Zaterdagavond. Er komt een onweer aanrollen. Het huis is rustig, de warmte zindert wat na. Ik heb weinig zin om te werken. Er komt een reactie op deze blog via e-mail binnen. Blij. Wat lief. Het doet me deugd, en dat kan ik niet verklaren en had ik nooit verwacht. Gelezen worden doet zin krijgen in schrijven, dus bij deze. Met een kopje eikeltjeskoffie en het allerlaatste stukje zwarte chocola.
Het weekmenu is in. Dat lees ik op verschillende blogs. Deze week vond ik in een doos een pak weekmenu’s van mezelf, van tien jaar geleden, toen ik voor het eerst samenwoonde, en nog in de stad woonde in plaats van vijf kilometer er buiten (en ja, als je geen auto hebt en de dichtstbijzijnde winkel ligt aan de rand van de stad, is dat een wezenlijk verschil). Het is allemaal wel erg typisch voor mezelf (of mijn vroegere zelf). Links zijn er zeven rijen met de dagen van de week, waarop de dag genoemd staat, in cursief de plannen voor de dag en vervolgens het menu. Rechts daarvan zijn er vier kolommen voor drie verschillende winkels (als je in de stad woont, kan je boodschappen spreiden over een grote supermarkt, een biowinkel en een groentewinkel) en voor wat ‘in voorraad’ is en opgebruikt moet worden. Met een glimlach zie ik dat ik Barnaby-avonden organiseerde (waar is de tijd?), in een augustusweek ooit elke dag (elke dag!) vrienden op bezoek kreeg en dan viergangenmenu’s kookte (en elke dag andere, jeetje, had ik tijd te veel ofzo? O ja, ik had geen kinderen). Blijkbaar heb ik ooit eens iets met mierikswortel gemaakt, en deed ik dingen met frambozen en prosecco. En we gingen op weekend met ‘R en H’ en ik zou in godsnaam niet meer weten wie dat zijn J.
Ik ben afgestapt van het weekmenu, hoewel dat heel erg in mijn planmatige en übergestructureerde natuur past. Dat afstappen is geleidelijk gegaan, en als ik even terug denk, is dat begonnen met het toetreden tot het Voedselteam.
Het voedselteam. Ik ben fan.
Aanvankelijk bestelden we groentenpakketten. In die tijd leerde ik koken met rode bieten, warmoes en allerlei koolsoorten. Omdat we toen nooit wisten wat er zou komen (intussen staat de inhoud van een pakket in de webwinkel aangekondigd), maakte ik geen weekmenu meer. Ik improviseerde. En ook dat voedselteam bracht een soort spirituele dimensie in mijn leven. Ik klink vast heel zweverig, maar als ik weer even terug grijp op de betekenis van het Latijnse ‘religare’, namelijk verbinden, kan ik dat spirituele van het voedselteam verklaren. Het verbond mij met wat de aarde ons hier en nu biedt. Geen met-het-vliegtuig-aangeleverde kost meer, maar eten van de boeren hier in de omgeving, bio, er kruipt al eens een rups uit, niet elke komkommer is recht. En ik kan dan wel gigantisch veel zin hebben in tomaten in de winter, die zijn er niet. En pompoen bijvoorbeeld wel, dus dan eten we dat. Het is een soort ‘overgave’ aan wat de aarde hier en nu voorziet, in het groeiende besef dat dat ook is wat wij hier en nu nodig hebben aan vitaminen en bouwstoffen. En samen met het gevoel van dankbaarheid, komt het gevoel van ‘verbonden zijn’ en een veel dieper aanvoelen en meeleven met seizoenen en omgeving. Hier en nu. En dat is spiritueel, in mijn aanvoelen. (En dat de groenten zo kraakvers zijn en zo heerlijk van smaak, en dat er wat zand tussen zit… Hmm!)
Intussen bestel ik bij het voedselteam losse groenten. En fruit. Omdat kiezen ook wel leuk is (en dan bedoel ik: kiezen uit het aanbod van hier en nu), en ook omdat ik zo de hoeveelheid beter kan afstemmen op onze noden, want weggooien vind ik zonde, en bijkopen vind ik gedoe.
Omdat ik niet meer in de stad woon, en een auto ontbeer, evenals een budget dat ik over drie winkels kan spreiden, en tijd, ben ik overgegaan naar het ‘één keer per maand’ winkelen in de Colruyt. Ik zie die dag met angst en beven tegemoet. Niet alleen ben ik na het één keer per maand winkelen meestal een 350 euro armer in één klap (voor jullie denken dat wij kaviaar eten: in het één keer per maand winkelen moeten er vijf bussen nutrilon soya van ongeveer 20 euro per bus aangekocht worden omdat mijn borstvoeding jammer genoeg op is, maar dat is een ander verhaal), maar ook onderneem ik dit event maandelijks met de bakfiets. Op de terugweg denk ik steeds dat ik dood ga, want het gaat hier nogal bergop en bergaf. Toen de onwillige vader er nog was, heb ik hem een keer gebeld om mij te komen helpen omdat ik zwarte vlekken zag dansen op de terugweg. Nu is er niemand om te helpen, en neem ik druivensuiker mee.
