Over een doodgewone dag met een ridder in de bakfiets

21u en de dag is op.
Of ik ben op, en ga het in-bed-met-een-kop-thee-en-een-boek-truukje doen.

Het was een goede dag, met een beetje een chaotische ochtendspits. Maar daarna was er een thuiswerkdag. Rust in huis van maar liefst 9u tot 16u30. Koffie en chocola. Stilte. Concentratie. Lunchen met een restje risotto en het krantje van de gezinsbond. Een telefoontje kunnen doen zonder gestoord te worden. Wat orde kunnen scheppen in mijn getting things done-map (zie: https://prinsesopdekikkererwt.wordpress.com/2014/06/22/structopathie-voor-gevorderden/). Taakjes kunnen afwerken, waar ik mezelf altijd even een schop onder de kont voor moet geven, maar wat zo’n fijn gevoel geeft.

En daarna weer de heerlijkste jongens die ik ken in mijn bakfiets (o nee, excuus: een ridder en een baby). Fietsen door het herfstbos. Thuiskom-momentje (iets drinken en een stukje fruit). Spelen en koken. Eten (zal ik er ooit in slagen iets te maken dat Kleuterzoon lust?) en lekker lang in bad. De mannetjes wat later dan gewoonlijk in bed. En ik het structuur-uurtje huishoudtaakjes volbracht met een kopje appel-kaneelthee.

Een doodgewone goede dag. Zo mogen er nog komen. Saai hé? 😉

*geeuw*