een lijstje

Terugkijkend na twee maanden leven als alleenstaande moeder, maak ik een lijstje van ~~tien~~ elf dertien dingen waar ik naar verlang:

Ik verlang naar:

Thuiskomen in een niet-leeg huis
Dat er eens iemand voor me gekookt heeft en dat het eten op tafel staat als ik thuis kom (okee, ik kan vals spelen met een ovenschotel en dan met mezelf doen alsof)
Dat eens iemand de kinderen in bad doet (inclusief: de badkamer dweilen achteraf), terwijl ik de krant lees
De krant lezen, tout court (ik koop ze zelfs niet meer, *slik*)
Dat iemand het gras afrijdt, dat zou ik nu echt enorm appreciëren
Dat ik ’s nachts niet moet schrikken van vreemde geluiden en mijzelf telkens weer vermannen (nee, er kan niemand binnen en er is niets aan de hand)
Een warm lijf om tegen aan te slapen en misschien ook wel meer dan dat
Nog een kindje om te dragen, te baren en te koesteren, of gewoon de wetenschap dat het ooit nog eens mogelijk is, dat het me ooit nog eens gegund wordt
Uitslapen, dat iemand opstaat met de kindjes en ik mag blijven liggen (en dat ik terwijl ik nog wat slaap dan natuurlijk niet moet horen dat het huis afgebroken wordt)
Koffie op bed
Een keer douchen zonder dat er iemand begint te huilen naast de douche, of in een gevaarlijke situatie terecht komt (bijvoorbeeld: bengelen met één handje aan de wc-pot) en ik druipend tot troosten of zelfs redden moet overgaan
Een keer naar toilet zonder dat ik bang moet zijn dat er iets ergs gebeurt ondanks het feit dat ik Babybroer dan vast zet in zijn stoeltje en Grote Broer zeer strikte instructies geef. En dat ik dan niet bang moet zijn dat ik tegen de ambulancier moet zeggen dat er iets ergs gebeurd is omdat ik er even niet was omdat ik op toilet zat (en o jee, ik bedenk me net dat je in een ziekenhuis als je met een kind langs gaat dat van de trap is gevallen of iets heeft, altijd weer ondervraagd wordt en dat ze dan checken of je wel hetzelfde verhaal aanhoudt, dus dat zou wel übergênant zijn)
Eens iets kunnen kopen voor mezelf zonder me twintig keer af te vragen of dat eigenlijk wel kan (en we hebben het jammer genoeg over onnozelheden zoals een tijdschrift van 5 euro, een boek van 20 euro en luxe-luxe, een jurk). Het helpt alleszins wel om te stoppen met verlangen naar nieuwe dingen, want dat mentale geharrewar, dat gereken en afwegen, heb ik er vaak al niet meer voor over