Keuzestress

Een soort stress waar ik vroeger nooit zo over nagedacht had, is ‘keuzestress’. Dat klinkt als iets luxueus, maar ik bedoel er niet de keuze mee tussen drie soorten ontbijtgranen (het is hier pure havermoutpap ’s ochtends, geen frullekes met suiker), maar keuzes maken en beslissingen nemen over het leven in al zijn grote en kleine aspecten.

Als de persoon aan wie je kon vragen ‘zullen we nog even naar het bos gaan of niet?‘ en ‘eten we pasta of rijst?‘ en ‘breng ik Babyzoon een extra dag naar de opvang?‘ weg gaat, is er niemand meer om die dingen aan te vragen. Nou ja, het eerste vroeg ik laatst aan Kleuterzoon. Hij zei dat hij thuis wou blijven spelen, en viel prompt op de mat in slaap. Dat was dus een juist besluit van hem, ik moet hem vaker consulteren. (Anderzijds heeft een dutje op het mos in het bos misschien ook wel wat, maar ik wijk af.)

Ik vind het erg vermoeiend. Keuzes maken, afwegingen. Ik heb dan ook altijd het gevoel dat het de juiste keuze moet zijn. Dat het zo’n beetje is als multiple choice: het juiste antwoord bestaat, het staat in dat lijstje met drie mogelijke antwoorden en ik moet het juiste bolletje kleuren! Maar waarschijnlijk bestaat het leven niet uit juiste en foute antwoorden, juiste of foute beslissingen en keuzes. Je moet gewoon kiezen, op basis van argumenten, en er verder het beste van maken.

Een greep uit de keuzes waar ik op dit moment mee worstel:

1. Ga ik voor het nog steeds niet heel zekere jobaanbod van mijn huidige werkgever? Dat zou betekenen dat ik in een straal van 400 km van dit Nest werk, maar wel het werk dat ik graag doe. Het lost de complexiteit van mijn leven niet op, maar ik krijg wel een beetje opslag.

2. Babyzoon kan op mijn ouderschapsverlofdag ook naar de opvang, mailde de verantwoordelijke. Nu merk ik zelf dat ik heel veel stress heb om in een week al het huishouden te doen, al mijn werk én alle zorg voor de kinderen. Als Babyzoon een extra opvangdag zou hebben, zou ik misschien wat meer rust krijgen, wat minder druk op de avonden, eens een uur voor mezelf. Maar het is wel een ouderschapsverlofdag, die ik als een dag voor ons tweetjes (en Kleuterzoon als hij vakantie heeft of terug komt van school) beschouw. Aarghl. Ik heb meestal zo veel stress over onafgewerkt werk, dat ik denk dat dit een ultieme kans is om mezelf tijd cadeau te doen. Nu sms ik op vrijdag vaak alle babysits die ik ken, om op zaterdagmiddag drie uurtjes extra werktijd (letterlijk) te kopen, en dat is duurder dan een dagje opvang. En maar drie uur. Dus… Euh. Ik weet het niet.

3. Pleegzorg of Dirkakkoord? Dirk en ik hebben wat dingen uitgepraat. De wapens eens neergelegd. Ik besef dat ik niet de makkelijkste ben geweest. Dingen zijn geëscaleerd. Ik besef ook nog steeds zeer goed dat Dirk moeite heeft met verantwoordelijkheid en engagement. … Maar goed, Dirk wil dus een akkoord met een bemiddelaar over zorg. En hij ziet het als ideaal dat hij zorgt als ik ga werken in het buitenland. En ik zou het stiekem best een uitkomst vinden, want het is nu zo’n stress. En ik heb wel een gesprek met pleegzorg gepland om ondersteunende pleegzorg te krijgen, maar dat blijf ik ook een drastisch besluit vinden. En tegelijk weet ik niet of ik het vertrouwen kan opbrengen, en weet ik dat ik de hele boel zal moeten faciliteren als het doorgaat. … En zo draait mijn hoofd als een tolletje.

Keuzestress dus.

Omcirkelen jullie even de juiste antwoorden?

@ 1:
a. Aannemen
b. Andere baan zoeken

@ 2:
a. Extra opvangdag
b. Extra mamadag

@ 3:
a. Met Dirk in zee! Op het bootje van de bemiddelaar.
b. Pleegzorg of andere oplossingen.

Eeuwige dank. Echt!