[Intussen onweert het, dat is mooi.]
Wat koop ik? Allerlei basics, zoals twaalf liter sojamelk, rijst, quinoa, bouillon, zeep, shampoo, koekjes en drankjes voor op school, honing, choco, haver, kikkererwten in blik, tomaten in blik, poetsproducten, vegetarische burgers, sojaroom… Ook enkele ‘luxe’-producten, zoals twee flesjes wijn (die ik dan nooit drink want ik wacht altijd op een speciale gelegenheid), zongedroogde tomaten en olijven. Als ik met die berg thuis ben geraakt, wat altijd weer een wonder is, moet ik het daar een hele maand mee doen. Aangevuld met de wekelijkse levering bio-vitaminen bij het voedselteam.
Laatst vroeg ik de oudste wat hij héél graag eens wou eten.
‘Een lolly!’ was het antwoord.
Ik besloot dat ik mezelf moest uitdagen, en na een periode met het weekmenu en een periode met de maandinkopen plus de voedselteamgroenten, heb ik nu een soort uitdaging voor mezelf gecreëerd. Elke maand zoek ik nu tien recepten die ik dan naar gelang het uitkomt, moet klaarmaken om weer eens wat nieuws te leren koken en te leren eten.
De tien van deze maand:
- Tarte tatin van tomaten van de website van Dille en Kamille. Ik vind de winkels heerlijk, maar had dus nog nooit gezien dat zij op hun website ook fijne recepten hebben. De tarte tatin heb ik uitgeprobeerd toen een vriendin kwam eten. Het was geslaagd! Het recept vind je hier: http://www.dille-kamille.be/nl/content/590/tarte-tatin-van-tomaten
- Canneloni met spinazie, ricotta en tomatensaus. Canneloni maken met verse spinazie, heerlijk! Waar ik het recept vandaan heb, weet ik niet meer. Ik maak het gewoon zoals het uitkomt. Een mengsel van ricotta met heel fijn gesneden verse spinazie, op smaak brengen met look, zout, peper en wat nog meer in de kast staat. Terwijl je de canneloni vult (tip: gebruik een spuitzak, dat gepriegel met lepeltjes waarbij je de vulling telkens weer aan de andere kant van de canneloni ziet wegschieten is zoooo irritant), staat uiteraard je tomatensaus (ui, tomaten, kruiden, …) lekker te pruttelen. De canneloni’s gaan op een rijtje in een ovenschotel (en ook één voor morgen), de tomatensaus er bescheiden over, en afwerken met wat zelf geraspte harde italiaanse kaas. Hmm!
- Linguine met courgette en olijventapenade. Hier kan ik nog niets over zeggen, moet ik nog testen. Voor wie mij voor wil zijn: http://www.dille-kamille.be/nl/content/1129/linguine-met-courgette-en-olijventapenade.
- Een risotto. Dankzij het mooie ‘Goed eten’ van Dorien Knockaert, ben ik de risotto weer gaan appreciëren. Vanavond een improvisatieversie gemaakt met kraakverse prei en spinazie, veel look en blauwe kaas.
- De minestrone voor altijd van Dorien Knockaert staat ook nog op het lijstje. Bij deze: dank Dorien, ik vind jouw schrijven en je recepten heel inspirerend en heb al veel van je geleerd. En het linkje: http://jongesla.com/2014/05/07/minestrone/
- Gevulde tomaat op zijn Provençaals van de wassende maan, is een nieuwe favoriet hier in huis. Makkelijk, snel, lekker. En voor wie de groentenwijzer van de wassende maan nog niet kent: ik grijp er heel vaak heel dankbaar naar terug, omdat je met die groentenwijzer je menu kan opstellen op basis van de groenten die je hebt en voor een vegetariër is dat nu eenmaal makkelijk. Het recept: http://www.dewassendemaan.be/default.aspx?PageId=1220
- Eveneens een topper van de wassende maan is de Algerijnse bloemkool in pittige tomatensaus. Om duimen en vingers bij af te likken en alweer: tamelijk makkelijk en weinig afwas ;). http://www.dewassendemaan.be/bloemkool
- Pasta met geroosterde kerstomaatjes van Tales from te Crib staat hier nu ook regelmatig op tafel, en is echt een lekkernij! Dank Lilith! http://www.talesfromthecrib.be/2013/11/lilith-maakt-saus-van-geroosterde-kerstomaatjes/
- Preitaart met tomaten en gorgonzola zal iets voor morgen worden: http://www.dewassendemaan.be/default.aspx?PageId=866
- En de aubergine Parmigiana was veel lekkerder dan ik vermoedde toen ik het recept las, en is een absolute blijver in deze keuken: http://www.dewassendemaan.be/default.aspx?PageId=1596
Kijk eens aan. De maand is nog maar net goed uit de startblokken en zes van de tien recepten zijn al gemaakt. Wij eten hier niet meer elke dag stoofpotjes met tofu, beste lezers ;). En heel soms, maar echt héél héél soms, krijgt de oudste ook wel eens zijn lolly.
En ze leefden nog groen en gelukkig 