post voor een vriendin die een halve maand geleden jarig is geweest – ik schaam me.

Bij de biowinkel zit Babybroer parmantig om zich heen te kijken. De man van de winkel zegt dat hij nu al kan zien wat voor iemand hij later zal worden, dat hij een gelukkig mens zal zijn. Babybroer doet zijn best om extra te stralen, ik denk dat er zelfs hartjes uit zijn ogen dwarrelen.

Bij de post is het weer raak, als hij zijn handje uitsteekt naar een ouder dametje, die zegt dat ze meteen gezien had wat voor lief kind hij is. Net z’n vader, denk ik wat gemelijk als hij zijn zoetste glimlach boven haalt om het madammeke te charmeren, maar eigenlijk vind ik hem best wel lief, dat kind van me, dus haal ik de trotse-mama-lach boven.

Babyzoon en ik gaan nog even met iemand praten over een mogelijke samenwerking voor als ik als zelfstandige zou beginnen werken, een dagje per week. Er dwarrelen ideeën door mijn hoofd en ik voel wat energie opflakkeren. Ik hoop dat ik de kracht heb om het te realiseren, want volgens mij is het allemaal best goed bedacht. En het zou jammer zijn dat het hele plan ondergesneeuwd zou geraken door mijn tekort aan energie, en mijn te veel aan er-alleen-voor-staan.

Dierentuin

We fietsen terug en halen Kleuterzoon op. Die is een beetje mopperachtig, zoals steeds als hij honger heeft. Gelukkig is het vandaag mijn ouderschapsverlofdag, en kan ik hem dus op tijd ophalen. We eten fruit, ze spelen, ik ga koken.

Als we aan tafel zitten, heb ik even het gevoel dat ik in de dierentuin zit. Kleuterzoon kijkt alsof hij elk moment kan braken (het is écht maar wortelpuree, hoor), en Babyzoon probeert eerst met zijn lepeltje maar vindt dat niet snel genoeg gaan en ploft dan zijn hele hoofd in zijn bord. *Kuch* Als een varken in een trog, ja, zo dus. Ik probeer te redden wat er te redden valt, eet mijn bord leeg en hoop dat het feit dat zij in de meerderheid zijn niet betekent dat zij mij zullen opvoeden tot hun gewoontes in plaats van omgekeerd. En serieus, alleen daarom zou een leuke partner al welkom zijn. Maaltijden met een Baby/Peuter en een Kleuter blaken niet van de gezelligheid.

Bed en op

Wat avondrituelen later, liggen er twee jongetjes met blozende (zelfs gezalfde!) wangen te slapen, de kleinste na een slappe-lach-bui en de grootste na een heerlijk verhaal over een trui die te klein wordt. De afwas is 4/5 gedaan, het speelgoed zit weer in dozen. Ik ga even zitten en voel me totaal leeg en op. Ik kijk vertwijfeld naar mijn lijstje voor vanavond, besluit dat ik chips met thee mag, schrijf een stukje. Ik neem mijn lijstje er weer bij. Schuif alle optimistische plannen door naar morgen, dan gaat het vast beter. En ik schrijf op: Koefnoen kijken – nog een portie chips halen – bed om 21u.

En zo zal geschieden.